Familie Kleinluchtenbeld: “Dit nemen ze ons niet meer af”

  • Ons advies gewenst?
  • Contact >
  • Samen uw rondreis ontwerpen

Familie Kleinluchtenbeld: “Dit nemen ze ons niet meer af”

Dag 1

In de loop van de middag vertrokken naar Schiphol. Geen noemenswaardige files gehad en dus nog even samen gegeten met onze taxichauffeur Stef op het vliegveld. Daarna heel rap door de controles want de drukte viel uiteindelijk best wel mee. De vlucht zelf had een vertraging van 50 minuten maar dit was bij de tussenlanding in Luanda teruggebracht naar 20 minuten. Het laatste stuk van de reis naar Windhoek was nog maar 2 uur en de nieuwe crew trakteerde ons op nog een maaltijd net voor de landing…

Dag 2

Na de landing mochten we kennis maken met de easy way of living in Namibia. Toen we in een hele lange rij voor de douane stonden werden we uit de rij geplukt en mochten we in een speciale rij met nog maar 3 koppels voor ons. Toen het eerste koppel geholpen was ging de beambte zonder iets te zeggen weg en stonden we een hele tijd te wachten voor hij terug kwam… Daarna werd iedereen 1 voor 1 heel rustig en met veel humor geholpen.

Na de bagage verzameld te hebben (ging extreem snel, nee geen sarcasme) hadden we een meet en greet met de reisorganisatie. Na de gezellige briefing dachten we snel even de huurauto op te halen… Omdat er eerst wat onduidelijkheid was wisten we niet welk type we nodig hadden. Na snel overleg met onze contactpersoon kregen we uiteindelijk een gloednieuwe Toyota RAV 4 mee. Na een uitgebreide briefing van AVIS ivm de veiligheid konden we in de loop van de middag koers zetten naar ons eerste verblijf in Windhoek. Het bleek een geweldig mooi ommuurd hotel te zijn met perfecte kamer. Na de ontvangst borrel en het avondeten vielen we dan ook snel als een blok in slaap.

Dag 3

Na een hele lange nacht heerlijk geslapen te hebben gaan we eerst shoppen in een hyper moderne mall in Windhoek. Eerst even de sim card volledig geïnstalleerd met data en toen naar de Spar voor de boodschappen. Na een kop espresso en thee koers gezet richting de woestijn. Bij de laatste plaats langs de asfaltweg nog snel even getankt en gegeten om vervolgens kennis te maken met de gravelwegen van Namibië… In het begin alleen wat hobbelig maar toen het begon te regenen…. ( Ja, dat gebeurt hier ook!) werd het ineens heel spannend! Omdat we toch geen 4×4 auto nodig zouden hebben op deze wegen moest we zelfs 1 keer een stuk terug rijden om een aanloop te nemen omdat de weg over een groot deel onder water stond… hoezo avontuurlijk.

Net voordat we arriveren op ons verblijf voor de komende twee dagen zien we een hele groep apen de bergen in vluchten (love wildlife). Bij aankomst krijgen we bij de receptie te horen dat we ivm de harde wind een upgrade krijgen in een luxe lodge… Natuurlijk stribbelt José eerst tegen 😉 maar na de lodge en uitzicht gezien te hebben is ze helemaal om. Na een overheerlijk diner in het restaurant drinken we een heerlijk glas wijn bij de openhaard en schrijven deze blog ( excuses voor eventuele taalvouten).

Dag 4

Vandaag vroeg uit de veren om de Sossusvlei en de Sesriem Canyon te gaan bezoeken. Om daar te komen moeten we eerst 100 km over een gravelweg rijden. Vervolgens stappen we over in een 4×4 shuttle om aan de rand van de duinen te komen die de Sossusvlei omsluiten. Hoewel er best veel wind staat en dus veel zand over de duinkoppen raast, besluiten we toch om eerst maar een duinrichel tocht te maken een klim met uiteindelijk 50 meter hoogteverschil. Op deze hoogte gaat de wind, en dus ook het zand, flink te keer. Het woord “gezandstraald” worden wordt dan ook een enkele keer genoemd.

Gelukkig wordt het uitzicht beloond en keren daarna terug om de Vlei van dichtbij te zien en te ervaren. Als we terugkeren naar de shuttle blijkt de hele omgeving gehuld te zijn in witte stof en zand die meegevoerd wordt door een pittige wind. Soms hebben we nog geen 30 meter zicht maar daar heeft de chauffeur blijkbaar geen last van want die rijdt als een bezetene naar de parkeerplaats.

Na in de auto wat gegeten te hebben gaan we nog even naar de Sesriem Canyon. Onderweg spotten we een Struisvogel, Springbokken, vogels met ontzettend grote dichte nesten en waterbuffels. De Canyon zelf is vergelijkbaar met Antilope Canyon in Amerika alleen de kleur en soort stenen zijn anders. Ter afsluiting nog even thee gedronken bij de camping van het Natuurpark. Voordat we terugkeren naar de Lodge laten we de auto aftanken (mag hier niet zelf!) En wordt de modder van de ramen gehaald die er de vorige dag opgekomen was toen we door de grote plassen op de modderige gravelwegen reden. Hoewel de tank maar half leeg is vul je hier meteen bij zodra er de mogelijkheid is. Tankstations zijn namelijk erg schaars en de afstanden behoorlijk groot.

Terug in onze Lodge springen weer eerst onder de douche om het zand van ons af te spoelen. Ook wordt het ons nu duidelijk waarom er hier wattenstaafjes bij het toiletmeubel liggen:). Na het het avondeten zoeken we natuurlijk de openhaard weer op.

