X
Download ons gratis E-book
Reisverslag familie Jansen – februari 2022
Eindelijk zijn we vertrokken….. Het heeft bijna 2 jaar geduurd, maar geduld wordt dus echt beloond! Nog heel even spannend vanwege een PCR test, maar gelukkig ….negatief, pff …we kunnen op avontuur!!!
In Windhoek werden wij zeer hartelijk welkom geheten door Mervin van de lokale partner van Rondreisopmaat. Met een uitgebreide reisbeschrijving in een prachtige map met nog veel meer informatie en een enorme 4×4 Toyota was het zover; Namibië lag voor onze voeten. Koffers ingeladen, zomerse kleren aan en gaan! Eerste stop, de supermarkt! Even wat water inslaan en wat lekkere dingen voor bij de borrel!
De tweede stop is het Jansen Kalahari guesthouse, geen verre familie, maar wel naamgenoten! Ook weer een zeer warm welkom. Ze hadden voor ons zelfs op het avondeten gerekend met een bijbehorend flesje wijn. TOP! De eerste dag kan niet beter!
Na een heerlijke, lange, nacht schoven wij aan voor een fantastisch ontbijt. We waren de enige gasten, dus konden ook nog heel leuk kletsen met Hentie en Louise, de eigenaren van de farm. Daarna weer op pad. We hebben een lange dag voor de boeg. Meer dan 5 uur rijden. We zijn nog niet op pad of we zien 2 giraffen aan de kant van de weg. Onvoorstelbaar. Even stoppen dus. Om een uur of 2 komen we bij het kokerboom-bos aan en de Giants Playground. Beide sites zijn echt het stoppen waard. We blijven maar een half uurtje, maar dat is voldoende voor een goed beeld. We gaan snel weer verder. We moeten nog even wennen aan de afstanden hier en wat een handige manier voor een lunch is.
Om 5 uur komen we aan in (Fish River) Canyon Lodge met 30 huisjes die in de rotsen uitgehakt lijken. We zijn toe aan een heerlijk koud biertje. We zitten nog niet op het terras, of het begint vrij hard te regenen. Maar binnen is het ook fijn. En droog…haha. Om 7 uur kunnen we genieten van het diner. Het wordt weer een vroegertje. Vanwege alle indrukken en de lange vlucht merken we dat we nog wel moeten bijkomen…
Fish River Canyon
Na weer een super ontbijt richting Fish River Canyon. En magnifiek uitzicht en zó uitgestrekt dat het bijna niet te bevatten is. We rijden naar het uitzichtpunt en beginnen daarna aan een mooie wandeling langs de rim van de Canyon. Weer terug konden we aan de slag met onze meegekregen lunch. Kip, een sandwich, een peer, een pakje wortelsap en een flesje water. Wat ontzettend goed verzorgd!
Aus
Onderweg naar Aus komen we langs Seeheim. Een dorpje aan de kant van de B4, waar een hotel zou zitten (koffie!). Als we de weg afgaan, hebben we geen idee waar het dorp zou moeten liggen, maar na een kilometer zien we rechts een soort dal met inderdaad een hotel, een camping en 4 huizen. Een heerlijke kop koffie, apfelstrudel met slagroom en een mooi gesprek met de eigenaar (ook deze man heet Jansen, hoe bestaat het !) Onze voorraden kunnen we aanvullen in Aus en een kilometer voorbij Aus ligt ons resort, Klein Aus Vista. Prachtig gelegen. We wandelen naar een uitzichtpunt, van waar we vanuit het hoogste punt in het dal een stenen paard zien liggen, à la de Nazca lijnen in Peru. Omdat de lucht steeds donkerder wordt en het zelfs onweert, besluiten we via dezelfde weg terug te lopen. We worden toch nog verrast met een regenbui, maar dat deert ons niet. Zeker niet als we vlak voor onze neus 4 struisvogels zien. Als ze ons zien, zijn ze ook weer snel verdwenen, het zijn schichtige dieren, maar ze lopen zo elegant! Prachtig, en groot.
Naar Kolmanskop en Lüderitz
Na een lekker ontbijt is het op naar Kolmanskop, een nu verlaten stadje waar vroeger een diamantmijn was. De Duitsers bouwden het meer dan een eeuw geleden. Nadat de winning terugviel is het stadje verlaten en aan de elementen (woestijn!) overgelaten. Vreemd om daar rond te lopen. Sommige huizen zijn nog helemaal intact. Andere zijn een bouwval. Lüderitz blijkt een beetje een raar stadje. We rijden naar Diazpoint, waar je een heel leuk uitzicht hebt op een eilandje vol zeehonden, super!
