X
Download ons gratis E-book
Zondag 19 november, van City Lodge hotel naar Hazyview
We zijn op tijd opgestaan voor het ontbijt.
Om 08:00 uur naar de vertrekhal gelopen om een sim kaart op te halen bij de Vodafoneshop. Daarna weer terug gegaan naar onze kamer, om kwart voor 9 werd er gebeld op de kamer dat de “meet&greet” al gearriveerd was.
We kregen tekst en uitleg over onze reis van Tonny en zijn vrouw (ze deed heel erg haar best om nederlands te praten), al was het meeste al bekend.
Om half 10 uitgecheckt en naar Bidvest gelopen om de auto op te halen. Alles verliep
redelijk soepel en na een hoop papierwerk konden we om 10 uur wegrijden.
Wel even wennen met het stuur aan de rechterkant, en links rijden natuurlijk!
Via de R21 en de N12 – N4 richting Witbank – Middelburg gereden. Onderweg zijn we even gestopt bij een tankstation om wat eten en drinken te kopen. Daarna weer verder via de R36 richting Lydenburg. Deze weg was niet erg best, vol met potholes ! Na een flinke klap toen we er een gemist hadden toch even de onderkant van de auto gecontroleerd, maar alles zag er nog ok uit. Bij Lydenburg (volledig uitgestorven waarschijnlijk omdat het zondag was) de R37 richting Sabie via Long Toms pas. Een schitterend asfaltweg die tot ruim boven de 2000 meter slingert. Onderweg even gestopt om Long Tom te bezichtigen, een van de oude kanonnen uit de Boerenoorlog.
Om 4 uur komen we aan bij Idle&Wild in Hazyview.
We worden hartelijk ontvangen en de eigenaar wijst ons de weg naar onze rondavel. Bij de vijver lopen de jongens van de eigenaar rond plus een paar kleine hondjes. Een ervan loopt hard te blaffen, volgens de eigenaar zit er waarschijnlijk een aap in de boom.
Om de een of andere reden krijgen we een upgrade (wat we natuurlijk niet erg vinden). We hebben huisje nr 4, een schitterende plek aan een vijver.
’s Avonds hebben we even snel 2 pizza’s gehaald bij de mall in Hazyview.
Daarna proberen we wat buiten te zitten. Maar na een tijdje toch maar naar binnen gegaan omdat we gek worden van het getjirp van een of andere zwerm vogels die in de bomen zitten.
Maandag 20 November. Panoramaroute
Om half 8 opgestaan. Ben even buiten gaan zitten, het is schitterend weer. Wat een verschil na ons vertrek uit het koude en grijze Nederland!
Aan de overkant van de vijver loopt een troep apen, ik roep Cora om even te kijken.
Om 8 uur gaan we ontbijten op het terras van het centrale gebouw. Een heerlijk plekje met schitterend uitzicht over de tuin.
Om half 10 rijden we weg om de Panorama route te doen.
Onze eerste stop is Graskop. Een leuk stadje waar we even koffie gaan drinken (met pannenkoek) bij Harrie’s pancakes. Daarna verder richting Pilgrims Rest. Bij aankomst worden we direcht naar een parkeerplaats gedirigeerd door een jongeman die zich meldt als ‘ security ‘. (na terugkeer bij de auto mag ik hem 20 rand geven ).
Pilgrims Rest is een oud mijnwerkers stadje met wat oude huizen en een museum. We lopen wat rond, ziet er leuk uit (met mooie paarse bloesembomen), maar verder is het niet zo spannend. Dus snel maar weer verder voor de rest van onze tour.
Vlak voorbij Pilgrims Rest pakken we onze eerste gravelroad van deze vakantie richting Vaalhoek. We rijden rustig (soms stapvoets) en proberen de grootste gaten te ontwijken.
Als beloning worden we wel getrakteerd op schitterend vergezichten van de Drakensberg! Na 20 km ongeveer komen we weer aan op de R532 en pakken we de Panorama Route weer op. Via Blyde River canyon rijden we naar Bourke Luck Potholes, de Three Rondavels, en weer terug richting zuiden naar God’s Window. Hier mogen we zo doorrijden (misschien al genoeg verdiend voor vandaag). Onderweg stoppen we ook nog even bij de Berlin Falls en een stukje verder de Lisbon Falls. Als laatste stop (het is inmiddels al bijna 5 uur) rijden we nog naar de Pinnacle Rock. Een mooi stuk rotsformatie die met een beetje fantasie op een ananas lijkt.
Daarna weer terug (ongeveer 30 km) richting Hazyview.
Even voor 6 uur terug in Hazyview, besluiten maar gelijk wat te gaan eten bij het Italiaans restaurant op de hoek Topolino. In het donker rijden we terug naar Idle&Wild. Even oppassen dat we in het donker de inrit niet voorbij rijden. Soms schijnen er ook nijlpaarden over te steken, maar die zien we vanavond niet.
Dinsdag 21 November, van Hazyview naar Ntambo Tree Camp
Vandaag vertrekken we naar Ntambo Tree Camp.
Eerst nog even wat kleine boodschappen gehaald bij de mall in Hazyview.
We rijden naar het noorden richting Klasserie en Hoedspruit. Onderweg rijden we door vele stadjes, overal zie je de huisjes tegen de bergen geplakt. Sommige huisjes zien er redelijk luxe uit, andere zijn net krotjes. Na een tijdje slaan we rechtsaf richting Timbavati.
We passeren 2 keer een gate. Onderweg spotten we al onze eerste giraffes.
Na 17 km slaan we linksaf en houdt het asfalt op. We moeten hier stapvoets rijden.
Bij een kruising in het bos staat er een groepje zebra’s.
Na ongeveer een half uurtje komen we aan bij het bushcamp. We worden al opgewacht met een glaasje jus d’orange. Dat kunnen we wel gebruiken, het is inmiddels bloedheet, de thermometer geeft 40 graden aan!
In de centrale ruimte krijgen we een kort praatje over wat we gaan doen. De andere gasten zijn er ook al: 4 Zweden, 1 stel duitsers en een frans stelletje.
We hebben een mooi tenthuis op palen met schitterend uitzicht over de bush. Het is inmiddels goed warm geworden en we gaan even zwemmen in het badje op het terras. Dat koelt lekker af!
Om 02:00 uur beginnen we met een warme lunch (fish and chips). Om half 5 vertrekken we voor onze eerste game drive. Na een tijdje zien we een groep wild dogs die liggen te slapen in de schaduw onder de struiken. Een stukje verder spotten we een groep buffels. Daarna komen we nog een witte neushoorn tegen.
