X
Download ons gratis E-book
Johannesburg-Welgevonden-Drakensbergen–Lesotho–Karoo–Tuinroute-Haaien-Kaapstad / 12 juli – 7 augustus 2013
We zijn vandaag om 13.30 vertrokken met de NS Hispeed naar Frankfurt en vanaf daar verder gevlogen naar Johannesburg. Het was een comfortabele reis. Gelukkig waren we ruim op tijd voor onze vlucht, dus konden we na het inchecken van onze koffers nog rustig wat rondkijken op de luchthaven.
Na een rustige nachtvlucht hadden we al snel na de landing in Johannesburg onze bagage en konden we na het pinnen van Zuid-Afrikaanse Randen (ZAR) en het regelen van een SIM-kaart voor ons lokale mobieltje de huurauto gaan ophalen bij Budget. In een rustig en overzichtelijk kantoor tekenden we alle papieren en vertrokken daarna snel met onze familie-auto, een Toyota Avanza. Met voldoende ruimte voor ons 4 en al onze bagage zijn we noordwaarts vertrokken vanaf de luchthaven.
Deze eerste dag stond de reis naar Kololo Game Reserve op het programma, ca. 280 km noordwaarts en nog ca. 30 km over een onverharde weg tot de lodge. Daar aangekomen bereikten we een oase van rust, waar we voor 2 nachten zijn neergestreken. Bijzonder aan deze plek is dat het aan de rand van het Big-5-Welgevonden Game Reserve ligt, maar dat je in het eigen Kololo-reserve op eigen gelegenheid kunt wandelen en mountainbiken. Dit laatste hebben we al snel na aankomst uitgeprobeerd en hierbij hebben we zowaar kudu’s, zebra’s en giraffen gespot…welkom in de bush van Zuid-Afrika!
Na een eerste lange “uitrustnacht” zijn we in de ochtend relaxed per jeep op Kololo-game-drive gegaan met nog 2 andere gasten. In dit gebied zit niet het zgn. grote wild, dus konden we wat meer tijd stil staan bij diverse antilopes, zebra’s, giraffen, wildebeesten etc. Na een koffiestop zijn we teruggereden naar de lodge voor een heerlijk ontbijt op het buitenterras in de zon…in de winter zijn de ochtend en avonden hier behoorlijk koud en helder (met een fantastische sterrenhemel en zicht op de “milky way”), maar overdag is de lucht strakblauw en als de zon haar kracht krijgt is het heerlijk om buiten te zijn…genieten!
Daarna heb ik tijdens een zgn. site-inspection de lodge en haar vele chalets en villas bekeken…altijd leuk om te weten waar mijn diverse gasten verblijven en ook goed om nieuwe reizigers te kunnen adviseren.
Na een paar relaxte uren in de zon, met een boek bij het zwembad en een stukje op de fiets hebben we een lichte lunch genomen en hebben toen onze (warme) spullen gepakt voor de middag-game-drive, dit keer naar het Welgevonden Game Reserve, dat direct aan Kololo grenst. Met voldoende laagjes om aan te trekken voor warmte tijdens de schemering hebben we allerlei dieren gespot, inclusief verschillende neushoorns met kalfjes en een olifant. We hebben lange tijd een vers spoor gevolgd van een mannetjesleeuw maar deze helaas toch niet gevonden…waarschijnlijk lag hij ergens dichtbij in het lange gras …
Na een heerlijke “potjiekos” bij het haardvuur in het restaurant zijn we na het eten onder de sterrenhemel teruggelopen naar ons chalet en zijn allemaal heerlijk vroeg in slaap gevallen…waarschijnlijk door de heerlijke frisse lucht en de ongelooflijke stilte!
Vandaag hadden we een lekkere rustige ochtend op het programma; om 9 uur ontbijten en ik even een paar uur werken om wat mails te beantwoorden met o.a.2 leuke nieuwe reisaanvragen. Erik en Robin zijn samen nog een pad van 5 km gaan fietsen terwijl Daan thuis bleef chillen. Rond 12 uur zijn we uitgecheckt om de “terugreis” naar Pretoria te gaan rijden. Ik had om 16 uur een afspraak bij ons guesthouse gemaakt om Andre Haspels, een oude jeugdvriend en (jawel) de huidige Nederlandse ambassadeur in Zuid-Afrika (!) te ontmoeten, maar de reis duurde langer dan gedacht, dus waren we maar “net” op tijd voor de afpraak: 16 uur stipt reden we de parkeerplaats op.
Het was een erg leuk weerzien en bovendien ook erg interessant omdat hij nog veel meer over Zuid-Afrika weet dan ik….dus allerlei onderwerpen passeerden de revue, van Nederlandse reizigers tot het dagelijkse leven in Zuid-Afrika tot de politieke situatie en de gezondheidstoestand van Nelson Mandela die nu al meer dan een maand hier in het ziekenhuis in Pretoria ligt. Deze levende legende wordt over een paar dagen 95 jaar en deze Nelson Mandela-dag zal vast een hele bijzondere worden…los van het feit dat alle Zuid-Afrikanen die dag 69 minuten van hun dag besteden om iets goeds te doen voor anderen, zal het hele land hier aandacht aan besteden. Na het afscheid van Andre chillen we even in ons rustige huis/appartement van ons guesthouse, om vervolgens een paar straten verderop Sushi en Chinese specialiteiten (incl. fried ice-cream) te gaan eten bij een Chinees restaurant. En daarna weer heerlijk vroeg gaan slapen.