Dag 5

Na wederom een winderige nacht (hebben ze de afgelopen 5 jaar hier niet zo hard gehad) weer relaxed opgestaan in onze Lodge. Vandaag hebben we een woestijnrit van 365 km voor de boeg naar Swakopmund die voornamelijk uit gravelwegen bestaat. Al snel blijkt dat de woestijn nog groter te zijn dan we dachten van horizon tot horizon niets anders dan vlakte, bergen gras en af en toe een toerist… We vallen van de ene verbazing in de andere bij het zien van de vele adembenemende uitzichten! Bij onze grote tussenstop in Solitaire eten we de wereldberoemde verse warme appelgebak van Mc Gregor’s Bakery en bezoeken het autokerkhof aan de rand van dit gehucht.

Binnen 5 minuten na vertrek van we met de  neus in de boter, op ongeveer honderd meter van onze auto steekt een hele grote kudde Gemsbokken de weg over. Terwijl wij de camera’s in de aanslag leggen wacht de achterhoede van de kudde met oversteken totdat wij er klaar voor zijn. Even later passeren we de Tropic of Capricorn , dit is de zuidelijkste breedtegraad die de zon kan bereiken. Net voordat we onze eindbestemming voor vandaag bereiken doen we de havenplaats Walvisbaai aan voor het spotten van flamingo’s. Als we bij zee arriveren staan er zelfs een paar op nog geen 30 meter afstand van ons. Over de hele baai staan verschillende groepen flamingo’s algen te eten.

Na een klein halfuur bereiken we, door de landinwaarts trekkende zeemist, de stad Swakopmund die behoorlijk veel Duitse invloeden kent vanuit het koloniale verleden. Uiteraard eten we dan ook in een bierstube eten we Bradwurst en Schnitzel en Apfelstrudel als dessert. Omdat de zaak zo populair is kunnen we alleen nog eten aan een grote tafel met andere gasten. Al snel wat vakantieverhalen uitgewisseld en met iets bier erbij werd het zomaar heel gezellig… Na het eten tegen alle adviezen in gewoon terug gelopen naar het hotel en de eerste voorbereidingen getroffen voor morgen.

Dag 6

Vandaag hadden we twee excursies. Hiervoor konden we op een normale tijd opstaan. In de ochtend stond een drie uur durende Living Dessert Tour op het programma. In de woestijn duinen van Swakopmund gingen we met een groep van 12 personen en twee gidsen de habitat van wat woestijndieren bekijken. Na de uitleg over het klimaat in de Namib woestijn kregen we te horen dat we haast moeten maken omdat er misschien een zandstorm aan zat te komen… Dat wisten ze omdat de normale koele zeewind nu aan het “botsen” was met de warme wind vanuit het binnenland. Heel bizar dat je het ene moment in een koude omgeving stond en binnen 1 tel in een warme.

Als eerste dier vonden we een gekko van ongeveer 12 cm. Hoewel hij onder de grond zat hadden de gidsen hem snel gevonden. Daarna volgden nog de woestijnspin (zit net onder de toplaag van het zand), woestijnkever en als laatste dier een woestijnslang. Verrassend genoeg bestond de woestijn naast de grote zandduinen ook uit een vlakte die behoorlijk bedekt was met diverse soorten korstmossen, dat wist we dan weer niet.

Nadat we hadden genoten van een lunch op het strand en middag rust op het dakterras van het hotel werden we opgehaald voor een Township tour. Wij bleken de enige 2 gasten te zijn deze dag dus hadden we een privé excursie. Ook nu blijkt weer dat sommige zaken toch heel anders zijn dan het beeld dat je er zelf van hebt. We kregen een uitgebreide uitleg over het ontstaan en de indeling van het Township Mondesa. Daarnaast konden we met een Herero Lady praten, kregen we een typische maaltijden proeverij (oa wilde spinazie en grote rupsen) en werden we toegezongen door een paar leden van een acapella koor.

Ook hadden we bedacht dat we iets aan de gemeenschap wilden schenken. En hoe kan het ook anders; rackets en ballen leek ons een mooi idee. Bij een opvang gerund door vrouwen, die ze zelf financieren door het verkopen van zelfgemaakte kunstwerken, hebben we de rackets en ballen geschonken. Nog voordat we weg konden gaan was de hele buitenplaats een groot ballenfestijn geworden, wat een gaaf gezicht, al die blije kinderen! Na vele Danki’s konden we eindelijk vertrekken naar ons hotel. Het avondeten werd een shared pizza met als toetje een parkeerwachters gevecht om wie onze auto mocht bewaken.

Dag 7

Na afscheid te hebben genomen van de zuidelijke Atlantische oceaan bij Swakopmund ging de reis verder naar Omaruru in het Erongo gebergte. Na ongeveer 100 km rijden gingen we het asfalt af om de Spitzkopf berg en omgeving te bezoeken. Een markante berg die we al snel ontdekt hadden zodra we Swakopmund verlaten hadden. Naar mate we dichterbij kwamen hoe roder de gehele berg (en omgeving) werd. De rotsen bleken uit massief gladde bergen of uit enorm grote gladde stenen te bestaan. Het had enige gelijkenis met Arches NP in Amerika. Dit bijzondere gebergte werd al door de authentieke bushmen bewoond. We kwamen oa langs graven en wandschilderingen van meer dan 5000 jaren oud. Natuurlijk moesten we de Rock Bridge beklimmen en bewonderen in een bijna verlaten park.