Na weer een tijdje rondgereden te hebben, zien we een groep gieren in de boom zitten. Als we dichterbij komen blijkt er een luipaard in de boom te zitten die zijn prooi de boom in heeft gesleept. Ook loopt er een groep wild dogs rond, die proberen ook wat mee te krijgen. De ranger legt ons uit dat dit wel een hele speciale ervaring is en deze dieren bij elkaar zelden worden gezien.
Aan het eind komen we nog 2 giraffes tegen. Inmiddels wordt het al donker en begint de zon onder te gaan. Dit geeft een mooi rood gekleurd licht effect boven de bomen
Bij terugkomst in het camp staan de tafels al opgesteld, het vuur voor de braai staat al aan. Als het vlees klaar is gaan we aan tafel. We praten nog wat na over onze ervaringen, dan zit de dag er al weer op. We worden begeleid naar onze tent, vanwege de wilde dieren mogen we niet alleen door het donker lopen.
Woensdag 22 november , van Ntambo naar Satara Restcamp
Om 05:00 uur staan we op voor opnieuw een gamedrive. We vertrekken om half 6, na snel even een kop koffie gedronken te hebben.
Onderweg spotten we kudu’s en buffels. Verder is het erg rustig en komen we een hele tijd niets tegen. Maar na een tijdje worden we toch beloond, een hele kudde olifanten loopt op en langs de hoofdweg. Erg leuk om te zien.
Daarna rijden we weer verder en maken we een stop voor een koffiepauze.
Dan weer op weg naar het bushcamp. Onderweg spotten we nog een paar giraffes.
Bij terugkomst staat de tafel al gedekt voor het ontbijt, we gaan gezamenlijk ontbijten.
Dan is het tijd om de spullen weer bij elkaar te rapen en om 10:00 uur vertrekken we richting Satara Restcamp.
We moeten eerst weer het park uit en terug richting de hoofdweg voordat we via Orpen Gate het Kruger Park in kunnen gaan.
Bij de Orpen Gate betalen de entrance fee en kunnen we aan onze self drive safari gaan beginnen. Na een tijdje komen we kudu’s en wildebeesten (gnoes) tegen. En heel veel impala’s met jonkies. We zien ook nog wat zebra’s.
Dan komen we bij een waterhole waar tientallen olifanten hun middag bad aan het nemen zijn. Een spektakel om naar te kijken. Sommigen zijn echt aan het spelen en duikelen over elkaar heen.
Ook drijven er nog een paar nijlpaarden rond, alleen zijn ze niet goed te zien omdat ze half onder water drijven.
Dan komen we aan bij Satara Restcamp waar we kunnen inchecken bij de receptie. Na weer de nodige papieren te hebben ingevuld (geen idee waarom dat allemaal nodig is), krijgen we de sleutel en gaan we naar ons huisje. We hebben een leuk rondavel huisje aan de rand van het park met uitzicht over de savanne. Het huisje zelf heeft zijn tijd wel gehad (oude meuk!), maar de ligging is leuk en het bed is schoon. We zien al snel een kudde gnoes voorbij trekken aan de andere kant van het hek..
We gaan even een verfrissende duik nemen in het zwembad, want het is nog steeds bloedheet (ruim 36 graden, onderweg hebben we zelfs 40 graden gemeten!)
Om 6 uur gaan we wat eten in het restaurant. Ik neem een mixed grill met een afrikaanse pap erbij, Cora heeft en stuk chicken breast. Het eten is ok, maar verder heeft het restaurant niet veel om het lijf. Ook dat heeft zijn beste tijd wel gehad (geldt eigenlijk voor het hele camp).
Om 08:00 uur hebben we afgesproken voor een night game drive. Na ook hier weer de nodige formulieren te hebben ingevuld, mogen we instappen in een grote safari truck en kunnen we vertrekken. Uiteindelijk hebben we niet zo heel veel gezien, maar het was een leuke ervaring om door de donkere nacht te rijden (met een schitterende sterrenhemel!).
10 uur zijn we weer terug en kunnen we moe maar voldaan naar bed.
Donderdag 23 november van Satara naar Lower Sabie.
We staan op tijd op om aan onze safari te kunnen beginnen. We maken ons eigen ontbijt (met een gekookt eitje!) en ontbijten op ons terras met schitterend uitzicht over de savanne.
Om half 9 vertrekken we weer.
Een andere auto houdt ons aan en vertelt dat er wild dogs gespot zijn op de Orpen Road. Daar gaan we dan eerst heen, al ligt dat niet op de route. Onderweg zien we kuddes buffels en zebra’s en al snel zien we wild dogs. Het is een drukte van belang, in de file om de honden te bekijken. Ze liggen allemaal te slapen, waarschijnlijk moe van de jacht.
We rijden nog even door naar de waterhole, maar daar is nu niets te zien (behalve rug van de nijlpaarden die daar nog steeds liggen).
Dan gaan we door naar de S100. Dit is werkelijk een schitterende route. Onderweg zien we giraffes, zebras, gnoes en uiteraard vele impalas met jonkies. Even verder zien we weer een kudde olifanten.
We maken een korte stop bij een picnic spot, maar hier is verder niet veel te zien. Wel mooie gekleurde vogels op de foto kunnen zetten.
Weer verder door, onderweg veel verbrand grasland, wateen beetje troosteloze indruk geeft. Het schijnt dat het
grasland regelmatig met opzet in de brand wordt gezet. Dan ineens een paar neushoorns die langs en over de weg
lopen. We kunnen deze imposante dieren van heel dichtbij zien en bijna aanraken.We slaan linksaf op de H10.
Hier is het vrij rustig, er zijnniet veel dieren te zien. We maken een stop bij de “ Most Southern Boabab boom” .
Even later maken we weer een stop bij een picnic spot om wat te eten. Hier komen we de duisters en fransen van Ntambo tegen. Die zijn toevallig op dezelfde plaats terecht gekomen. Van hieruit rijden we door naar de Orpen Dam. Vanaf boven hebben we een schitterend uitzicht op de rivier. Beneden zien we de krokodillen liggen, in de verte loopt nog een kudde olifanten.
We komen aan op Lower Sabie. Dat ziet er een stuk beter uit dan Satara. We hebben een huisje met uitzicht op de rivier. Beneden zien we de nijlpaarden lopen (en zwemmen).
’s Avonds gaan we eten bij Mug&Beans. Ook het restaurant heeft schitterend uitzicht over de rivier de Sabie.
Vrijdag 24 november 2017, van Lower Sabie naar Milwane in Swaziland.
’s Morgens nemen we nog even ontbijt op ons terras. De buurvrouw (stelt zicht later voor als Rose) komt even een praatje maken. Ze praat met fluisterende stem, ze wil haar man niet wakker maken (die maar 1 oog heeft).