Vandaag stond er een dag Johannesburg op het programma. Ik had een “op maat-tour” aangevraagd om verschillende airporthotels te zien plus het conferentie-gebied waar ik binnenkort een handelsdelegatie naar toe “breng”. Daarna zijn we naar het Apartheidsmuseum gegaan, waar we het uitgebreide verhaal over de apartheid hebben meegekregen. De tijdelijke tentoonstelling over het leven van Nelson Mandela was daarbij een bijzondere aanvulling, want dit sprak niet alleen ons maar ook tot de verbeelding van onze kinderen (11 en 12 jaar). Vele filmpjes maakten zo duidelijk wat een bijzondere man hij is geweest en wat hij heeft betekend voor Zuid-Afrika. We hebben onze weg vervolgd langs het WK-voetbal-stadion (de kalabas) waar Nederland in 2010 de WK-finale heeft gespeeld…daarna kwamen we aan in het immens grote SoWeTo (South West Township), waar we een begeleide fietstocht van een uur hebben gemaakt met 2 jonge inwoners uit Soweto. Dit was heel boeiend, want zo maak je ineens onderdeel uit van de omgeving, kwamen we op een tijdelijk marktje, bezochten we een lokale “shebeen” (bar) en proefden het lokale bier en mochten we in een restaurantje-in-een-container de lokale lekkernij proeven: “pap” met koeienwang…zelfs de jongens vonden het lekker! Na terugkomst met de fiets hebben we onze Soweto-tour vervolgd per busje en hebben we o.a. de huizen van Winnie Mandela, Desmond Tutu en het voormalige huis van Nelson Mandela gezien en deze laatste ook bezocht (zo dichtbij komen we nooit meer!). De ANC was actief met het ophangen van allerlei mooie spreuken van Mandela op borden in de straten. Daarna zijn we nog langs de 2 bekende “torens van Soweto” gereden en toen langs de skyline van “downtown Johannesburg” noordwaarts terug naar Pretoria.
Vandaag zijn we op tijd opgestaan en na het ontbijt meteen gaan rijden voor onze langste afstand van de vakantie in km’s (ca. 450 km) richting de Drakensbergen. Na een voorspoedige rit hebben we bij Ladysmith de N3 verlaten en zijn we in Winterton even wat boodschappen gaan doen, voordat we doorreden naar onze Guest farm. Daar werden we heel hartelijk ontvangen door de eigenaar Paul, die het op prijs stelde dat ik persoonlijk langskwam dus dat is altijd erg leuk. De rest van de dag zijn we rondom de farm gebleven, wat rondgelopen in het gebied, hebben de kinderen gespeeld in de grote tuin met een enorme boom en hebben we met z’n allen tafeltennis gespeeld. Na nog wat “chillen” in ons mountain-view-chalet zijn we in het gezellige restaurant bij het haardvuur heerlijk gaat eten (o.a. bobotie) & hebben we daarna in de lounge bij het haardvuur een nieuw kaartspelletje geleerd van een hartelijk Nederlands gezin met al wat grotere kinderen…wij hadden er nog nooit van gehoord, maar hier werd de basis gelegd voor ons regelmatige ”shitheaden” (zoals dit spelletje heette) tijdens de rest van de vakantie.
Wakkergeworden in de Drakensbergen nabij de Champagne Valley met uitzicht op de Cathlin Peak! En vandaag was het Mandela dag, waarbij alle schoolkinderen in Zuid-Afrika waren opgeroepen om om 8 uur in de ochtend voor Nelson Mandela te zingen en voor hem te bidden voor een goed herstel of een rustig heengaan…wij moesten hier zeker aan denken, maar midden in de rustige omgeving van de Drakensbergen merkte je er vreemdgenoeg nauwelijks iets van dat het zo’n bijzondere dag was.
Na het uitgebreide ontbijt zijn wij redelijk op tijd dichter naar de bergen gereden en hebben we om 10.30 een roofvogelshow gezien tegen het prachtige decor van de Drakensbergen. Daarna verder gereden en een mooie hike gemaakt naar watervallen en pooltjes, waar we hebben geluncht. In de middag hebben we ook nog een reptielenfarm bezocht, waar de jongens helemaal blij werden van het vasthouden van allerlei kleine en grote “monsters” en slangen, met als klap op de vuurpijl een ca. 3 meter grote (en zware) boa….brrrr! ’s avonds weer heerlijk gegeten op onze Guestfarm en weer gezellig in de lounge gekaart met de drie Nederlandse “grote kinderen” en nog een tijd zitten kletsen.