Onderweg nog een heel open gesprek gehad met blanke Zuid Afrikaanse boeren die op vakantie waren en hun mening gaven tav de situatie in hun land op dit moment. Altijd leuk, deze persoonlijke verhalen die zo openhartig verteld worden. Bij het verlaten van het park kwamen we erachter dat we ons eigenlijk hadden moeten registreren bij binnenkomst… Om meer te genieten van de omgeving tijdens de doorreis hadden we besloten om meer gravelwegen wegen te nemen ipv de grote asfaltweg. Hierdoor werd het een mooie maar ook een lange reisdag. Net voordat we onze eindbestemming Omaruru bereiken komen we langs een gebied dat volstaat met enorme termietenheuvels waarvan de hoogste zeker 4 meter was. Ons verblijf in Omaruru blijkt een geheel appartement te zijn, we dachten dat we hier wel genoeg ruimte aan zouden hebben, voor één nacht 😉

Dag 8 en 9

Het vervolg van onze reis richting het unieke Etosha park gaat niet via de geasfalteerde hoofdweg maar met 2 tussenstops in het leefgebied van de Damara. Onze eerste overnachtingsplaats is maar liefst 7,5 uur rijden waarvan maar een half uur over asfaltweg. Omdat we toch al zoveel moeten rijden pakken we een bezoek aan het bijzondere Twyfelfontein mee op onze route. Hier worden we ontvangen bij een overdekte parkeerplaats waar onze auto geregistreerd wordt. Aangekomen bij de receptie worden we snel doorgesluisd naar een groep die net vertrokken was voor een rondleiding, betalen kon wel na afloop… Heerlijk deze no nonsens mentaliteit en natuurlijk een mooie doses vertrouwen!

Tijdens de korte rondleiding kregen we een beter beeld van de bushmen die hier geleefd hebben inclusief de tekeningen op de rotsen. Tekeningen die met harde steen in zachte stenen gekerfd waren en inmiddels 2000 tot 6000 jaar oud zijn. Het waren voornamelijk afbeeldingen van dieren en de omgeving. Deze waren bedoeld om de kinderen voor te bereiden op de jacht. De naam Twyfelfontein is ontstaan doordat in deze vallei en bron is die soms  veel en dan weer weinig water geeft, zo simpel kan het dus zijn.

Na de lunch reden we naar onze Lodge in de middle of nowhere. Net voordat we aankwamen moesten we door een opgedroogde rivier rijden om er te komen. De Lodge blijkt een parel van een verblijf, te decadent om hier te beschrijven maar om een indruk te geven; onze auto werd opgewacht door de kruier annex autowasser, warm en koud drinkwater wordt 2 keer per dag in het huisje neergezet, massage en hotspring aanwezig en nog veel meer voor maar 8 fantastische woningen… Omdat morgen een relax dag is komt er waarschijnlijk ook geen verslag 🙂

Dag 10

Vanochtend moesten we helaas alweer afscheid nemen van onze super Lodge. Gelegen op 35 km van de hoofdweg en bereikbaar via een pad voor een paar boeren en door een droge rivier rijden. Kortom een oase van rust een schitterende natuur. De accommodatie en het voltallige personeel liet geen kans onbenut om het ons naar het zin te maken.

De reis van vandaag was voor de afwisseling een keer kort en we hadden maar één excursie gepland staan. Meteen na ingecheckt te hebben bij onze “rustig” Lodge kregen we al onze privé excursie naar een Himba dorp. De medewerkster van ons verblijf is ook meteen onze gids.

De Himba zijn de oorspronkelijke bewoners van dit gebied en staan bekend om het hele lichaam inwrijven met rode aarde. Deze Himba nederzetting mag van de landeigenaar hier al 7 jaar staan. De hutten worden permanent bewoond en ze krijgen eten aangeboden van de landeigenaar. De tegenprestatie is wel dat toeristen, zoals wij, hier rond mogen kijken en fotograferen. Het enige wat ze wel doen, op commercieel vlak, is een klein marktje opzetten om wat te verkopen. We zien hier o.a. hoe een Himba vrouw de hut aan het bijwerken is met klei en hoe een ze zich “wassen” / opfrissen.

De middag gebruiken we om te relaxen op ons eigen terras met uitzicht op de savanne. Voor het avondeten eten maakten we nog een korte tocht om de zonsondergang te bewonderen. We zien de zonsondergang in de verte en op de voorgrond een tafereel van savanne, bergen, giraffen, zebra’s en Springbokken.

Dag 11, 12 en 13

En dat waren alweer de drie dagen Etosha National Park. Op de eerste dag nog maar net op weg naar dit 22.270 km2 grote park, stak er vlak voor onze neus een Giraffe over. Geheel verbaasd zetten we de auto stil en verwonderen we ons erover hoe gemakkelijk en rustig hij overstak en over beide hekken aan beide zijden van de weg stapte. Wat een gaaf begin van drie dagen wildlife spotten! Bij binnenkomst van het park maakten we weer eens uitgebreid kennis met de uitgebreide administratieve kunsten van dit land. We hoefden maar 3 keer alle gegevens van ons invullen… Gelukkig wisten we dit en namen er dan ook rustig de tijd voor zoals dat hier gaat.

We gingen het park binnen via de Galton Gate, de meest westelijke toegangspoort van het park. Op internet staat dat je er niet in mag maar navraag bij de laatste Lodge leerde ons dat het gewoon zou moeten kunnen… We gingen het hele park in 3 dagen doorkruisen van west naar oost. Het onbekende westen deden we de eerste dag en het midden de 2 dag met een kamp lodge in het midden van beide gebieden. De laatste dag pakten we van hieruit het oostelijke deel mee om daarna het park aan die kant te verlaten. Om dit geen verslag te maken dat wars staat van dieren namen, staan alle dieren die we deze 3 dagen gespot hebben onderaan dit verslag. Door het park rijden is een hele kunst; kijken waar je rijdt ( gravelwegen met diepe gaten), route bepalen, dieren spotten en op mede weggebruikers letten. Daarnaast moesten we ook de tijd goed in de gaten houden want de toegangspoort van de overnachtingsplaats ging om 18.40 dicht (zonsondergang).