Dit is alweer onze laatste dag in Kruger. Daarom maken we nog een extra omweg over de S25. Onderweg zien we weer nijpaarden, olifanten, giraffes, en ook weer wild dogs!
Nadat we Kruger Park hebben verlaten rijden we door naar de grens met Swaziland.
We moeten eerst formaliteiten regelen aan de Zuidafrikaanse kant. Nadat we een stempel gehad hebben, mogen we doorrijden. Bij de grens van Swaziland herhaalt hetzelfde ritueel zich. Alleen moeten we daar ook nog 50 rand betalen om binnen gelaten te worden (en het cross border document van de auto laten controleren).
Dan kunnen we de grens van Swaziland over.
In de stadjes is het erg druk. Overal lopen mensen. Een klein ventje loopt bijna onder onze auto.
Het landschap is schitterend, groene bergen en mooie vergezichten. Onderweg veel houtbouw (met eucalyptus bomen en naaldbomen).
Na een tijdje komen we aan bij de gate van Milwane. We betalen de entry fee voor het park en mogen weer verder.
Na 3 1⁄2 km komen we aan bij het Restcamp. We checken in en worden naar onze beeheeve hut gebracht. Een grappig onderkomen wat nagebouwd is van hoe de mensen hier vroeger woonden.
We reserveren een tafeltje voor het eten van vanavond. We lopen een rondje op het terrein, op zoek naar de hippos en krokodillen.Plotseling begint het hard te waaien en komt er een donkere lucht aan. Een gigantisch onweer breekt los wat zeker2 uur aanhoudt. Het lijkt een paar keer vol in te slaan boven ons hoofd. Bij de eerste klap valt alle stroom uit. Toen we ’s morgens weggingen was er nog geen stroom. In het park draaide wel 1 noodgenerator, maar daarmee brandde maar 1 lampje in de donkere hut.
Om half 7 gaan we eten in het restaurant. Het is een buffet waar we zelf op kunnen scheppen. Het eten is verder prima en de kok een echte grappenmaker (hij spreekt zelfs een paar woordjes nederlands). De hippo’s in de vijver hebben we niet gezien. Na het eten weer terug naar de hut. Door de aanhoudende regen hebben we verder niet veel kunnen doen.
Zaterdag 25 november – van Milwane naar St Lucia
Op tijd opgestaan voor het ontbijt in het restaurant. Het regent gelukkig niet meer.
Ik maak een kleine wandeling rond het restcamp. De natuur is hier schitterend, alles mooi groen. In het veld staan zebra’s en impala’s. Verderop staat er een kudu op het pad te briesen. Ik twijfel even of ik door kan lopen, maar uiteindelijk gaat de kudu er toch vandoor. Op het camp is een klein museum met schedels van neushoorns en antilopen. Er liggen ook 2 schedels uitgestald van 2 kudu’s die met de hoorns in elkaar zitten. Ze zijn zo dood gevonden nadat ze in een gevecht vast zijn blijven zitten en een wrede dood zijn gestorven.
We hebben een mooi plekje op het terras. We zien wel wat bewegen in het water, waarschijnlijk krokodillen, maar geen nijlpaarden. Bij het buffet kunnen we scrumbled eggs met bacon en tomaten nemen.
Op half 9 vertrekken we weer. We rijden naar de gate van het park en dan nog 3 1⁄2 km rode gravelroad voordat we de gewone weg weer oprijden richting Z Afrika.
Na een tijdje draaien we de snelweg M3 weer op. Het verkeer is echt chaotisch hier, de Swazis rijden als gekken. Je ziet ook regelmatig uitgebrande wrakken langs de weg, het gaat blijkbaar nogal eens fout.
Het blijft oppassen, de snelweg wordt ook gebruikt door voetgangers, fietsers en alles en nog wat. Bij de hoofdstad Mbane is het heel erg druk. Bij kruispunten en afslagen vindt je overal stalletjes waar mensen wat proberen te verkopen.
Nadat we de M8 zijn opgedraaid wordt het wat rustiger en kunnen we lekker doorrijden en genieten van de mooie natuur.
Onderweg stoppen we even bij het restaurant van Nedala Gamepark voor een potje koffie. Ze hebben hier al kerstversiering met een kerstboom bij de ingang, maar dat valt hier toch wel erg uit de toon.
Onderweg zien we heel veel typische swazi dorpjes met ronde lemen hutjes en rieten daken. Het ziet er allemaal erg armoedig uit.
Na een uurtje komen we weer bij de grens. Eerst bij de Swazi douane stempeltjes halen en een formulier invullen, dan nog een stempel, en we kunnen weer door naar de Zuidafrikaanse douane. Daar hetzelfde ritueel, stempeltjes in het paspoort en we kunnen weer doorrijden naar de slagboom. Het verloopt allemaal vrij soepel, maar neemt toch wel een half uur in beslag.
We rijden verder over de N2 richting St Lucia. Dit gaat vlot, soms mag je hier 120 rijden. Onderweg zie je overal stalletjes staan met houtsnijwerk. Om 2 uur komen we aan in St Lucia. Als wee de brug overrijden zien we links al wat nijlpaarden in het water.
We hebben een schitterende kamer met uitzucht op het zwembad. Als we onze spullen hebben uitgepakt, gaan we eerst een nieuwe verrekijker kopen in het dorp. We bespreken ook gelijk een tafeltje bij Braza restaurant voor vanavond.
Daarna gaan we op zoek naar het strand. We rijden de Beach Road af, dan moet je wel bij het strand komen. Al snel vinden we een grote parkeerplaats, maar die staat vol met Afrikaners die daar hun vrije zaterdag doorbrengen met een hoop muziek en braai. Geen goede plek om te wandelen, we rijden een stukje door naar de andere kant. Daar staat maar 1 auto. We lopen een stukje over her strand, geen mens te zien hier.
Daarna rijden we naar de andere kant van het dorp. Bij de ingang van het bos moeten we nog even stoppen voor een familie mangoesten die daar aan het spelen zijn. We rijden nog een paar km door en komen dan bij een parkeerplaats en camping.
Een Afrikaanse jongen biedt zich gelijk aan om op onze auto te passen onder voorwaarde dat we wat bij hem kopen (wat we bij terugkomst ook gedaan hebben). Daar kunnen we een stukje wandelen over een boardwalk langs de monding van de rivier die uitkomt bij het strand. Grote borden waarschuwen ons voor krokodillen en nijlpaarden. We hebben hier schitterend uitzicht over het strand en de monding van de rivier, met in de verte wat bergen. Daarna weer terug naar Amazulu lodge, om half 7 gaan we eten bij Braza. We hebben een tafel op het balkon met uitzicht over de straat. Het eten is prima hier, de bediening erg vriendelijk. Op straat geven een paar Zulu dansers met luide trom een performance.