Vandaag namen we afscheid van Ardmore, nadat ik na het ontbijt met eigenaar Paul nog een paar laatste units bekeken heb (rondavels, chalets en grotere huizen). We zijn noordwaarts gereden en zijn nog even “afgeslagen” naar het Royal Natal Park en het prachtige Amphitheater, waar wij ooit tijdens een eerdere reis naar Zuid-Afrika een hele mooie daghike de canyon in gemaakt hadden. Dit werkelijk prachtige gebied was naast een sentimental journey opnieuw verbluffend mooi & nauwelijks veranderd!
Hierna zijn we verder gereden richting het Golden Gate National Park voor onze overnachting in het Restcamp. Dit enorme uitgestrekte park deed ons vooral aan Amerika denken, zo rotsachtig en groots en uitgestrekt. Na aankomst in het restcamp hebben we in de namiddag nog de 2 “loops” gereden en o.a. nog een jakhals gezien net voor zonsondergang. Daarna zijn we teruggereden naar ons huisje en na wat lezen en relaxen gaan eten in het vlakbij gelegen Golden Gate Hotel met een restaurant. Met de grappige toevalligheid dat een Nederlands gezin die daar ook zat te eten mij herkende van de Vakantiebeurs, waar wij elkaar in januari hadden gesproken. Het was een hartelijk weerzien en de volgende keer boeken ze bij mij…(haha).
Na ons eigen gesmeerde broodje (in de restcamps van de Nationale Parken verblijf je altijd op basis van Logies/Room only) zijn we westwaarts vertrokken richting de grenspost bij Peka Bridge op weg naar Lesotho. Na nog een laatste stukje door het park en even tanken en broodjes kopen bij de Bakery in Clarens (leuk plaatsje!) waren we er al snel. De “emigratie” en “immigratie” gingen razendsnel, want we waren op dat moment de enige passanten dus na ca. 15 minuten reden we ineens door de heel andere omgeving van Lesotho. Overal op straat mensen, kinderen, dieren en bedrijvigheid. Herders met koeien, mensen met warme dekens om zich heen geslagen op paardjes, ezels, mensen zittend voor hun hutjes of lopend in het open land. We reden via de hoofdstad Maseru over een plateau van dit hoogland verder zuid-oost-waarts richting Mafeteng en uiteindelijk naar Malealea (Lodge). Na de Gate to Paradise (=pass op 2000 meter) en een enorme slechte onverharde weg kwamen we aan bij de lodge en daar werden we hartelijk begroet door vele dorpelingen en de eigenaar Mick. Na wat rondlopen bij de lodge en door het dorpje hebben we ons warm aangekleed (want het was best koud) en een drankje genomen en genoten van het zingen van het “wereldberoemde” koor & de band met muzikanten…heel mooi & authentiek.
Daarna zijn we voor een aperitiefje naar de bar gegaan en de jongens speelden lekker bij de (kleine en grote) pool-tafel.
Een heerlijke traditionele maaltijd gegeten in het naastgelegen restaurant en na nog wat kaarten en thee drinken in de bar lekker naar ons huisje gegaan en zo snel mogelijk warm onder de wol gekropen.
Op tijd opgestaan en ontbeten om 9.30 klaar te zijn voor onze pony-trekking van ca. 4 uur. Erik wilde liever met ons mee-hiken dus waren er 3 pony’s voor mij en de jongens, een gids met pony en nog een extra begeleider te voet i.v.m. de onervarenheid van onze kinderen. Na een rustige tocht door het dorpje en afdaling naar een dal en een rivier waren we allemaal gewend en helemaal klaar voor de stijgende en dalende stenen paden die we op en af moesten om de verre waterval te kunnen bereiken. We werden er helemaal blij van en de jongens vonden dit het leukste wat ze tot nu toe op deze reis gedaan hadden, zeiden ze. Het was echt heel bijzonder, want ook mooi om door dorpjes en langs herders met hun kuddes te rijden en de oneindige bergen om ons heen te zien….na een stop en “afdaling” bij de waterval zijn we aan de andere kant van de rivier en door het dal teruggereden en Erik moest inmiddels behoorlijk doorlopen om ons bij te kunnen houden. Terug bij de lodge waren we allemaal moe maar voldaan en hebben we een heerlijke sandwich als lunch genomen. Daarna zijn we het dorpje ingelopen om even te gaan kijken bij lokale voetbalwedstrijden. En aan het einde van de middag hebben we nog een begeleide wandeling door de community gemaakt met een gids uit het dorp, die ons veel vertelde over het dagelijkse (harde!) bestaan van de mensen in Lesotho. Al deze indrukken hebben we daarna rustig laten bezinken als afsluiting van ons bezoek aan Lesotho, dit bijzondere koninkrijk midden-in Zuid-Afrika maar zo heel anders dan Zuid-Afrika. Indrukwekkend en een echte aanrader om te bezoeken!