Naar Sossusvlei
We nemen de volgende dag de lange route naar Sesriem. Sommigen raadden dat af, maar de head of housekeeping, Anna, bij Klein Vista overtuigt ons. En we hebben geen spijt… Het is een prachtige route met veel verschillende landschappen. Bij Betta blijkt het benzinestation ook een plek voor een sanitaire stop en een lekkere lunch. Heerlijk. We zien niet alleen prachtige landschappen, maar ook veel dieren. Struisvogels, apen, zebra’s en springbokken. ’s Avonds eten we heerlijk van een prachtig buffet en worden ontzettend leuk bediend door Cassandra. Wat een hospitality kennen ze hier zeg! Daar kunnen ze in Nederland nog een puntje aan zuigen. De zonsondergang is weer adembenemend.
Sossusvlei en Deadvlei
We staan vanochtend super vroeg op. Het wordt snikheet in de desert, dus we willen nog een beetje profiteren van de lagere temperaturen. Dat lukt niet heel goed. Het is al heel vroeg heel heet, haha. We rijden langs Dune 45 waarvan de achterzijde nog helemaal in de schaduw ligt en die we later die dag beklimmen. Een schitterend gezicht. We lopen eerst naar Deadvlei. Prachtig. Ook de weg ernaartoe, waar we echt veel hebben aan de extra knop in de auto: 4WD! De wandeling naar de Deadvlei en op de dunes is pittig, maar fantastisch. Wat is het hier mooi, en wat groot, heel bijzonder. We rijden weer naar de uitgang, maar dat vinden we eigenlijk veel te snel en besluiten er nog even te picknicken en gezellig te kletsen met iedereen die Big Daddy op is geweest. Heel leuk!
Naar Swakopmund
Uiteraard stoppen we net als iedereen in Solitaire om te tanken. Daar verkopen ze ook volgens zeggen de beste appeltaart, en inderdaad…zalig. Vanuit de woestijn in Swakopmund aangekomen lopen we naar het centrum en genieten enorm van de gave vibe daar. Echt heel gezellig met een oude pier, de Jetty, en veel leuke restaurantjes. We borrelen en eten bij Brewer & Butcher in het Strand Hotel, een aanrader!
Swakopmund
We mogen iets vroeger ontbijten, om op tijd in Walvis Bay te zijn. Daar ontmoeten we Graham en een andere gast, de Zuidafrikaan Tim. We rijden een stuk langs de baai en zien flamingo’s. Op de punt van de landtong kayakken we tussen een kolonie zeehonden in. Fantastisch! Ze blijven maar capriolen uithalen. Je weet gewoon niet waar je moet kijken. Terug in Swakopmund gaan we nog even sandboarden. We kunnen er niks van, maar dat maakt het hilarisch. ’s Avonds Swakopmund weer in, helemaal TOP!
De volgende dag worden we opgehaald door Ernst voor de living dunes experience. We zien niet alle “small 5”, maar een paar gekko’s waaronder een kleintje maakt een hoop goed. Ernst vertelt met passie veel over zijn gebied, echt leuk. Daarna rijden we verder naar Ai-Aiba, in het Erongo gebergte. Als we aankomen regent het. Fijn voor de Namibians, niet zo voor ons, zoals later zou blijken…….
Erongo
De volgende dag rijden we een behoorlijk stuk naar een dal waar rotstekeningen te zien zijn.We zien de wereldberoemde “white lady”. Ze is bijna niet te zien en kan ook best een mannelijke sjamaan zijn, maar indrukwekkend is het, evenals de wandeling ernaartoe. Gids Annette is een leuke kwebbelkous. Als we terug rijden, belanden we weer in een behoorlijke regenbui. We zijn blij als we bij het huisje aankomen.
Twijfelfontein
We rijden vroeg weg omdat we onderweg nog de Organ Pipes en het Petrified Forest willen zien. Als we nog een kilometer of 60 te gaan hebben worden we tegen gehouden. De weg is ondergelopen, de waterstand van de rivier te hoog. Het is veel te gevaarlijk om over te steken. We moeten omrijden en gaan dus via Khorixas. Dat is een behoorlijk stuk om, maar ok. We zijn dus vrij laat in de middag in de buurt van Twijfelfontein. Ineens zien we de weg niet meer en ligt er wel erg veel water voor ons. Als we op de gok doorrijden worden we tegengehouden door een enorme, flink stromende, rivier. Normaliter steek je hier makkelijk over, maar niet na zoveel regen. We besluiten onze contactpersoon te bellen, Ayesha. Zij neemt contact op met de lodge. We worden gered! Als de mannen van de lodge ter plaatse zijn aan de overzijde van de rivier, blijkt het toch veel te gevaarlijk om over te steken. Het wordt steeds later en we worden toch wat nerveus…Eindelijk nemen ze een beslissing. Het is niet mogelijk om bij de lodge te komen. Uiteindelijk komt Ayesha gelukkig met een oplossing, we hoeven gelukkig maar een klein stukje terug om bij het “Adventure Camp” aan te komen en ons te melden bij David. Het klinkt ons als muziek in de oren. Als we inderdaad, na een klein stukje rijden, de ingang zien van het Adventure Camp en David spotten, voelen we ons echt gered! We bellen Ayesha en ook zij is heel opgelucht dat alles goed is gekomen. Het Adventure Camp blijkt bovendien ook nog eens ontzettend leuk te zijn. We slapen in een soort tenthuisje. We douchen in de buitenlucht met uitzicht op de rotsformatie! Als we gaan avondeten, is er een Namibische elektriciën waar we ontzettend gezellig mee kletsen. Bovendien is het eten verrukkelijk!