Zondag 26 november St Lucia, Cape Vidal en boottour
We gaan op tijd (half 8) ontbijten. Om 08:00 uur worden we opgehaald voor een safari tour naar Cape Vidal door het
iSimangaliso Wetland Park.
We halen eerst nog een duits stelletje op, en zijn dan maar met zijn vieren in de open safari truck. Het is vandaag erg mooi weer, rond de 25 graden, niet te heet dus.
Onderweg zien we weer van alles, ook 2 neushoorns die hier uitgezet zijn (te zien aan de afgezaagde hoorns). Halverwege maken we even een koffie stop op een rots strand.
Daarna weer verder naar Cape Vidal. Daar gaan we met zn allen picnikken onder de bomen, maar eerst kunnen we nog even zwemmen in de zee. Veel zuidafrikaners doen hetzelfde.
We hebben een leuke tourgids. Hij doet van alles in natuurbeheer en weet heel veel te vertellen. Om 2 uur zijn we weer terug in St Lucia.
Daarna gaan we even zwemmen in het zwembad en wat bijkleuren in de zon. Er staan lekkere ligstoelen bij het zwembad.
Om 4 uur rijden we met de auto naar de brug aan het begin van het dorp. Daar vertrekken de boten voor de safari boot tour. We zoeken een plekje op de boot, om half 5 vertrekken we.
We varen naar de overkant en daar zijn we allemaal wevertjes die mooie ronde nesten hebben gemaakt in het riet. Al snel zien we verderop aan de overkant de eerste nijlpaarden.
We varen weer verder en krijgen dan ook een nijlkrokodil te zien die aan de waterkant ligt.
We varen weer verder en zien nog meer families nijlpaarden in het water dobberen. Iedere keer als een nijlpaard zijn bek open doet, roept de schipper “ big jawn” .
Even later zien we iets unieks: een kudde olifanten vlak aan de waterkant. Vlak ervoor ligt een familie nijlpaarden, met 2 mannetjes die samen aan het sparren zijn.
Dan wordt het weer tijd om terug te varen, de zon gat al onder en het wordt langzaam donker.
Als we terugrijden naar het pension, gaan we eerst nog even wat eten bij Bacara.
Maandag 27 november.
Al weer een vroege start vandaag. Om 5 uur worden we opgehaald voor een safari tour naar Hluhluwe-Imfolozi park. Ook deze keer is de truck niet vol, er zit al een amerikaanse jongen (uit Alaska), en we halen nog een ander echtpaar op, ook uit de States. Helaas is het weer omgeslagen, het is koud en het regent. Het is ongeveer een uurtje rijden naar het park. We krijgen dekens om ons een beetje warm te houden. Onderweg zien we de vele Zulu dorpjes met hutjes in alle kleuren en maten.
Na een uurtje komen we bij het park aan. Het is een mooi groen heuvelachtig gebied. Helaas valt de safari wat tegen. Er zijn weinig dieren te zien (of alleen op grote afstand), het is koud en met regelmaat regent het een beetje. Na een uurtje gaan we picnikken.
Op de terug weg zien we in de verte op een rots een cheetah, maar helaas te ver weg om goed te kunnen bekijken.
1 uur zijn we weer terug in St Lucia. Even een uurtje relaxen en dan gaan we een stukje wandelen. Aan het eind van he dorp is een nature rail waar we een rondje kunnen wandelen. Wat opvalt is dat het gras overal erg kort is, waarschijnlijk door de nijlpaarden die hier ’s avonds komen grazen. Bij een open veld zien we een gedenksteen voor een meisje van 22 die daar overleden is. Op dezelfde steen een waarschuwing voor nijlpaarden en krokodillen. We vermoeden dat dit meisje hier door de krokodillen of nijlpaarden gedood is. Hierna rijden we nog even door naar het strand om een korte strandwandeling te maken. Vanavond gaan we niet uit eten, We hebben vanmiddag al wat dingen bij de Spar gehaald en eten even makkelijk.
Dan zit de dag er weer op en zoals gebruikelijk, gaan we weer vroeg naar bed. Cora voelt zich niet helemaal lekker door het vroege opstaan en misschien de koude safari rit die we gehad hebben.
Dinsdag 28 november, van St Lucia naar de Drakensbergen
Vandaag en reisdag.
We moeten 450 km afleggen van St Lucia naar Ardmore in de Drakensbergen. Het is gelukkig lekker weer en de temperatuur loopt op naar 30 graden.
We schieten lekker op. Via de N2 en de R47 richting Greytown en Mooirivier. Daarna nog 40 km snelweg tot aan Winterton waar we ongeveer 2 uur zijn. Hier gaan we even lunchen, daarna nog 3 kwartier tot aan Ardmore. Alles is hier mooi groen (ook de route hier naartoe) en in de verte zien we de Drakensbergen liggen.
Bij aankomst worden we ontvangen en rondgeleid door een meisje die een klein hondje meesleept. Het beest ontsnapt ook nog en rent achter de schapen aan. Veel kwaad kan ie gelukkig niet doen.
We hebben een mooie cottage met 3 slaapkamers. Hoewel het een beetje oud is, zitten er wel 2 mooie badkamers in.
7 uur gaan we eten in het restaurant. Richard (de ober van Ardmore) maakt er een ren-je-rot spelletje van en rent letterlijk iedere keer naar de keuken.
Het zorg er wel voor dat we snel ons eten hebben en niet lang hoeven te wachten.
Het smaakt goed, daarna gaan we weer voldaan naar ons cottage. Het is al weer pikkedonker, maar er staan gelukkig wat lampjes langs de weg.
Woensdag 29 november –Drakensbergen
We kunnen om 7 uur al ontbijten. Het is mooi weer vandaag dus we gaan er vroeg op uit. We besluiten de Canopy tour te laten voor wat het is. We gaan een mooie wandeling maken bij Monks Crawl. We betalen een kleine entrance fee en gaan dan het park in. Eerst lopen we door een dichtbegroeid bos, maar al snel lopen we op open veld waar we schitterend uitzicht hebben op de groene Drakensbergen. Na een half uurtje komen we aan bij een waterval. Een stukje verder klimmen we over een hek en kunnen we naar het riviertje lopen om even af te koelen. Dan lopen we weer verder en blijkt er nog een mooiere plek te zijn met diep water, waar ik even ga zwemmen. He water ijskoud, maar het koelt wel af.
Dan weer heuvelop richting het startpunt bij de camping.
We zijn net op tijd terug, er komt een donkere lucht aan en het dondert al wat.