Na het ontbijt hebben we afscheid genomen bij Malealea en zijn we vertrokken naar de grens bij Van Rooyen (ten zuiden van Maseru). We hadden een lange weg te rijden naar Cradock in de Karoo, ca. 400 km. De “potholes” waarvoor gewaarschuwd werd in de wegen vielen ons gelukkig mee, maar toch was het een behoorlijke lange rit in de auto. Via allerlei tussendoor-wegen kwamen we om ca. 16.00 aan in Cradock bij de Tuishuise & Victoria Mansion. Dit is een historisch straatje in Market Street met 30 gerestaureerde authentieke huizen die allemaal zijn omgebouwd tot gastenverblijven. Ik heb deze accommodatie al talloze keren op de route door de Karoo opgenomen, maar het was erg leuk om hier nu zelf te verblijven. Het zijn historische woningen met een woonkamer, een keuken en in ons geval twee slaapkamers en badkamers, een grote tuin en een veranda met bankje in de zon. Erg leuk en met een bijzonder hartelijke ontvangst door het gastvrije personeel. Na wat rondlopen door de nabijgelegen straten hebben we in de Victoria Mansion wat gedronken bij het haardvuur (met WiFi) en daarna heerlijk gegeten in het restaurant.
Vandaag hebben we, na mijn site-inspection van verschillende Tuishuise in de straat, het Mount Zebra National Park bezocht. We konden (gelukkig toch) nog met een zgn. Cheetah-tracking mee, een soort game-drive maar dan gericht op zoek naar Cheetah’s. Door de wind viel het, ondanks de zender, niet mee om de (gechipte) dieren te vinden, maar uiteindelijk lukte het toch en konden we samen met een ranger een mooie liggende cheetah te voet tot ca. 10 meter benaderen en bekijken. Na terugkeer hebben we met onze eigen huurauto een lange “loupe” door het park gereden als self-drive safari en hadden we geluk: voor zonsondergang zagen we dezelfde cheetah als die ochtend maar dan nu vlak bij de weg voorbijlopen, zitten en weglopen…het leverde ons de prachtigste plaatjes op! Vlak voor het sluiten van de gate spotten we ook nog een zeldzame aardwolf, dus dat maakte de dag helemaal goed. Na een aperitiefje en wederom een heerlijk diner bij die Tuishuise & Victoria Mansion zijn we weer lekker op tijd gaan slapen. Ik weet niet precies waar het aan ligt (misschien de hoeveelheid zuurstof in de lucht? de heerlijke wijn?) maar we liggen steeds redelijk vroeg onder de wol en slapen overheerlijk lang, om de volgende ochtend weer op tijd & fit op te staan…da’s ook vakantie!
Op tijd vertrokken voor een redelijke reis zuidwaarts in beperkte tijd, want we moesten om 11.30 de boot halen voor ons vertrek naar Sibuya Game Reserve. Het werd zelfs nog krap en spannend door meerdere keren oponthoud bij wegwerkzaamheden en een bijna lege tank, maar geen benzine-station op onze route…opgelucht haalden we het (net) en bij de ontvangstlocatie van Sibuya werden we opgewacht door onze ranger Brian. We gingen aan boord van een boot & we relaxten meteen toen we de kronkelende rivier opvoeren en Brian honderduit vertelde over de unieke omgeving en dit Game Reserve. Na aankomst in het authentieke Rivercamp en onze “incheck” in de ruime (familie)tent aan de rivier (helemaal goed!) aten we een heerlijke lunch. Daarna duurde het niet lang voor onze 1e game-drive met Brian startte en we hadden best geluk, want door de frisse wind waren veel dieren het dal ingekomen en hebben we vrij snel veel wild gespot: o.a. een behoorlijke groep olifanten met 1 heel kleintje van 2,5e maand, die ons dit keer blijkbaar heel dichtbij lieten komen, een groepje neushoorns, allerlei impala’s en zebra’s en buffels en een giraf. Na een “sundowner” (drankje met wat kleine hapjes) en volop gezelligheid gingen we terug naar het kamp voor een heerlijke maaltijd, dit keer samen met een Engels gezin met 3 jongens. Dit kamp is vooral heel leuk voor gezinnen dus ook gezellig qua sfeer onder elkaar. We hebben nog even bij het vuur gezeten en toen weer heerlijk gaan slapen.