Over het hele park zijn er zg. waterholes voor de dieren aangelegd of zijn deze van nature aanwezig. Bij veel van deze plekken konden we met de auto van dichtbij kijken of er dieren aanwezig waren. We mochten deze 3 dagen de auto ook alleen maar in de beschermde kampen verlaten, de rest van de dag zaten we dus in de auto te genieten. Hoogtepunten van de eerste dag waren toch wel een gespotte neushoorn en een hele grote olifant die vanuit het bos recht op ons af kwam lopen.

De tweede dag reden we om 07.30 uur (zonsopgang) de poort weer uit die net opgemaakt was. We gingen zo vroeg op pad om Leeuwen te spotten omdat ze dan nog actief zijn, maar we kregen een Hyena en jakhalzen beide met prooi in het vizier op nog geen 25 meter afstand van ons.

De laatste dag moesten we eerst de grote route door het midden afleggen om in het oostelijke gedeelte te komen. Onderweg kregen we in aller vroegte een geweldig cadeau; een jachtluipaard met 2 jongen stak op zo’n 30 meter afstand van ons de weg over! Er zijn genoeg mensen die meerdere safari’s maken om dit dier te mogen zien en wij krijgen het zo voorgeschoteld. Wat een schitterend begin van de dag!!! We dachten dat we nu al wel het hoogtepunt van de dag gehad zouden hebben… De reis werd nog vetter doordat we 9 olifanten zagen die in een rij liepen richting het waterhole waar wij net stonden. We zagen ze van heeeeeel dichtbij drinken en in bad gaan. Bij het bezoek aan het één na laatste waterhole zagen we 21 Giraffen een waterhole verdedigen en waren ze bij toerbeurt aan het drinken. Wat was dit park een bijzondere en vooral indrukwekkende ervaring!

Toen we aan het einde van de dag het park uitreden konden we dan ook alleen maar concluderen dat we ontzettend veel dieren gespot hadden en veel mooie ervaringen rijker zijn geworden met als dooddoener; “dit neemt niemand ons meer af”. Dieren die we gezien hebben: Giraffe, Neushoorn, Olifant, Gemsbok, Hartebeest, Springbok, Wildebeest, Vogels in allerlei kleuren, Struisvogel, Zwijn, Impala, Jakhals, Hyena, Aardvarken, Kudu, Leeuw, Grondeekhoorn, Jachtluipaard met 2 jongen, Mangusto en de Secretarybird.

Dag 14

Vandaag een doorreis gemaakt richting de Caprivistrook en overnachten we in Rundu pal aan de Zambezi rivier. Vanuit Etosha oost reden we richting Grootfontein (alsof we in Nederland zijn…). Na ongeveer 100 km gereden te hebben maakten we tankstop in Tsumeb en deden boodschappen in een hele moderne mall. Hier bemerkten we voor het eerst dat we met ons bleke kleurtje opvielen en bekeken werden. De mall zelf wordt behoorlijk bewaakt met particuliere beveiligers en buiten was er politie aanwezig op de parkeerplaats. Zelf voelden we geen onveiligheid in deze omgeving.

Toen we onze reis vervolgden gingen we net voor Grootfontein van de route af voor een bezoek aan de grootste meteoriet ter wereld, de Hoba, met een gewicht van ongeveer 50 ton. Van hieruit gingen we rechtstreeks naar Rundu, een tocht van ongeveer 230 km vooral over asfaltwegen. Halverwege veranderde plotsklaps de omgeving, toeristen verdwenen en stenen huizen werden houten hutten en stonden er her en der wat golfplaten gebouwen. Toen we in Rundu gingen tanken zijn de tankstation medewerkers helemaal blij, ze zien de fooi al tegemoet en gaan met 3 man sterk onze auto te lijf. Aftanken, intensief ramen wassen een de bandenspanning werd gecontroleerd. Toen ze van ons alle drie een fooi ontvingen ontstond er nog net geen feest 🙂

Na een korte speurtocht door dun bevolkt gebied arriveerden we bij onze lodge pal aan de Zambezi rivier. Deze rivier is de grens met noordelijk gelegen Angola. Terwijl wij op ons privé terras van een drankje genoten, zagen we hoe de Angolesen aan de overkant van de rivier de was deden en daarna zelf “in bad” gingen. Als de zon achter de bomen verdwenen is zagen we de jongeren voetballen op het veld en hoorden we gezang uit het huttendorp aan de overkant. Wat een heerlijke relaxte plaats hebben we weer getroffen!

Dag 15

Vandaag hadden we maar een korte reis van 200 km voor de boeg. Al gauw lieten we het Afrikaanse stadse gebied van Rundu achter ons en kregen er een rustieke landelijke sfeer voor terug. De stadse vervuiling die we rond Rundu zagen was dan ook snel verruild voor boerennijverheid. Onderweg zagen we boeren “sleetje” rijden met lading (vaak water) getrokken door een paar koeien. Toen we een boer zagen en een foto van dit tafereel wouden maken bleek de lading eraf gevallen te zijn. Dus heeft Erik, tot grote verbazing van de boer, hem geholpen de lading er weer op te krijgen. Zichtbaar dankbaar kon hij zijn reis vervolgen en konden wij er een foto van maken.