Op de terugweg stoppen we even bij Dragons Peak restaurant. We nemen koffie met scones, als we afrekenen hoeven we maar 30 rand te betalen (is ongeveer E. 1,80 !).
Terug bij onze cottage eten we even een broodje en rusten we wat uit. He weer is inmiddels omgeslagen en af en toe regent het wat.
Om 3 uur gaan we weer richting Dragons Peak, daar hebben we een voorstelling geboekt van het Drakensberg Boys Choir. De jongens blijken over de hele wereld op te treden, zelf had ik er nog nooit van gehoord.
Voor de pauze krijgen we een mix van afrikaanse kerstliedjes en wat anders songs, allemaal even mooi. In de pauze is er gratis koffie, allemaal in de prijs inbegrepen. Cora koopt nog een CD. Na de pauze krijgen we een optreden, of eigenlijk een soort musical, die helemaal gewijd is aan de stroperij (en met name de neushoorns) in Afrika.
Alles bij elkaar een schitterende voorstelling, het was echt de moeite waard.
Om 7 uur gaan we weer eten in het restaurant van Ardmore. Daarna weer vroeg naar bed, de oogjes vallen al snel weer dicht.
Donderdag 30 november, van Ardmore naar Uhmlaga Zeranka Lodge.
Via Winterton rijden we weer naar de N3 en vervolgens slaan we af de N2 op richting noorden. Vandaag bijna alleen maar snelweg. Onderweg is het erg druk met heel veel vrachtverkeer die bergop bijna stilstaan. Oppassen dus! Bij de afslag richting M41 zijn werkzaamheden waardoor we net de verkeerde afrit pakken. We stoppen even bij een winkelcentrum waar we een kleine lunch gebruiken bij een Italiaans restaurant en een sanitaire stop. Daarna via de M41 en na een klein stukje file richting Zeranka Lodge, waar we 1 uur aankomen.
We krijgen een vriendelijke ontvangst met veel informatie en uitleg over de omgeving (oa restaurants). Weer een schitterende kamer met leuke afrikaanse inrichting. Omdat we morgen om 7 uur vertrekken wordt ervoor ons een klein ontbijt in de koelkast klaargezet. Vanaf de tuin loopt er een paadje naar het strand. Daar lopen we even heen. Op het strand hebben we mooi uitzicht op Durban, op zee liggen er grote container schepen te wachten om binnen te varen.
Het strand zelf is verder niet zo bijzonder er ligt een hoop troep, plastic flessen en andere zooi.
We rijden met de auto naar Uhmlaga Rocks, ongeveer 3 km verderop. We parkeren de auto in het centrum en lopen daar naar de wandelboulevard. Het weer zit niet echt mee, het is bewolkt en af en toe spettert het wat. Geen strandweer dus.
Net voor het donker rijden we weer terug naar Zeranka Lodge. We gooien de tank nog even vol, omdat we die morgen vol moeten inleveren. Het duurt even, want de jongens van de benzinepomp geven alle ramen een goed wasbeurt. Ik koop ook nog even wat airtime tegoed voor de prepaid card.
Daarna weer terug naar het centrum en we kijken even rond waar we wat kunnen eten. We besluiten bij Little Havana tapas te gaan eten. Dat blijkt geen verkeerde keus te zijn, allemaal lekkere dingen (struisvogelbiefstuk, patatas bravas, corquetas, gambas, ham met meloen).
Net voor het donker rijden we weer terug naar Zeranka Lodge. We gooien de tank nog even vol.
Terug bij de Lodge gaan we nog even wat lezen op de lounge bank van het terras. Dan weer vroeg naar bed, morgen weer een vroege start voor het vertrek naar de luchthaven.
Vrijdag 1 december, van King Shaka naar Port Elisabeth en Addo.
We staan half 6 op en gaan nog even rustig ontbijten op ons terras. Het is weer mooi weer vandaag.
Op half 7 vertrekken we naar het vliegveld. We pakken de binnendoor route zoals aangeraden door de mevrouw van de receptie. Bij het vliegveld volgen we de borden Car Rental returns en leveren de auto in bij Bidvest. Dat gaat erg soepel, ik hoef alleen de sleutel in te leveren en dan mogen we verder.
Inchecken gaat ook snel, om half 8 zijn we al door de security. Dan moeten we nog 2 uur wachten, dus maar even een kop koffie met croissantje eten.
We worden met de bus naar het vliegtuig gebracht en gaan met de trap het vliegtuig in. We vertrekken op tijd en even over 11 staan we in Port Elisabeth aan de grond.
We halen bij Bidvest onze auto op en gaan dan op weg naar Addo. We krijgen een grote Ford 4 WD mee, die hebben we straks wel nodig.
Om 2 uur komen we aan en gaan inchecken bij de receptie. Na weer de nodige papierwinkel doorgelopen te hebben krijgen we de sleutel en gaan naar onze cottage. We hebben een leuk huisje met veranda en uitzicht over het park.
Als we de spullen in geruimd hebben gaan we onze eerste safari tour zien. Al snel zien we de eerste kudus en even later bij een waterpool olifanten. Die gaan we de komende dagen nog heel veel zien, het heet niet voor niets Addo Elephant Park.
6 uur zijn we weer terug en dan gaan we eten bij het restaurant.
Zaterdag 2 december, Addo Elephant Park.
Vandaag hebben we de hele dag te besteden in Addo. ’s Morgens rijden we een lange tour naar het zuidelijk deel van het park. We zien weer van alles, maar helaas geen leeuwen! We zien ook een black rugged jackhals.
Het is vandaag weer behoorlijk warm, maar in onze eigen auto kunnen we lekker de airco aan zetten.
’s Middags komen we de motor groep van Travel2Explore tegen. Ze komen naar Addo om een gamedrive voor morgenochtend te boeken. We drinken even wat in het restaurant en praten wat bij.
Daarna doen we nog even een korte tour naar de Gwharrie pool om te kijken of daar nog leeuwen zijn. Maar ook deze keer weer niets. We gaan snel weer terug, want voor half 7 moeten we het park uit zijn. Bij de gate is het een drukte van belang, er is iemand aangehouden die volgens de meisjes van het park uit de auto zijn gestapt en daarvoor dus nu een boete krijgen.
Zondag 3 december, van Addo naar Stormsrivier.
Vandaag een relatief korte rit naar Stormsrivier. Het eerste stuk van 40 km rijden we van noord naar zuid door het park. Al snel zien we weer de eerste olifanten. Er loopt er een bijna tegen de auto aan, we konden hem (of haar) bijna aanraken.
Op een groot veld in het zuidelijk deel zien we hele kuddes zebras en hartebeesten, een schitterend gezicht.
