X
Download ons gratis E-book
20 mei – 21 juni 2021
We hebben een heerlijke kampeerrondreis-maand in Namibië doorgebracht!
Het begon op 20 mei met een autorit naar Frankfurt, waar we de avondvlucht met Lufthansa naar Windhoek namen. De PCR test certificaten werden gecontroleerd, evenals de extra reisverzekeringspapieren. Volgens de mevrouw van Lufthansa zijn deze laatste ook belangrijk. Het was allemaal in orde, dus we konden vertrekken. Vroeg in de ochtend kwamen we aan in Windhoek, we waren het enige aankomende vliegtuig, de controles verliepen zorgvuldig: temperatuur, PCR test certificaat en we kregen een stempel in onze paspoorten om het land in te mogen. De chauffeur van Namibia car rental stond al klaar bij de uitgang. Een aardige en behulpzame man, die ons bijpraatte over allerlei nuttige dingen tijdens de autorit. Bij de car rental was het papierwerk snel geregeld, te meer omdat we de enige klant waren op dat moment. We kregen uitgebreide instructie van de 4×4 Toyota en de daktenten. Dit was heel fijn, tijdens het kamperen hebben we geen vervelende verrassingen gehad, omdat we goed geïnstrueerd waren. Bijvoorbeeld hoe je de tent in en uit vouwt, wat de functie is van het ventilatie klepje achterop de auto als je op gravel rijdt (het stof zoveel mogelijk uit de achterbak houden) en hoe hard je mag op gravelwegen: 80 maar vaak is 60 beter omdat je anders uit elkaar trilt en wat je moet doen als er een kudu op de weg staat. De wegen in Namibië zijn goed, maar het merendeel bestaat uit aangeharkte gravel, en dat stuift enorm. Het voordeel is wel dat je een tegenligger al van verre aan ziet komen als een witte stofwolk. In totaal legden we zo’n 6.000 kilometer af.
We gingen op weg, eerst naar Klein Windhoek Guest house, dat netjes is en lekker wifi heeft. We ontmoetten de lokale reisagent Ayesha, die heel zorgvuldig met ons de reis en route doornam. Ze had op een landkaart al onze stops met rode stickertjes aangegeven, dat was heel handig. Tijdens het rijden hebben we veel met Google maps genavigeerd, ik had dit gedownload en snoertjes en een goede zuignap meegenomen zodat we onze telefoon konden gebruiken. Samen met de landkaart hielp dit om niet de weg kwijt te raken. En de informatiemap die we van Ayesha kregen was ook heel handig, met veel tips en de vouchers netjes erbij. Goed geregeld. Later onderweg zijn we de informatie map kwijt geraakt helaas. Ik had zelf ook nog geprinte vouchers in mijn tas, zodat we gelukkig niet teveel last hadden van het kwijtraken van de map… En niet te vergeten de Travel key app op de telefoon, heel handig en overzichtelijk. De navigatie direct vanuit de app werkte bij ons niet, maar ik had de locaties handmatig opgezocht in Google maps en opgeslagen. Zo ging het toch makkelijk.
Met Ayesha gingen we naar het kinderdagverblijf die middag, mooi om te zien hoe iemand zich met hart en ziel ontfermt over deze kleine kinderen. We hadden wat spulletjes meegenomen en daar was men blij mee. In de avond hebben we heerlijk gegeten in Joe’s beer house de saté spies van 5 soorten wild is echt aan te raden: Zebra, Kudu, Oryx, Springbok en krokodil! De volgende dag zijn we op weg gegaan, eerst boodschappen en flink wat 5 literflessen water bij de Spar gehaald, en toen naar de Kalahari, Anib campsite. Een mooie plek met een fijn douchegebouwtje bij de kampeerplek. De volgende dag hebben we een sundowner drive gedaan waarbij we meteen flink wat dieren konden spotten. En lekker wat drinken en eten. We hebben ook mountainbikes gehuurd, waarbij van eentje de accu bijna leeg was, gelukkig hebben we het tochtje kunnen afmaken voordat de accu helemaal leeg was. De e-bikes zijn zo groot en zwaar dat je bijna niet zonder accu door het mulle zand kunt fietsen. Onderweg weinig dieren gezien, behalve wat springbokken. Maar dat was ook wel zo relaxed, je zit tenslotte op je fietsje…
Op de volgende plek was het ook heel mooi kamperen, Kalahari game camp site. We hebben daar leeuwen tracking gedaan, echt een hoogtepunt van de reis. Twee leeuwen zagen wevan heel dichtbij. Ze waren niet gestoord door ons, en de gids gaf goede uitleg. Toen gingen we door naar Fish River canyon, de camp site van Road house waar we verbleven is ook zeker een mooie plek, met veel oude autowrakken in de tuin en de mooiste in het restaurant, een scene uit de film Cars. We ontmoetten af en toe andere kampeerders, het was tamelijk rustig. We hebben leuke gesprekken gehad met Namibiërs, Zuid Afrikanen en Zwitsers die ook met daktenten rond trekken. De Fish River canyon is indrukwekkend, we hebben een morning drive gedaan waarbij je op drie plekken stopt aan de rand van de Canyon om van het uitzicht te genieten. Zelf rondwandelen in de canyon is niet toegestaan, uitzicht bewonderen wel. Terug bij de road house hebben we ons laten verwennen in het restaurant. We kookten regelmatig zelf, maar soms was het ook lekker om even in het restaurant te eten.