We arriveerden al heel vroeg in de middag bij onze volgende Lodge maar konden al wel lekker relaxen bij het zwembad aan de rivier de Okavanga. Even later kregen we te horen dat we in Lodge 1 kwamen te zitten pal aan de rivier 🙂 In de middag hadden we spontaan nog even rivier cruise geboekt om krokodillen en nijlpaarden te spotten. En die hadden we dan zeker ook gezien en nadien een geweldige Sunset gezien vanuit het midden van de Popa falls. Na het meer dan  formidabele diner hadden we nog een gezellige avond bij de vuurkorf met Limburgers en Belgen, vandaar dat dit verslag wat later online kwam…

Dag 16

Ook hier hadden wij gisteravond een bloedmaan maar dan met heeeeel veel sterren erbij. Ook is het ons opgevallen dat de maan hier meer ligt dan staat. Vandaag zijn we van Divindu naar Kongola gereden. Een hele rustige rit van totaal 238 km.

Na het verlaten van Divindu was er een slagboom over de weg en die werd opgedaan door een militair en een politieagent knikte een keer dat we door konden rijden. De volgende 200 km ging door een nationaal park waar we weer de hutten nederzettingen zagen en grotendeels alleen natuur vanaf de asfaltweg. Er werd gewaarschuwd voor allerlei dieren maar de enige dieren die we zagen waren de impala en de springbok.

Ook vandaag viel het ons weer op dat veel auto eigenaren hun afgeschreven auto een “parkeren” naast hun verblijf. Vandaag zagen we in het park zelfs een uitgebrande bus langs de weg staan (en dat was niet erg recent) Aan het einde van het park werden we ook weer door een militair bekeken en door de poort geloosd. Op de gehele route nauwelijks auto’s gesignaleerd en die er reden waren voornamelijk van toeristen. De Caprivistrook is echt wel een ander stuk Namibië. Vroeg in de middag arriveerden we al bij ons verblijf voor de komende 2 dagen. We kregen een bijzonder gave en luxe palenwoning aan Kwando rivier. Deze rivier is ook meteen de zuidgrens van de Caprivistrook met het buurland Botswana, het land dat over 2 dagen onze volgende bestemming wordt. Na een relax middag op ons palenterras, met uitzicht op Botswana, genieten we eerst van een wederom mooie sunset on vervolgens van een lekker diner te nuttigen in het kamp.

Dag 17

Vandaag stond eigenlijk een rustdag in de planning maar in de loop van de ochtend hadden we toch besloten om in de middag een gamedrive te gaan maken. Na een relaxte ochtend op onze veranda aan het water klommen we om 14.00 uur in de speciale auto die ze hiervoor beschikbaar hebben. De gamedrive ging naar het naastgelegen Nationaal Park Mudumu en duurde 4 uur, inclusief een korte stop bij een uitzichtpunt bij de rivier.

In het begin vonden we heel snel een groot aantal Mariboes die zich tegoed deden aan een waterbuffel kadaver maar daarna was het wat rustiger. Daarom gingen we de andere kant op richting de rivier en dat bleek een goede keuze te zijn. Al snel vonden we olifanten en een enorme krokodil. Daarnaast veel andere dieren gespot waaronder een grote groep bavianen waarvan er zelfs 1 naar ons zwaaide. Als laatste dier, en niet geheel onbelangrijk, vonden we een grote kudde Waterbuffels! Dit indrukwekkende dier maakte onze zogenaamde “Big five” compleet 🙂 dus we kunnen nu weer naar huis 😉 Bijzonder was ook een ontzettend grote Baobab boom die onderaan aangevreten was door olifanten voor het vocht wat in de boomstam zat.

Voor de rest van de avond was het lekker eten en daarna praten en/of lezen bij het kampvuur.

Dag 18

En toen was er een nieuw land in de reisplanning, Botswana! Vooraf hadden we al veel verhalen gelezen over de bijzondere bureaucratie aan de grens, dus we waren extra alert om de juiste procedure te volgen. En wat bleek, goed voorbereiden helpt! Het gehele proces van Namibië verlaten en Botswana binnenkomen zonder veel problemen doorlopen al mochten we natuurlijk heel vaak dezelfde gegevens opnieuw invullen. Het meest grappige was wel de vrouwelijke grenswacht van Namibië. Zij nodigde ons uit om de gegevens in de grenspost in te vullen. Terwijl José de gegevens invulde werd Erik gevraagd of hij een donatie wou doen voor wezen die geen schoolgeld konden betalen… Verbazingwekkend of niet maar deze handeling ging ontzettend vlot (misschien omdat we een donatie hadden gedaan 😉

Dachten we alles gehad te hebben, moesten we ons nogmaals registeren. Dit keer voor een park bezoek wat overigens gratis was. We werden opgevangen door 2 giraffen die ons welkom heten pal aan de kant van de weg.

Bij de Lodge aangekomen konden wij ons nog voor dezelfde middag aanmelden voor een boot cruise naar het Chobe Park. Met de boot konden we dit maal heel dicht bij de dieren komen. Zo zagen we nu apen, krokodillen en waterbuffels van wel heel dichtbij en de dieren waren er heel relaxed onder. Volgens de gids weten deze dieren inmiddels dat mensen met boten hun geen kwaad mogen doen. Aan het einde van de cruise zagen we nog een kudde olifanten die het water wilden oversteken naar een eiland maar omdat er teveel boten waren bedachten ze zich helaas. Daarentegen konden we wel weer eens een mooie sunset in de Chobe rivier zien. Dieren die we nog niet eerder gezien waren: Monitor Lizard, Lechwe, Pyat king fisher, African darter en de Visadelaar.