Na 2 uurtjes zijn we het park uit en pakken we de N2 richting Stormsrivier.
Onderweg stoppen we even voor een kop koffie bij een wegrestaurant.
Bij Stormsrivier gaan we het stadje in en gaan lunchen bij Marilyn’s 60’s Diner. Alles heeft een jaren 50 inrichting, het lijkt een beetje Amerika hier.
Om 2 uur zijn we bij Tjikikama National Park. We moeten hier weer van alles invullen om naar binnen te kunnen. We rijden via een kronkelweg 2,5 km door naar de kust waar de huisjes en de camping zijn. Helaas moeten we weer terug naar boven, want de receptie waar we moeten inchecken blijkt ook bij de gate te zijn.
Het is een schitterende plek, met een ruige zee. We zitten pal aan de zee. De golven breken met veel geraas op de rotsen.
Het huisje valt helaas wat tegen, allemaal erg gedateerd, en met invalide inrichting (!). Het is maar voor 1 nacht dus dit overleven we wel.
Als alles ingeruimd is gaan we een wandeling maken naar de hangbrug (suspension bridge) over de monding van de Stormsrivier. Dit is echt de moeite waard. Via wat trappetjes en boardwalks lopen we door een bos. Onderweg schitterende vergezichten over de blauwe zee en de baai. Na een uurtje klauteren zijn we bij de hangbrug. Deze is 80 meter lang. We lopen naar de overkant, het wiebelt aardig. Aan de overkant rusten we even wat uit bij een baaitje. We kunnen daar even lekker zitten op een aangespoelde boomstam. De zee breekt daar met veel geraas op en kiezelstrand. Echt genieten hier.
We gaan dezelfde route weer terug, na een uurtje zijn we weer bij het huisje. Vanavond doen we even rustig aan en eten alleen een boterham. Buiten kunnen we nog even genieten van de zonsondergang.
We hebben hier een tv en een luie bank, dus lekker relaxen en een beetje tv kijken.
Maandag 4 december, van Stormsrivier naar Buffelsdrift.
Via de Gardenroute rijden we richting George. De hele Gardenroute valt wat tegen. Het is erg druk, de omgeving is wel mooi.
Onderweg maken we een stop bij Plettenberg Bay waar we een uurtje op he strand gaan zitten. Bij Knysna gaan we er ook even af. Daar hebben ze een mooi Waterfront met een leuke wandelpromenade langs de haven. We eten daar even een ijsje en gaan dan weer verder. We rijden door het drukke George en gaan dan richting noorden naar Oudtshoorn. De omgeving wordt gelijk een stuk minder groen en droger.
We rijden door Oudtshoorn en dan nog 7 km verder naar Buffelsdrift. Na ingecheckt te hebben worden we met een golfkarretje naar onze safari tent gebracht. Een schitterende tent die van alle luxe voorzien is. Vanuit het bed (en ook het bad) heb je schitterend uitzicht over de bergen en de pool. Zo af en toe zien we springbokken en giraffes lopen. In het water zitten nijlganzen die ook de hele nacht door een hoop herrie produceren.
Eind van de middag ga ik even zwemmen en Cora neemt uitgebreid een bad. Vanuit het bad kijk je uit over de pool en de bergen en zie je de springbokken voorbij lopen.
’s Avonds gaan we eten bij het restaurant. We nemen een heerlijke struisvogelsbiefstuk. Als het begint te schemeren zien we in de verte de nijlpaarden het water uitkomen.
Terug bij de tent gaan we weer vroeg naar bed. In de nacht hoor je constant allerlei dierengeluiden, de springbokken lopen ook rond de tent.
Dinsdag 5 december, van Buffelsdrift naar Gamkaskloof
We zouden vroeg opstaan (5 uur) voor een meerkat safari, maar besluiten toch nog even te blijven liggen. Het is koud en hebben allebei niet goed geslapen (ik heb last van mijn oren). De douche is buiten, een aparte ervaring.
We blijven nog even genieten van de mooie plek en gaan dan ontbijten. Aan de overkant van het water lopende 3 olifanten me hun begeleider voor hun dagelijkse wandeling.
Terug bij de tent gaan we opruimen en inpakken. Ik bel de receptie (er is ook telefoon!) om ons op te halen en naar de auto te brengen. Dan op weg naar Oudtshoorn voor wat boodschappen, maar ook de apotheek waar een verpleegster zit die mijn oren kan nakijken. Het is even zoeken naar de Queensmall, maar een hulpvaardige zuidafrikaan rijdt voor ons uit en wijst ons de weg. Dan is het snel gevonden en de apotheek is direct vooraan.
We mogen even plaatsnemen op een bankje, maar zijn al snel aan de beurt (er is maar 1 oude man voor ons, wiens vrouw steeds op en neer loopt te drentelen).
De zuster (een wat oudere dame) kijkt mijn oren na en zegt dat beide oren helemaal dicht zitten met smeerproppen. Ze spuit beide oren in met een of ander goedje om het los te weken en vraagt om over een uurtje terug te komen, om dan de oren uit te spuiten. Tussendoor gaan we even koffie drinken en boodschappen halen.
Terug bij de apotheek worden mijn oren uitgespoten. Het kost wat moeite en moet een paar keer herhaald worden. Maar uiteindelijk komen 2 grote proppen los en kan ik weer alles horen! Wat een opluchting.
Ik moet 50 rand afrekenen (=3 euro) voor de hele behandeling. Ze zegt dat ze blij is dat ze me heeft kunnen helpen en niet meer voor hoeft te rekenen.
Dan op weg naar de Gamkaskloof. Omdat het al 12 uur is, besluiten we om de korte route te nemen. Onderweg nemen we een verkeerde afslag naar de cango grotten, maar dat is snel hersteld. We zien al snel de Swartberg liggen en beginnen onze klim naar boven. Het asfalt is inmiddels gravel geworden.
Voorbij de top ligt de afslag de Gamkaskloof. Er staat een waarschuwingsboord “dangerous road voor 40 km”, maar dat houdt ons niet tegen. De totale afstand de kloof in is bijna 50 km., waar we ongeveer 2 uur over doen. Het eerste stuk is nog goed te doen. Wel veel rotsen en af en toe wat zandpaden. Af en toe zien we ver vooruit de weg ver door de bergen heen slingeren. Het is een ruige maar schitterende natuur. Halverwege zijn er grote stukken bos verbrand. Het ziet er somber en zwartgeblakerd uit, erg jammer. Net een maanlandschap. Na een tijdje gaan we omhoog de Elandspas op en dan begint het moeilijkste stuk met en afdaling van 4 km de kloof in. Soms zijn de bochten zo scherp dat ik achteruit moet steken om de bocht te kunnen nemen. We komen heelhuids beneden, gelukkig waren er geen tegenliggers, want voor passeren is geen ruimte. We hebben inmiddels 40 km afgelegden zijn het hele stuk niemand tegengekomen.