Om 6.45 verzameld voor iets warms te drinken bij het vuur en om 7 uur op game-drive vertrokken. Omdat het vrij koud was en de dieren waarschijnlijk beschutting zouden zoeken, heeft Brian ons uitgebreid rondgereden en daarmee een goed overzicht gegeven van het Game Reserve. We hebben uiteindelijk ook de oversteek over de rivier gemaakt naar de andere kant. Dit gaf ons een goed beeld van de grootte maar vooral ook unieke locatie van het Sibuya Game Reserve aan/rondom de rivier. We dronken koffie op een hoog-gelegen platform dat schitterend uitzicht bood over het gebied en als we naar beneden keken hadden we zicht op/in het nest van een broedende fish-eagle, hoe bijzonder. Vanaf een andere plek keerden we terug naar het kamp voor het ontbijt. Daarna hebben de jongens een tijdje gevist en is Erik in de tussentijd met Brian gaan hiken naar het Forest Camp, waar ik en de jongens iets later per boot naar toe werden gebracht. In dit (nog iets) authentieker en avontuurlijker camp verblijven vooral stellen en ik heb deze locatie uitgebreid kunnen bezichtigen….er waren echt hele afgelegen prive-plekken aan de rivier bij: TOP! Na de “site-inspecition” zijn we teruggevaren naar ons Rivercamp voor de lunch met eigenaar Nick (die ik inmiddels 2x op Indaba heb ontmoet). De rest van de middag was heerlijk relaxed met lezen, vissen en ook nog met z’n 4-en kanoën op de rivier: erg leuk! Om 15 uur zijn we weer op game-drive gegaan en dit keer zagen we vooral veel antelopen en giraffen maar ook de leeuwen: en hoe! Precies rond de schemer om 17.30 hoorden we ze loeihard brullen en spotten we een mannetjesleeuw op een open vlakte en twee vrouwtjesleeuwen verschenen later uit de bosjes. Ik heb nog een prachtig filmpje gemaakt met hun gebrul en het was erg bijzonder om te zien. Hierna zijn we ergens op een veiliger plek een “sundowner” gaan drinken en zijn voldaan teruggekeerd naar het kamp voor een heerlijke maaltijd en een mooie nacht onder de sterren.
En toen was het alweer bijna voorbij…we hebben nog een laatste ochtend-game-drive gemaakt en o.a. de grote mannetjes-neushoorn gespot in de mooie ochtendzon en mooie foto’s genomen. We hebben uitgebreid gesproken over de verschrikkelijke huidige dreiging (en voorkoming) van “poaching” van de neushoorns (op dit moment al 515 gedood in 2013…) waarmee deze dieren ernstig bedreigd worden. Het is echt een schande dat ze om hun hoorns zo gruwelijk worden afgeslacht. Na het ontbijt hebben we onze spullen ingepakt en vertrok de boot weer om 10.30 naar het begin/eindpunt van de rivier bij zee. Onze oudste zoon Daan mocht nog even varen dus die was helemaal blij en daarna hebben we afscheid genomen van onze ranger Brian. Alles bij elkaar was dit een geweldig verblijf waar we nog lang aan terug zullen denken als een hele bijzondere plek. En ik zal veel mensen deze bijzondere locatie kunnen aanbevelen als zij aan de Kaap op safari willen gaan! Na tanken en boodschappen in Kenton-on-Sea zijn we naar onze volgende locatie gereden: Oyster Bay, iets ten westen van Port Elizabeth. Het was nog een behoorlijk stuk rijden met aan het eind ca. 25 km. overharde weg, maar meer dan de moeite waard: we kwamen aan op een prachtige plek aan een uniek stuk kust, helemaal desolaat en ruim met een inmiddels groot gegroeide lagune. We hebben in de middag een heerlijke wandeling gemaakt door de duinen en over het strand…we hebben veel vogels gezien (o.a. 5 flamingo’s) in het mooie namiddaglicht en nabij de lodge ook nog even met de eigenaar Hans gesproken (die ik vorig jaar tijdens een Zuid-Afrika-promotie-middag in Utrecht had ontmoet). Daarna hebben we even heerlijk relaxed gedaan en hoefden we alleen nog maar “in de benen” voor het avondeten in de lodge (en daarna terug naar “ons huisje”).
De volgende ochtend was onze eerste serieuze regenbui tijdens deze reis, dus hebben we heerlijk lang uitgeslapen en zijn we pas rond 9.30 gaan ontbijten. Daarna hebben we rustig aan gedaan & een wandeling langs de rivier en langs de zgn. boma naar de hoge duinen gemaakt. Normaal kun je hier sandboarden, maar nu was het zand nog te vochtig. Je kon er desalniettemin heerlijk spelen en rollen, dus kidsfun for free! Daarna verder gewandeld over het strand en rondom de lagune en terug via de duinen naar de lodge. Daarna hebben we een broodje in ons huisje gegeten en weer lekker relaxed gedaan. Die middag hadden we om 16 uur een paardrij-tocht op het strand besproken en gingen we stap-voets achter elkaar door de duinen en over het strand. De jongens wilden al snel “wat sneller” maar Erik’s paard wilde echt niet op gang komen, dus moesten we het met een paar keer een voorzichtige draf doen. Ondanks de wind en de “rustige stap” was het een mooie tocht door het prachtige gebied van Oyster Bay. Moe maar voldaan gingen we avondeten en opnieuw heerlijk vroeg onder de wol.