De volgende stop was Aus, we hadden weer een prachtige camp site, lekker alsof je in het wild staat, en als je wifi wilt, dan kun je even naar het hoofdgebouw lopen. We zijn zelf bij de wilde paarden in de woestijn gaan kijken, dat was heel indrukwekkend. Ze leven daar al 100 jaar, en redden zichzelf in het droge klimaat. En we zijn naar Luderitz en Kolmanskop gereden, het was ook een mooi uitje. Bijzonder om zelf rond te lopen in een verlaten mijnstadje.
Vanuit Aus gingen we naar een van de bijzonderste kampeerplekken, Namtib desert lodge. Daar hebben we ook weer echt afgelegen van alles gestaan, met een paar andere kampeerders. Koken op houtvuurtjes, en de sterren kijken. Het was echt genieten. Het was ’s nachts best fris, maar we hadden genoeg warme kleding bij ons, en de slaapzakken waren ook goed dik. Vanuit Namtib naar Sesriem, waar het hard waaide. De camping bij Sesriem was een beetje minder, er waren kleinere plekken met laag overhangende bomen zodat je echt moest kijken waar je genoeg ruimte had voor de daktent. En haperend wifi, en een lege winkel. Nou ja, echt Afrika zullen we maar zeggen. Wel jammer, dat bijvoorbeeld een gesprongen waterleiding na twee keer melden nog steeds niet gemaakt was. De wind werd steeds harder, waardoor het slapen in de tent ook niet echt lekker ging. In de ochtend zijn we vroeg vertrokken naar de Sossusvlei en Dead vlei. We hebben ook nog een heel hoog rood duin beklommen (dit stuk staat ook beschreven in ons blog) en zijn met de shuttle naar Sossusvlei gegaan. Het was inmiddels een echte stofstorm geworden. Gelukkig konden we in de vlei genoeg zien, en was het heel erg de moeite waard, de eeuwenoude dode bomen en het intens droge landschap. Toen we terug waren in Sesriem hebben we Ayesha gevraagd voor ons een lodge te boeken, we waren zo stoffig en verwaaid dat we genoeg hadden van het kamperen. Het kamperen met de daktent was een heerlijk eerste deel van de reis, maar nu waren we wel toe aan een lodge. We kregen een prachtige lodge in Spreetshoogte, echt een aanrader. Ook hele aardige staff die heerlijk kookte voor ons. De huisjes waren fantastisch mooi gebouwd en we konden lekker de stoffige spullen uitpakken en opruimen.
Na dit mooie verblijf zijn we in Windhoek de auto gaan omruilen voor een normale 4×4. Van de ene verhuurder naar de andere. Ze hadden ons niet meer verwacht omdat ze dachten dat we om 8 uur in de ochtend zouden komen. Maar op ons voucher dat ik liet zien stond duidelijk vanaf 14 uur in de middag. Na wat tik en klopwerk in de computer kregen we de nieuwe auto, weer een Toyota, mee, een Zuid Afrikaans exemplaar die er ook prima uit zag. We keken ook naar de banden, want op de gravel wegen hadden we ontdekt dat het belangrijkste aan de auto eigenlijk wel de banden zijn. Ze zagen er goed uit en we gingen op weg naar Swakopmund de volgende dag. Swakop, zoals de Namibiërs zeggen, is heel apart, en anders dan wat we gezien hadden tot nu toe. Eerst rijd je door de zandwoestijn langs zandvlaktes, met af en toe een mijn. Er wordt uranium gewonnen, en andere schaarse stoffen. Dan in Swakop lijkt het wel of je in een Duits openlucht museum bent beland. Allerlei mooi gerestaureerde huizen en hotels. We hadden het Mole guesthouse, dat was een prima plek vlakbij het strand en een heel aardige en behulpzame eigenaresse. Ze hielp ons om een boottocht en living desert tour te reserveren. Echt een aanrader, je gaat met een boot mee in de Walvis baai, en ziet pelsrobben, er komt er zelfs eentje aan boord. En twee pelikanen vlogen ook mee. En uiteindelijk zagen we ook nog dolfijnen. Als afsluiting krijg je verse oesters, bubbelwijn en hapjes. Echt leuk allemaal. De volgende dag zijn we gaan quad rijden in de woestijn, dat vonden de jongens ook fantastisch. Lekker scheuren, wel aan de regels houden dus achter de gids blijven en geen donuts draaien. Een mooie ervaring. In Swakop zijn ook mooie winkels, waar Duits de voertaal is. We hebben souvenirs gekocht, ik heb schoenen van Kudu leer gevonden, en de jongens een springbok-huid voor op hun kamers.