Na 5 km stoppen we bij Fonteinplaas voor een kop koffie en maken een praatje met oma. Dat lukt aardig in het nederlands, ze verstaan ons goed. Dan weer verder naar Boplaas waar ons huisje staat. Na een tijdje komen we bij een hek. Van het slot hebben we een code gekregen en gelukkig werkt ie. Op het laatst nog een rivier doorwaading en dan zijn we bij Oom Hannes se Huisie. Werkelijk een paradijsje in deze wildernis. Groen gras en bomen voor de schaduw. Het huisje is helemaal in de oude staat gerestaureerd. Maar wel van alle gemakken voorzien. De jongen die het terrein onderhoudt (Abraham) komt even langs en vraagt of alles in orde is. Hij spreekt ons aan met
meneer en mevrouw.
Aan het eind van de middag komen er ook nog mensen aan in het huisje naast ons. Maar verder is hier helemaal
niemand. Buiten staat een picnic tafel en vuurplaats. We maken een vuurtje om daar de hamburgers, mais en aardappels op te braaien.
We genieten nog even van de schitterende sterrenhemel en gaan dan weer op tijd naar bed.
Woensdag 6 december, van Gamkaskloof naar Roberson Excelsior.
8 uur opgestaan en dan zijn we klaar voor de tocht terug. Ik wordt nog even aangesproken door de buurman, die vraagt wat je moet doen als er tegenliggers op de berg komen.
De eerste 10 km vallen nog mee, vlakke zandwegen en 1 of 2 rivierdoorwadingen. Voorbij Fonteinplaas en dan de Elandspas op. Ook deze keer komen we niemand tegen en na 10 minuten en vele haarspeldbochten zijn we boven. Dan nog 35 km de kloof uit. Onderweg zien we een paar klipbokjes, die mooi blijven poseren voor de foto. Na 2 uur zijn we bij de Swartbergpas en slaan dan rechtsaf richting Oudtshoorn. Beneden stoppen we bij een restaurant voor een koffie. Verderop pakken we nog een stuk gravelweg richting Calitzdorp. Dit blijkt een mooie route te zijn met schitterende rode rotsen. Dan de (saaie) R62 op richting Robertson. Wel mooie vergezichten en uitgestrekte vergezichten. In Barrydale kijken we nog even rond voor een leuk tentje om te stoppen, maar er is niet veel te vinden. Verderop stoppen we op en parkeerplaats en eten ons brood op wat we ’s morgens hebben meegenomen.
Na een paar wegopbrekingen (je staat zo 10 -20 minuten te wachten) komen we aan bij Excelsior Manor.
Donderdag 7 december, van Robertson naar Hermanus.
We worden hartelijk verwelkomd door James en krijgen een kamer aan de voorkant. Er is een mooi groot zwembad met uitzicht over de wijnvelden, en daar gaan we een uurtje zitten. Na een korte rondwandeling op het landgoed, is het tijd voor het diner.
We eten met de andere gasten in een mooie ouderwetse eetkamer, net een museum hier.
Vanuit Robertson rijden we weer naar de kust via Bredasdorp naar Cap Agulhas. We nemen eerst een kijkje in de haven van Struisbaai. Er staat een heel harde wind en worden bijna gezandstraald, dus gauw weer verder.
In Cap Agulhas gaan we naar “die mees suidelijke punt van die vasteland van Afrika”. Ook daar zijn ze druk aan het
werk, er wordt een weg aangelegd en een monument gemaakt, dus we moeten even wachten. We maken wat foto’s bij
het monument, genieten wat van het uitzicht en gaan dan weer terug. In het dorp drinken we nog een kop koffie, voordat we op pad gaan richting Hermanus. Om de kustlijn zoveel mogelijk te volgen, pakken we weer een flink
stuk gravelroad. Het eerste stuk is vlak (wetlands die bijna droog zijn), dan rijden we door glooiende heuvels die en beetje op Frankrijk doen denken. Via de R43 rijden we via Gansbaai richting Hermanus. The Potting Shed (ons guesthouse voor vanavond) is snel gevonden. We checken in en worden ontvangen door een mevrouw die uit Zimbabwe blijkt te komen. Alles is hier een stuk kleiner, maar wel fris en keurig. Er is ook geen airco, dus dat wordt een warme nacht! We maken een wandeling langs de kust op zoek naar walvissen. En inderdaad, na een tijdje zien we er een paar die af en toe water omhoog spuiten. Het is inmiddels heel erg warm en zoeken wat verkoeling in een baaitje. Hier zijn ook wat lokale kinderen aan het zwemmen (of eigenlijk meer poedelen, want zwemmen kunnen ze niet). Ik duik het water in, maar dat blijkt ijskoud te zijn! We eten een ijsje, lopen nog wat rond bij de winkels (Cora moest nog een rieten hoedje kopen) en gaan dan weer terug.
Terug bij het guesthouse nemen een duik in het kleine zwembadje en gaan daar nog een uurtje zitten. ‘s Avonds gaan we eten bij Burgundy restaurant met mooi uitzicht over de baai. Ik krijg een grote hamburger waar ik mar de helft van op kan.
Vrijdag 8 december, Hermanus naar Houtbay.
We staan op tijd op want om 9 uur gaan we een Whale cruise doen. Het ontbijt is extra vroeg voor ons klaar gezet.
Aangekomen bij de haven moeten we nog even wachten op wat andere mensen. Ik kijk even rond bij vissers die hun vangst aan het uitladen zijn. Kwart over 9 kunnen we vertrekken.
We varen de haven uit en zien al snel de eerste walvissen. Je ziet ze water omhoog spuiten en boven komen, maar meer dan hun zwarte rug krijgen we niet te zien. Het seizoen blijkt al een beetje voorbij te zijn, de grote Souther Rights zijn allang naar Antarctica vertrokken. We varen nog een beetje rond, zien er af entoe nog eentje opduiken en na een uurtje vindt onze gids het mooi geweest en gaan we weer terug naar de haven. Het was een
lekker boottochtje, maar het walvis spotten viel en beetje tegen. In de haven wordt er net een dode walvis binnen gesleept, hebben we er toch nog een van dichtbij gezien (al was ie dan dood).
Dan gaan we weer opweg richting Houtbay. Onderweg maken we nog een ommetje via Betsy Bay om de pinguin kolonie op te zoeken. Ze zitten er wel, maar zitten er allemaal een beetje suf bij. Waarschijnlijk is het vandaag veel te warm voor de beesten, bovendien zijn de jonkies allemaal in de rui en verliezen ze hun dons vacht.