Dag 19

We moesten er vandaag heeel vroeg uit omdat we de early gamedrive geboekt hadden. We werden onverwachts om 5.25 uur door geklop aan de deur gewekt door onze chauffeur. Om roofdieren te spotten moet je namelijk voordat het warm wordt op pad, anders zijn ze niet meer actief en trekken zich dan terug in de bossen. We wilden heel graag nog leeuwen van dichtbij zien en dat is gelukt! Onze chauffeur haalde alles uit de kast omdat te bereiken. Met de 4×4 keihard door de zandpaden naar de plek, daar aangekomen goed tussen de andere auto’s gaan staan en als klap op de vuurpijl ging hij,toen de leeuwen verder het bos ingingen, zelfs offroad om ze weer te kunnen zien… Schijnt niet te mogen maar wel geweldige mooi gezicht om de leeuwen zo relaxed te zien!!!

Met uitzondering van de honingdas hebben we geen grote andere dieren gespot. Wel kregen we midden in het park een lekke band… De chauffeur reed de auto naar een wat meer open plek en verving de band samen met een collega terwijl wij naast de auto stonden. In de middag hebben we toch nog een boot cruise geboekt omdat dit gisteren zo goed bevallen was. Ook dit bleek meteen al een goede keuze.

Wat gisteren niet gelukt was lukte nu al meteen toen we in het park arriveerden. Overstekende olifanten die dus door de rivier moesten om bij het eiland te komen wat rijk is aan gras en geen roofdieren kent. Ditmaal nam onze gids het voortouw om de vele toegesnelde boten op afstand te houden zodat de olifanten vrije doorgang hadden. Naast dit zagen we nog, waterbok een schattige babykrokodil en de lepelaar. We besparen jullie de namen van alle andere bijzondere vogels die we gezien hebben.

Na het diner de rugzak voor morgen ingepakt en daarna lekker gelezen.

Dag 20

Vanmorgen vroeg gewekt door nijlpaard geluiden bij onze Lodge. Dat was het begin van een dag waarop één van onze hoogtepunten gepland stond; Victoria Falls! Om exact 08.00 uur vertrokken we met onze chauffeur richting de grens met Zimbabwe maar niet voordat we een formulier hadden ingevuld en daarna nog één… Aangekomen bij de grens gaat de controle aan de kant van Botswana verrassend snel. Daarna kwamen we aan bij de beruchte grens met Zimbabwe. Terwijl Erik in de rij plaats nam vulde José alvast wat documenten in voor de terugreis. De rij voor de douane is zo berucht omdat er maat 1 loket is voor gigantisch veel toeristen die voor 1dag een visum nodig hebben a$30. Dus dat werd uiteindelijk 1,5 uur geduldig wachten. Positief geitje; toen we aan de beurt waren was de rij 2 keer zo lang…

Na de grenscontrole werden we opgehaald door de andere chauffeur van de organisatie. Hij verblijft daar om dat het efficiënter is, joh! Na een rit van uur arriveerden we op het helikopter vliegveld waar we te horen kregen dat we te laat waren en dat ze in de middag pas weer ruimte hadden tenzij we de vlucht zouden verkorten…not dus! Toen zijn we eerst met de privégids naar de watervallen gereden om een wandeling langs “The Big Falls” te maken.

Nadat we een poncho gehaald hadden konden we naar de watervallen, de gids vulde gelukkig alle formulieren in. Een aantal uitzichtpunten waren relatief droog en de rest was behoorlijk vochtig vanwege het rondzwervende water. Helaas konden we niet gaan zwemmen op de rand van de watervallen, dat kan soms wel tegen een betaling van 120$…we hadden de zwemkleding niet bij ons zullen we maar zeggen… Na de tour ging het weer op naar de helikopter. Na wat miscommunicatie was onze helikopter bijna vertrokken met de verkeerde mensen erin. Deze werden er snel weer uitgehaald en snel daarna zaten we in de lucht. Voor ons beiden de eerste helikoptervlucht en wat was dat vet! 25 minuten vlogen we boven de watervallen en het natuurpark Zambezi. We zagen de watervallen van alle kanten en spotten in het park ook nog olifanten, giraffen en buffels 🙂

Na de helikoptervlucht ging we snel weer onze bus in (mooi detail, het was er één voor 27 personen en daar zaten we met z’n tweeën in…) En werden we in vliegende vaart teruggebracht naar de grens met Botswana. De beide grensposten gingen in een razend snel tempo dus dat was een meevaller! Mooi detail is dat we eerst met de auto door een desinfectie bad moesten rijden en vervolgens moesten wij uit de auto om door een desinfectiebak te lopen. Uiteindelijk waren we dik een uur later dan gepland terug. De rest van deze middag nog even lekker relaxen in “onze tuin” aan de rivier, komen er zo ineens een aantal nijlpaarden langs zwemmen. Als die verdwenen zijn komen er ook nog allemaal apen om ons heen lopen en 1ervan gaat  zelfs ook op een ligbed zitten. #we blijven ons verbazen. Wat geweldig mooi hier!!!

