Na meer dan een jaar voorbereiding vertrokken wij op 24 juli met groep/familie van 14 naar Windhoek. Een gezelschap van 79 (vader/opa) tot 9 (dochter/kleindochter) met alle leeftijden daartussen.
Samen met Marjan en Lisenka hebben we een prachtige rondreis voorbereid van Windhoek naar het noorden van Namibië (Rundu), de Caprivistrook door tot aan Kasane / Vic Falls en via de Okavanga Delta (Maun) weer terug naar Windhoek. Een rondreis op maat van ca 3500 km.
Als je naar het noorden van Namibië reist vallen er twee dingen op: bij het passeren van het ‘veehek’ verandert Namibië van een eerste- naar een derdewereldland en tegelijkertijd is er veel meer leven! Mensen leven hier langs de rivier die door de Caprivistrook loopt. Een totaal nieuwe belevenis voor ons, we waren in ‘echt Afrika’.
Langs de wegen veel loslopende koeien, die overigens doorgaans prima aan de kant blijven, veel ‘worthogs’, maar ook bavianen en olifanten kwamen we veel tegen onderweg! In Kasane werd ons verteld dat het echt niet raadzaam is om na acht uur ’s avonds nog het dorp in te lopen omdat je dan nog wel eens verrast kunt worden door olifanten en nijlpaarden!
Absolute hoogtepunten van onze reis waren het bezoek aan het schooltje bij Rundu, de Okavanga Delta, die we zowel vanuit de lucht hebben bekeken als vanaf een mokoroboot, Chobe National park, waar we met een ranger per jeep op zoek zijn gegaan naar echte ‘jagers’ (en luipaard werkelijk gespot!), maar ook Chobe park per boot vanwaar je het wild heel goed van dichtbij kan bekijken en natuurlijk een van de zeven wereldwonderen: de Victoria watervallen in Zimbabwe. Verder hebben we goede gesprekken gehad met de ‘locals’ (gidsen, bediening), waardoor je meer inzicht krijgt in het leven daar.
Alle 14 familieleden, van 9 tot 79 kijken terug op een fantastische reis, waarin we naast de hoogtepunten enorm hebben genoten van het moois dat Afrika te bieden heeft, de mooie en afwisselende lodges, af en toe een duik in het zwembad, souvenirs kopen op marktjes en het rijden over zowel asfaltwegen als zandpaden. En, last but not least, hoe mooi is het als je dit met je eigen familie kunt doen?
Familie Valkema