Na het ontbijt zijn we westwaarts vertrokken naar Tsitsikkamma, waar we in de ochtend nog niet bij onze accommodatie terecht konden. Eerst zijn we toen naar de hoogste Bungee Jump-brug ter wereld (216 meter) gegaan, waar we een behoorlijk aantal sprongen hebben bekeken (zelf maar even overgeslagen…ach, ik hoef toch niets meer aan iemand te bewijzen, haha). Daarna zijn we naar het National Park gereden en hebben daar een mooie wandeling gemaakt naar de bekende “suspension-bridge” (hangbruggen) over de monding van de Stormsriver. We zijn nog wat doorgelopen en omhooggeklommen naar een mooi uitzichtspunt en toen weer teruggegaan. Eenmaal terug bij het restcamp hebben we gepicknickt met eerder gekochte broodjes & beleg en zijn daarna naar onze accommodatie gegaan. We kregen een hele leuke blokhut aan de rand van het bos & met uitzicht op de bergen. Met de inmiddels weer teruggekeerde zon was het hier heerlijk toeven! Na aan het einde van de middag wat darten, poolen en tafeltennissen (en emails afhandelen in de WIFI-zone) hebben we lekker gegeten in het restaurant en weer (als inmiddels bijna n gewoonte) een paar potjes zitten kaarten nabij het haardvuur.
Vandaag gingen we naar Stormsriver Village voor een spannende (en zeer populaire) Canopy Tour door de hoge boomtoppen van Tsitsikamma! We moesten ons om 10.30 melden en kregen eerst een briefing en een zgn. imdemnity-formulier ter ondertekening & zijn toen per truck vertrokken richting het nabijgelegen bos met mega-hoge bomen. We kregen nog wat uitleg en werden toen “gezekerd” en met katrollen over een staaldraad naar een volgend plateau in een boom “gegleden”. Na even wennen met een paar korte tracks werden ze steeds spannender, sneller, hoger en langer….de langste “oversteek” was maar liefst 91 meter lang! We hadden prima begeleiding en hoefden ons zelf niet te “zekeren”, dus dat was voor ons ook rustig met de kids. We zijn vol enthousiasme vertrokken en tijdens de (inbegrepen) lunch hebben we nog even onze eigen video-beelden bekeken, grappig! De rest van de middag hebben we heerlijk rustig aan gedaan bij de lodge, met een beetje chillen, lezen en Erik nog wat mountainbiken & daarna hebben we gezellig met z’n allen gegeten en gekaart….en toen was de dag alweer voorbij.
We zijn na een lange nacht slapen op tijd vertrokken naar Plettenberg Bay, waar we gingen zwemmen met zeehonden…dit was een activiteit waar we erg naar uitkeken. Na het aandoen van de wetsuits en het passen van flippers, duikbril en snorkels, gingen we per rubberboot de zee op richting Robberg, waar zich een zeehondenkolonie op de rotsen bevindt. De boot werd vlakbij stilgelegd, vervolgens werd alles even gecheckt en toen gingen we 1 voor 1 met onze flippers en snorkel het (koude) water in….brrr. De golven waren behoorlijk en de zeehonden zwommen overal om ons heen, het was bijna teveel in 1x tegelijk. Robin wilde op een gegeven moment terug op de boot en zijn grote broer Daan ging toen maar met hem mee ging. Zo konden Erik en ik nog even doorzwemmen en genieten van deze nieuwsgierige zeehonden, grappig! Na ca. 30 minuten keerden we weer terug naar de kust via een spectaculaire “golf-lauch” op het strand. Na het douchen en omkleden hebben we toen een heerlijke hartige lunch met patatjes aan het strand gegeten en gezellig nagekletst. Eenmaal voldaan zijn we ook nog met de auto naar Robberg gereden voor een mooie hike (die Erik en ik al een keer eerder gemaakt hadden). De jongens en ik gingen mee t/m de 1e loop en bleven wachten op het strand waar Erik ca. 1 uur later na de 2e “loop” aankwam…bij zonsondergang liepen we samen terug en zijn we naar ons direct aan het strand gelegen guesthouse gegaan en zijn we ingecheckt. Na een beetje relaxen in de kamers & op het balkon zijn we bij een leuk en lekker los restaurantje in Plettenberg Bay (The Table) pizza gaan eten om de dag op ’n gezellige manier af te sluiten.
Hoewel het qua accommodatie misschien niet perse een locatie is voor gezinnen met (kleine) kinderen, is de ligging van dit guesthouse spectaculair: genieten van het panorama-uitzicht tijdens het ontbijt en een heerlijke ochtend-strandwandeling voor ons vertrek. Na het ontbijt zijn we naar het wildlife sanctuary Tenikwa gereden, waar ze “endangered cats” opvangen…de meesten komen niet in aanraking met mensen zodat ze weer in het wild uitgezet kunnen worden, maar wij konden o.a. een caracal, een serval, een luipaard, twee cheetah’s en een African Wild Cat van dichtbij bekijken. Dit is toch altijd weer bijzonder, al haalt dit het natuurlijk niet bij het zien van deze dieren in het wild! Vanaf hier zijn we (via Knysna en een zelfgemaakte lunch bij Brenton-on-Sea) naar onze volgende locatie gereden: een guestfarm vlakbij Heidelberg. Na aankomst om 17.30 hebben we even relaxed gedaan en hebben we later heerlijk gegeten op de farm bij het vuur. De eigenaren AnneLize en Neels (over wie ik al vaak van reizigers had gehoord) waren er zelf niet, maar hun zoon en de hartelijke Elise namen de honneurs prima waar, met o.a. struisvogelbiefstuk van de braai in de open haard…heerlijk! Samen met nog een aantal andere gasten was er een gezellige sfeer tijdens het eten & was het leuk over en weer reiservaringen uit te wisselen.