Dag 21

Na het ontbijt uitgecheckt bij onze Lodge maar dat ging natuurlijk niet zomaar. Terwijl José het klanttevredenheid onderzoek aan het invullen was bedacht Erik dat hij in de tussentijd wel een fooi voor de Staff in de bus kon gooien, mis dus. Voordat Erik dat kon doen kreeg hij te horen dat het geld in en envelop moest en dat er een kwitantie bij moest. De kopie van de kwitantie moest in de envelop en het orgineel was voor ons… Na deze formaliteiten konden we eindelijk op weg. We wisten dat we een redelijk rechte en “saaie” weg van 300 km richting Nata voor de boeg hadden. Na 90 km werden we net voor het verlaten van de “bebouwde kom” met een lasergun gepakt en maakten we kennis met de Botswaanse politie. Na wat gegevens invullen werd af en toe een karton er tussen gelegd zodat de laatste 2 kopieën afwijkend werden… Het zal wel zo horen 😉 Na contante betaling van de boete, met natuurlijk een kwitantie, vervolgen we onze weg, die overigens geweldig goed bleek te zijn.

In oudere blogs hadden we gelezen dat deze vol zogenaamde “potholes” zou zitten maar dat was niet het geval. Halverwege de route hadden we weer eens een bijzondere stop. Het bleek een desinfectie en groente en fruit controle te zijn. Fruit moesten we of opeten of inleveren en zelf moesten we met al onze schoenen door de desinfectiebak gaan. Als laatste moest de auto door een desinfectiepoel rijden en konden we onze weg wederom vervolgen. Aan wilde dieren was deze route niet zo bijzonder, we hadden alleen wat olifanten en wat impala’s gespot. Toen we vroeg in de middag arriveerden bij onze Lodge in Nata konden we meteen in ons verblijf want die was net precies klaar.

De rest van de middag lekker in en bij het zwembad gezeten. Het was een groot bad in de vorm van het continent Afrika en we hadden het gehele bad en alle ligbedden voor onszelf. We hoefden dus geen ligbedden te reserveren met onze handdoeken 😉 het avondeten gingen we dit keer ophalen bij een Botswaanse Soort KFC in een tankstation. Gelukkig hadden we aangeven dat we de milde versie van smaak wilden maar die was ons al pittig genoeg. Ze houden hier over het algemeen van pittig eten en dat was dus te merken. Na het eten een korte gemaakt over het complex en verder een relaxte avond gepland.

Dag 22

Vandaag stond eigenlijk een relax dag gepland maar in de ochtend toch besloten om in de middag een gamedrive te doen in het vogelpark 7km verderop. Na een ochtend bij en in het zwembad gingen we naar het park dat bekend staat om de vele flamingo’s en pelikanen die daar voorkomen, en die hebben we dan ook in grote getale gezien! Het gebied bestond uit meer dan 11.000 km2 savanne onderbroken met veel zoutpannen en kleine en hele grote meren. Naast de nodige vogels zagen we ook nog gnoes, zebra, springbok en struisvogels. Van de struisvogels zagen we zelfs een familie met 5 jongen 🙂 als afsluiting gingen we naar het grootste meer dat zo groot was dat je de overkant niet eens kon zien… Daar zagen we Pelikanen van heel dichtbij en hele grote groepen Flamingo’s die overvlogen en rondjes draaiden in de avondzon. De avond gezellig afgesloten met een Nederlandse familie die mee was met deze gamedrive.

Dag 23

Vanochtend vroeg wakker geworden van kinderen die op schoolreis waren, tenminste 05.00 uur vinden wij vroeg… Na een rustig ontbijt en uitgecheckt te hebben gingen we op weg naar Maun, één van de grotere plaatsen van Botswana. Een rit waarvan we wisten dat die dik 300 km lang en behoorlijk eentonig zou zijn. De natuur bestond uit lage bebossing, hoog bruin gras en soms een palmboom. Wel onderweg 2 keer moeten stoppen voor een politiecontrole, gelukkig dit keer niet voor te hard rijden 😉 De eerste controle was op een kruispunt en werd het rijbewijs en de kentekenplaat bekeken, toen mochten we weer doorrijden.

De tweede controle had weer eens met de desinfectie regels te maken. Omdat we al uit “ontsmet” gebied kwamen mochten we meteen doorrijden. Net iets over de helft van de route werden we letterlijk wakker geschud. De mooie geasfalteerde hoofdweg veranderde zonder enige waarschuwing in een waar maanlandschap. De eerste klap ging zo hard dat we toch maar de banden gecontroleerd hebben.

De volgende 100 km gingen we slalommen, rechts rijden en aan beide kanten de “berm” benutten. Rijden was in één keer een uitdaging geworden die ervoor zorgde dat het saaie er wel af was. Opvallend was wel dat op deze route de huttendorpen een eindje van de weg lagen en dus bijna niet zichtbaar waren. Eenmaal in Maun aangekomen hebben we eerst de auto afgetankt en reden we meteen door naar ons hotel. Een voor Botswaanse begrippen groot modern hotel aan de oever van de Thamalakane rivier. In de loop van de middag een sightseeing en wandeling gemaakt door de “stadskern”. Een bezoek aan het museum ging niet door omdat deze dicht was.

Terug bij het hotel kregen we de bevestiging voor onze binnenlandse vlucht voor morgen naar de kern van de Okavango Delta. Deze is voor toeristen namelijk alleen per vliegtuig te bereiken. De komende 2 dagen zullen we dus volkomen van de buitenwereld afgesloten zijn en komt er nadien pas een reisverslag.

Dag 24 en 25

En toen waren de 2 dagen in de Okavanga Delta alweer voorbij! We dachten dat we al veel gezien hadden maar Oddballs Camp overtrof in vele opzichten al onze verwachtingen. We begrijpen nu waarom de zuidafrikanen dit “The Dream” noemen! Het begon al de eerste dag met het vertrek vanaf Maun Airport. Samen met drie andere toeristen vertrokken we naar het hart van de Delta. Erik mocht van de vrouwelijke piloot voorin plaatsnemen en had dus een prima uitzicht. Onderweg zagen we nijlpaarden, olifanten, gnoes en verschillende bok soorten. Aan het begin van de landingsbaan werden we opgewacht door 3 giraffen en op de landingsbaan zelf, die uit verhard zand bestond, liep een groep bavianen. Wat een welkom!