Twijfelfontein
De volgende dag …. we kunnen geen kant op. Geen enkele bezienswaardigheid is bereikbaar door de overgestroomde rivier, dus we blijven in de buurt van het Adventure Camp. Dat wordt een prachtige dag met een gave wandeling door mooie rotsformaties en lekker relaxen bij de tent. Het onweert ’s middags een beetje, dus we houden ons hart vast of we morgen wel weer op pad kunnen …..
Etosha
Nou, dat blijkt toch te kunnen, dus op naar Etosha! Onderweg naar de lodge passeren we een grote groep zebra’s, wat bijzonder en verrassend! ’s Avonds worden we verrast met een heerlijk diner bij het kampvuur. Ook zingt het personeel voor ons. Wat een feest! De volgende dag dan echt het park in. Omdat veel mensen gezegd hebben dat er door de vele regen weinig te zien valt, zijn onze verwachtingen niet al te hoog. Dat is echter helemaal niet nodig. Wat een geweldige ervaring! We zien ontzettend veel giraffen, springbokken, gemsbokken en als klap op de vuurpijl nog een hele familie olifanten met jonge dieren en een mannetje. Heel imposant en ook wel een beetje eng. Als we het park bijna verlaten zien we ook nog eens 2 neushoorns. Eenmaal terug op het kampeerterrein gaan we een biertje drinken en hebben we het avondeten onder het genot van livemuziek. De dag, en sowieso onze reis, kan niet meer stuk…. Na nog een prachtige rit door Etosha komen we aan in Mushara Bush Camp. Weer een schitterende locatie met een leuk tenthuisje.
Waterberg
Na het ontbijt rijden we richting Waterberg. Alleen asfalt dit keer, wat een verademing. In Otjiwarongo stoppen we voor lunch. Heerlijk gegeten bij een beerhouse. Onze auto wordt gelukkig bewaakt, haha. We rijden verder naar onze lodge, waar we onze ogen uitkijken bij het huisje. Zo mooi en groot, met een binnen- en buitendouche. In Waterberg wandelen we in de middag vanuit het guesthouse en de volgende dag in het nationaal Park. Pittig klimmen, maar wat een prachtig uitzicht op het Waterberg plateau. Bijzonder was het gezamenlijke diner met alle gasten, een heerlijke avond die begon rond het kampvuur. Om 10 uur valt de elektriciteit uit en lopen we onder de mooiste sterrenhemel die je ooit hebt gezien terug naar ons huisje.
Windhoek
Omdat we zeker willen weten of we wel naar huis kunnen, besluiten we via Windhoek naar de lodge te rijden, zodat we de PCR test kunnen doen. Windhoek is niet echt de moeite waard, al lunchen we wel lekker in een modern winkelcentrum. Wat een contrast toch met de shantytowns onderweg. Daarna is het richting onze laatste stop, Onjala.
Daar wandelen we over het landgoed op de ochtend voor ons vertrek. We zien de voor ons voorlopig laatste hordes springbokken, zebra’s en struisvogels. Dat wordt afkicken!
Op het vliegveld schamen we ons bijna om de auto in te leveren, zo onder de modder! Maar de man van het verhuurbedrijf stelt ons gerust. Zo krijgt hij alle auto’s terug! De vlucht naar huis is heel goed en rustig. Thuis wacht onze dochter Jade ons op. Wat een feest! En wat gezellig dat zij er is om gelijk wat verhalen te kunnen vertellen. We zijn er nog vol van!
Namibië …. misschien niet het bekendste land in Afrika, maar wat een prachtig en gastvrij land! We hebben ontzettend genoten van de overweldigende natuur, de gesprekjes met de mensen daar, onze verblijfplaatsen, het fantastische eten en al die dieren in deze grote dierentuin.
Lisenka en Marjan, veel dank voor het faciliteren van ons avontuur! En vooral veel dank ook voor jullie geduld en de enorm attente manier waarop jullie met de corona-vertraging zijn omgegaan. Echt TOP!
Rob en Ingrid Jansen