De volgende stop was Erongo mountains, ook een bijzonder mooie plek. We hadden weer een mooie lodge, er is een drinkplek waar de dieren gewoon komen drinken terwijl je zelf ook aan je wijntje nipt. De staff was wederom zeer vriendelijk en het was een heerlijk verblijf. We hebben het living museum of San bezocht, en het is mooi om te horen en zien hoe deze mensen van oudsher leefden in de woestijn. Ook leuk was dat toen we weg reden, we werden opgehouden door een kudde giraffen bij de uitgang. Dat leverde wat mooie platen op. Toen naar Twyfelfontein, alweer zo’n mooie plek in de woestijn. Een heerlijk huisje met prachtig uitzicht. We gingen op zoek naar de woestijn olifanten, dat was echt fantastisch. We vonden er vier, die we een tijdje volgden. De gids wist weer veel interessants te vertellen en bij de olifanten drinkplaats kregen we lekkere drankjes en hapjes, zodat behalve ook onze olifantendorst werd gelest.
Een plek waar we echt naar hadden uitgekeken is Etosha, en onze verwachtingen werden waarheid. Een enorme hoeveelheid dieren, uitgestrekte landschappen waar we eerst met een gids en later zelf rond reden. We zagen neushoorns, leeuwen. nog meer neushoorns, olifanten van dichtbij, en talloze andere dieren. Echt ongelofelijk. Het was even puzzelen waar je de beste plekken hebt om dieren te zien maar omdat we eerst met een gids waren geweest, konden we daarna makkelijker op eigen houtje op pad en we stopten bij diverse drinkplaatsen.
Na drie bijzondere dagen zijn we verder gegaan, eerst nog naar een school in Outjo waar we een afspraak hadden om spulletjes te brengen en even mee te kijken. Dat was mooi, en ook confronterend, veel mensen en kinderen zijn toch wel echt arm en leven in kleine golfplaten huisjes. Dat vergeet je als Europeaan soms, dat we zo rijk zijn…
Toen gingen we door naar Waterberg, ook een prachtige en unieke plek die hoog boven het land uittorent. We zijn in de ochtend zelf het plateau opgelopen, een mooie wandeling langs steile stukken, maar goed te doen voor de niet zo ervaren wandelaars die we zijn, met als beloning een prachtig uitzicht. In de middag mee met een safari, en we zagen buffels! Die ontbraken nog op ons lijstje van de Big Five (leeuw, neushoorn, olifant, buffel en luipaard).
Wat ook nog ontbrak op ons lijstje waren luipaarden. We zijn naar de Africat foundation gereden in Okonjima park, en daar is een mogelijkheid tot luipaard tracking. Je gaat met een gids op zoek naar een luipaard met een radio zendertje in de halsband. Het lukte, we vonden een luiaard genaamd Vamos, en die grote katachtige lag heerlijk te slapen onder een boom en keurde ons amper een blik waardig. Heel mooi om haar te zien, we bleven een tijd kijken. Totdat Vamos verder ging, en we haar kwijt raakten. Daarna was het alweer tijd voor onze laatste plek, Onjala lodge. Weer een bijzonder mooie plek, met heel aardige eigenaars. We hebben er heerlijk genoten van de laatste dagen in Namibië. Voor de terugreis hebben we ons laten testen en we deden nog een safari vanuit de lodge. En ze hebben ook een observatorium waar we door een telescoop naar de maan mochten turen en uitleg kregen over de sterren.
De laatste dag werd nog even hectisch. Duitsland had opeens de inreisbeperkingen aangescherpt, waardoor iedereen zonder Duits paspoort of verblijfsvergunning niet meer Duitsland in mag vanaf Namibië, het ging in precies op de dag dat wij zouden vliegen… Dankzij Heiner, de eigenaar van Onjala, kwamen we hier achter, en hebben we als een haas een andere vlucht moeten reserveren, via Johannesburg naar Amsterdam. Dat lukte, maar het maakte de reis wel even een flink stuk duurder. Tja, dat is het risico van reizen in tijden van Corona. We lieten ons nog weer eens een keer testen en gingen op weg naar de luchthaven. Bij de controles bleek dat we weer geslaagd waren voor al onze tests en de certificaten waren in orde. Een zucht van verlichting. Op verzoek toverde ik ook nog even de geboortecertificaten van onze twee blonde klonen uit mijn tas, zodat we allevier het land mochten verlaten.
Het was echt een heel bijzondere reis, met veel hoogtepunten: de dieren in Etosha, de olifanten in de woestijn, de leeuwen tracking, de luipaard tracking, daktent kamperen, Swakopmund, de duinen bij Sossusvlei, en niet te vergeten de ontmoetingen met talloze Namibiers, gidsen, personeel, en andere mensen. Een prachtig en reisvriendelijk land!!