In Gordons Bay stoppen we bij een restaurant in de haven waar ik het jaar ervoor ook heb gegeten. We zijn de enige gasten en op de kaart staat dat het 45 minuten kan duren voordat het eten klaar is. Daar hebben we geen zin in, maar de ober wil wel wat fish en chips voor ons regelen in het take away tentje beneden. Via de N1 rijden we weer verder. Het is inmiddels een stuk drukker geworden op de weg, te merken is dat we richting Kaapstad gaan. We gaan de N1 weer af en blijven de kustweg volgen. Aan de rechterkant zien we de grootste krottenwijken van Zuid Afrika. We rijden op een stuk weg dat wel op het strand lijkt te liggen, ook door het vele zand wat door de wind op de weg is geblazen. Via Fishhoek gaan we richting Chapmans Peak. Dit is een van de meest mooie wegen richting Kaapstad, maar helaas, de hele berg is in een dichte mist gehuld. Geen vergezichten dus deze keer.
Rond 3 uur komen we aan bij Tarragona Lodge in Houtbay. Ziet er allemaal erg luxe uit, hier is het wel 3 dagen uit te houden. We krijgen als tip van de beheerster dat we naar de vrijdagavond markt kunnen gaan in de havens.
Na eventjes zoeken hebben we het gevonden. Een gezellige markt met allemaal tentjes in de oude havenloodsen. Het lijkt een beetje op de bazar in Beverwijk. We eten even wat bij een chinees tentje en na wat inkopen gedaan te hebbben, gaan we weer terug naar onze lodge.
Zaterdag 9 december, Kaapstad
Vandaag gaan we Kaapstad bezoeken. Via de kustweg gaan we richting de stad. Bij het stadion komen we in een grote file terecht, er blijkt een wedstrijd te zijn in het stadion.
We parkeren bij de parkeergarage van Waterfront en wandelen de stad in.
Het waait gigantisch vandaag, storm met windkracht 8. Via het station, de Compagnietuinen en Green Market lopen we een rondje en weer terug naar het Waterfront. We gaan ook nog even kijken bij de zeilschepen van de Volvo Ocean Race. Die liggen toevallig dit weekend in de haven. De Tafelberg hoeven we niet te bezoeken, want de kabelbaan is gesloten vanwege de storm.
Dan zit ons dagje Kaapstad er weer op en gaan we terug naar de Lodge. Daar gaan we nog even in de tuin zitten en lekker zwemmen. Voor het avondeten doen we even makkelijk vandaag en halen wat bij de Spar in Houtbay.
Zondag 10 december, Kaapstad.
Vanmorgen gaan we eerst naar de Kirstenbosch Botanical Gardens. We zijn er vroeg, het is nog lekker rustig. Het is een schitterend park en ligt een beetje tegen de heuvels. Alle verschillende planten en bomen van Z Afrika zijn er te zien, waaronder de Proteas. Alle soorten en kleuren staan er in bloei. Er is een zg boomslang gemaakt, een houten pad door de toppen van de bomen. Nadat we weer een stukje heuvelaf gegaan zijn, moeten we weer terug want ik heb mijn bril laten liggen. Bij de theetuin gaan we wat drinken.
Rond 1 uur gaan we weer richting het Waterfront. 2 uur is de start van de Ocean Volvo Race, dat willen we gaan zien. Na een stukje file kunnen we de auto gelukkig nog kwijt in de parkeergarage. We lopen de havenpier op om de boten te kunnen zien starten. Er staan al veel mensen te wachten. Op een gegeven moment komt er een groepje donkere jongens bij ons staan, die waarschijnlijk meer in onze spullen geinteresseerd zijn dan in de zeilschepen. Ze kijken in ieder geval de verkeerde kant uit. Goed opletten dus. Na een tijdje verdwijnen ze weer, de start hebben ze niet afgewacht. Om 2 uur zien we de boten vertrekken. Ze varen een driehoek in de baai van Kaapstad, en na ongeveer 20 minuten zien we ze nog een keer voorbij komen. Daarna gaan we nog even de winkels van Waterfront bezichtigen, we eten nog wat, en dan weer terug naar de Lodge.
’s Avonds gaan we bij Dunes aan het strand eten.
Maandag 11 december, van Houtbay naar Stellenbosch
Vandaag gaan we naar L’Avenir in Stellenbosch. We rijden via Chapmans Peak. Deze keer is het uitzicht wel schitterend, de lucht is blauw. Ik wil de kustroute blijven volgen, maar halverwege is deze afgesloten en worden we linksaf gestuurd. Dan maar richting de snelweg, we rijden dwars door de krottenwijken van Kaapstad. Na een kwartiertje zitten we weer op de snelweg en rijden we verder richting Stellenbosch.
Via Stellenbosch rijden we naar Bosch en Dal waar om 12 uur voor ons een Picnic gereserveerd is. We krijgen een picnic kistje met allemaal heerlijke dingen. We hebben een
heerlijk plekje met uitzicht over de wijnvelden en de bergen. Rond 2 uur gaan we richting L’Avenir.
De country lodge ligt schitterend tussen de wijnvelden en er is een heel mooi zwembad. We doen de rest van de dag niet veel meer en blijven lekker relaxen bij het zwembad. ’s Avonds bestellen we een uitgebreid kaasplankje en zalmsalade, en natuurlijk moet er wijn bij.
Dinsdag 12 december
Onze laatste dag……
’s Morgens doen we nog een rondje door de omgeving. We bezoeken Paarl (taalmonument) en Franschhoek en dan richting Stellenbosch. We maken een wandeling door het centrum, bezoeken Oom Sammie se winkel en eten wat. Dan weer terug naar onze lodge waar we de rest van de middag relaxen en de tassen in gaan pakken. Om 8 uur gaan we naar het vliegveld. Hoewel we weten dat het vliegtuig 2 uur vertraging heeft (te laat vertrokken uit A’dam door de sneeuw) gaan we toch maar alvast omdat we liever niet in het donker rijden.
Het inleveren van de auto gaat redelijk soepel, al wordt er even gecontroleerd of de footstep al beschadigd was toen we de auto meekregen (wat het geval was). Bij het inchecken heb ik teveel overgewicht, Cora heeft nog wat over, dus de boel, even herverdelen maar. Gelukkig hebben we toch tijd zat en is het niet druk bij de balie.
Dan de security door en moeten we nu 4 uur zien door te brengen voordat we kunnen vertrekken.
Uiteindelijk vertrekken we met ruim 3 uur vertraging om half 4 in de nacht.