Om 7.30 kregen we een 1/1,5-uur durende farmtour (“achter in het bakkie”) over het uitgestrekte land van de guestfarm…op “farm-safari” noemden onze jongens het en deze ging langs struisvogels, een broedend struisvogelpaar en vele koeien en schapenkuddes. Het uitgebreide farm-ontbijt smaakte hierna heerlijk en we zijn hartelijk uitgezwaaid toen we op weg gingen naar het zuidelijkste punt van het (Zuid-) Afrikaanse continent: Cape Agulhas. Dit was nog een behoorlijk stuk rijden, maar natuurlijk altijd leuk voor wat foto’s : met z’n vieren op zo’n “land-mark” heeft altijd wel iets. Na nog wat lopen over het pad langs de kust zijn we via een -deels-onverharde weg via Elim en Die Dam richting Gansbaai gereden, het volgende doel van onze trip. Na aankomst hebben we die namiddag na een goede tip bij De Kelders met wijntjes en lekkere hapjes gezeten voor een “sundowner” en het speuren naar walvissen. Het was prachtig met heel in de verte het Kaapse schiereiland en de zon die bij Cape Point uit het zicht verdween. Na een kleine pizza bij een lokaal restaurantje zijn we op tijd gaan slapen voor het grote avontuur van de volgende dag.
Vandaag gingen we “duiken met haaien”, oftewel “shark-cage-diven”, zoals dat hier heet.
Met een persoonlijke uitnodiging door Marine Dynamics werden we eerst door de zeer hartelijke Brenda getracteerd op een aantal bijzondere films over haaien en wetenschappelijke onderzoek naar hun voortbestaan. Hierna haakten we om 12 uur aan bij de andere boekers op deze tocht (ca. 32 mannen en vrouwen van alle leeftijden). Iedereen kreeg een zwemvest en op de boot een eigen pakket met wetsuit & schoenen en steeds mochten 8 personen in de kooi afdalen die aan de boot vastzat en tot net boven het water kwam. De haaien werden niet gevoerd, maar wel met bepaalde geurstoffen gelokt waardoor ze spectaculair dichtbij kwamen en ook volop hapten en sprongen naar een nep-rubberachtige-zeehond-als-lokaas. Er zijn tijdens onze boottocht wel ca. 8 verschillende haaien bij de boot geweest van welke de grootste echt enorm was, misschien wel 4,5e meter lang. Je zag het misschien nog wel het allerbeste vanaf het bovendek (voor de mooiste foto’s) maar natuurlijk van spectaculair dichtbij vanuit de kooi. Zodra er 1 kwam werd men gewaarschuwd en ging iedereen snel “onder water” en scheerden ze soms echt vlakbij langs. We hadden heerlijk zonnig weer, al was de zee tijdens de tocht wel iets ruiger geworden waardoor we op het nippertje net niet zeeziek werden…alles bij elkaar was het een hele spectaculaire ervaring en zijn we weer oneindig veel foto’s rijker! Na terugkomst en een zgn. de-briefing met warme soep, kochten we de link naar de film die tijdens onze tocht gemaakt was en vertrokken we naar Hermanus voor ons avondeten. We liepen er nog even rond (net als 2 jaar geleden met de kids), bezochten er nog even een centraal gelegen guesthouse (leuk!) en aten in het voor ons bekende restaurantje Paradiso. Daarna hebben we het laatste stuk in het donker langs de kust naar Pringle Bay gereden, waar we rond 20.00 uur allerhartelijkst werden begroet bij ons guesthouse door de Nederlandse eigenaren Anita en Derrick. De jongens waren moe en wij eigenlijk ook wel, maar pas na een gezellig welkomst-drankje/wijntje zijn we allemaal heerlijk gaan slapen.
Na het ontbijt en het nog verder praten met Anita en Derrick (ooit bekend geworden door het Nederlandse TV-programma “Ik vertrek”) heb ik met Anita het guesthouse en de mooie kamers bezichtigd. Van diverse klanten had ik al erg enthousiaste verhalen gehoord over de sfeer en ik begrijp nu ook waarom. Dit is een soort thuis ver van huis, m.n. ook door de hartelijkheid en gastvrijheid van Anita en Derrick. Na ons afscheid zijn we het zeer nabijgelegen Betty’s Bay gereden om rond te lopen bij de pinguïnkolonie. Het voelt hier iets ruimer dan bij Boulders Beach op het Kaapse Schiereiland, maar geeft een vergelijkbaar beeld van deze (op dit moment broedende) pinguïns. Hierna zijn we vrijwel rechtstreeks (via de snelwegen) naar onze vrienden en hun kinderen in Houtbay gereden, voor een super-gezellig weerzien & weekend. Met heerlijk weer, een leuke lunch bij het zwembad, spelletjes doen etc. hadden we ’s avonds een uitbundige braai met andere Nederlandse kennissen (die we onderweg toevallig ook al waren tegengekomen vlak voor hun bungee-jump!) en kwam er als grote verrassing zelfs nog een oud-studiegenote langs, die ook met haar man en dochter in Zuid-Afrika op bezoek waren. Zo werd het een super-gezellige avond en een reünie van oude studievrienden.
Een heerlijke, bijna traditionele zondag bij onze vrienden en hun kids: om 10.30 voetballen op het strand van Houtbay met vele anderen, de dames lopend langs de baai en na afloop een ijsje in de haven. En ’s middags met z’n allen naar de botanische tuinen van Kirstenbosch voor een gezellige picknick, waardoor de middag in de avond overging en het weekend weer veels te snel voorbij ging. Erik en ik zijn samen nog even snel naar Llandudno gereden voor de zonsondergang en aansluitend nog even bij een Estate/guesthouse langsgereden, om reizigers te gaan begroeten die via mij geboekt hebben. Zij waren erg verrast en we hebben daar heel gezellig een wijntje gedronken en zitten kletsen.
Na dit gezellige weekend begon voor hen weer de “gewone” week (werken en naar school); zelf had ik ook deze ochtend op “ons” kantoor gepland om alle Zuid-Afrika-collega’s weer even te zien en spreken en ook Erik had een zakelijke afpraak.
Na later opgehaald te zijn door Erik en de jongens op kantoor, zijn we met z’n 4-en vertrokken voor ons laatste avontuur van deze vakantie: hiken naar boven en een nacht slapen bovenop de Tafelberg! Ik had dit als prijs gewonnen tijdens de Indaba-beurs die ik afgelopen mei in Zuid-Afrika bezocht, en wij verheugden ons hier enorm op. We hadden mazzel met prachtig zonnig en warm weer & na het afgeven van de bagage (die naar boven werd gebracht) zijn we in ruim 1,5 uur naar boven gelopen – dit viel ons eigenlijk behoorlijk mee! Eenmaal aangekomen hebben we volop genoten in deze cottage, die tot wel 14-16 personen kan huisvesten en helemaal voor jezelf is.
Erik is nog een stuk verder gehiked (en kwam boven de wolken uit toen wij werden “bedekt”) en later ben ik hem nog een stuk tegemoet gelopen rond zonsondergang: wat een bijzondere ervaring daar bovenop de Tafelberg! Dit wereldwonder is op dit moment/deze maand toevallig ook nogal lastig toegankelijk door het onderhoud van de kabelbaan, dus we waren er vrijwel alleen. Na het aanmaken van het vuur in de haard was het al snel donker en verlichtten olielampen het vertrek. We hadden helder uitzicht op het verlichte Kaapstad-ver-onder-ons met een heldere sterrenhemel, dus dit voelde echt uniek. De meegenomen soep, salade, brood en wijn smaakten heerlijk en na gezellige verhalen rondom de open-haard zijn we heerlijk moe maar voldaan gaan slapen op deze unieke plek!
En toen was er ineens weer regen….en alles was dicht daarboven en bedekt met mist! Wat een druilerigheid, het leek wel Nederland en dat uitgerekend op de dag dat we weer naar Nederland moesten vertrekken… We besloten daarom om 9 uur met de ranger naar beneden mee te rijden in plaats van zelf te gaan lopen en hierdoor hadden we ineens nog een halve dag gewonnen voor iets anders leuks. We zijn daarom via Camps Bay naar Kaapstad gereden en nog lekker gaan rondlopen bij het Victoria & Albert Waterfront voor wat laatste souvenirs. Hierna zijn we teruggereden naar Houtbay, waar we onze koffers hebben ingepakt en vervolgens afscheid namen van onze vrienden voor deze keer. De rit naar de luchthaven verliep heel voorspoedig, net als onze thuisreis naar Nederland. Met een super-voldaan gevoel kijken wij terug op weer een ontzettend boeiende Rondreisopmaat en we gaan snel aan de slag met het uitzoeken van weer eindeloos veel gemaakte foto’s.
——–
Ik hoop met dit verslag weer vele reizigers te kunnen inspireren voor een rondreisopmaat door Zuid-Afrika, met een route die ook voor mij elke keer weer verrassend is. Alle vragen zijn natuurlijk van harte welkom & het zou leuk zijn hierdoor nieuwe reis-aanvragen tegemoet te mogen zien langs deze route en/of met enkele van deze plaatsen als ingrediënt. Samen met u hoop ik dan een mooie en persoonlijke rondreisopmaat te creëren.
Hartelijke groet,
Marjan van der Herberg
Rondreisopmaat.nl