Eenmaal geland werden we door onze gids en manager ontvangen en kregen we een vochtige doek voor onze handen en gezicht. Het kamp zelf lag op nog geen 50 meter afstand van het “vliegveld”. Na aankomst kregen we met 2 andere gasten een uitleg over het kamp en delta. Daarna gingen we met z’n tweeën meteen in een Mokoro boot (uitgeholde boomstam) samen met onze gids op pad. En toen begon er een ongekende belevenis, we voeren eerst langs grazende olifanten om vervolgens aan land te gaan en de dieren vanaf de grond van heel dichtbij te zien. De gidsen waren lokale deltabewoners en wisten precies hoe de dieren benaderd moesten worden en gaven ze de volle 100% respect aan de dieren en omgeving.

Bij terugkomst kregen we onze tent op palen toegewezen. We kregen er één aan de rand van het kamp en compleet uitgerust met een buiten douche en toilet. Later hadden we in het kamp onder genot van een drankje een gezellige uitwisseling van verhalen totdat we ineens heel veel lawaai hoorden. Een palmboom aan de rand van het tentenkamp stond behoorlijk heen en weer te gaan zodat de kleine vruchten als een regen naar beneden vielen. Oorzaak hiervan was dat een olifant deze boom aan het schudden was en zich dus tussen de tenten bevond… Zeer bijzonder om te zien dat de olifant in alle rust de rand van het kamp in liep.

Daarna ons omgekleed in onze tent en konden we teruglopen over het met fakkels verlichtte zandpad. Toen we nog geen 15 meter onderweg waren realiseerden we ons ineens dat er heel dichtbij het pad een olifant stond en wij waren op dat moment recht voor hem… “rustig doorgelopen” en opgelucht ademgehaald toen we bij het restaurant gedeelte aankwamen. Wat een belevenis!!! Even later stond de olifant middenin het kamp op het pad dat we net bewandeld hadden… Het duurde dan dus ook even voordat we compleet waren voor het diner;).

De volgende ochtend zagen we de afdrukken waar de olifant gestaan had en het bleek dat we op 6 meter afstand de olifant gepasseerd waren met alleen een paar kleine struiken er tussen, beetje geluk moet je toch hebben…

De tweede dag gingen na een kop thee en een versgebakken muffin gegeten te hebben op pad voor een korte boottocht en een wandeling van zeker 3,5uur. Dat werd wederom beloond met veel ontmoetingen met verschillende dieren zoals olifanten, allerlei hertachtigen, gnoes, zebra’s en veel verschillende vogelsoorten. Onze gids vertelde een mooi verhaal over de ook bij ons bekende mol. Als je in de mol ziet dan is dat een voorbode van slecht nieuws, er zal dan zeker wat naars gaan gebeuren in jouw omgeving…aldus een Botswaans (bij-)geloof. De zebra is het nationale dier van Botswana vertelde onze gids John. Dat komt omdat de eerste president een blanke vrouw had en dit dier blank en zwart verenigde.

Omdat de ochtend wandeling best zwaar was geweest gingen we in de middag iets meer varen (op verzoek van José) en maakten we nog een korte wandeling in een ander gebied. Toen we bijna klaar waren met wandelen moesten we snel naar onze boot omdat 2 olifanten wel heel dichtbij de boot in de buurt kwamen. De eerste avond hadden we tijdens het eten gesprekken met Colombianen en Duitsers en de tweede avond met Italianen en met een meisje uit Maun zelf. Blijft altijd interessant om te horen hoe deze mensen tegen hun eigen land aankijken en hoe ze in de wereld staan 🙂 Afgelopen dagen waren ongelofelijk intens en leerzaam. We kijken terug op een gave tent / excursie ervaring middenin de wildernis. Het geeft je als mens zo’n andere plek in deze wereld als beseft dat je heel kwetsbaar blijkt te zijn zonder al je hulpmiddelen.

Dag 26

Vanochtend waren we extra vroeg opgestaan om nog even te kunnen genieten van de unieke omgeving van Oddballs Camp. Na van een verfrissende buiten douch genoten te hebben waren we snel naar het bar / lounge gedeelte gegaan om daar te genieten van de rust en uitzicht op de rivier. Volgens het ritueel van het kamp was onze gids John er ook al om afscheid te nemen. Nadat alle gasten op pad waren gegaan bleven alleen 2 Italianen en wij drieën achter voor ontbijt. De Italianen gingen voor 5 dagen met 4 begeleiders verblijven in de Bush Bush… Misschien iets voor een volgende keer 🙂

Precies om 08.50 uur arriveerde ons vliegtuig en konden we na afscheid te hebben genomen van John en het meisje wat massages verzorgde ( hadden we de avond ervoor tot laat in de avond mee gepraat) gingen we binnen 20 minuten terug naar Maun Airport. Hier konden we zonder enige vorm van controle zo de luchthaven verlaten en gingen we naar het hotel waar we 2 dagen geleden onze auto hadden achtergelaten. Na alle online plichtplegingen in de auto gestapt naar Ghanzi.

Onderweg wederom kennis gemaakt met de lasergun van de Botswaanse politie en een korte stop gemaakt bij het bushman art centre in D’kar. Een mooi project waar handcrafted art wordt verkocht wat door de San people gemaakt is. Na wat gerecyclede onderzetters gekocht te hebben moesten we nog 20 km rijden naar onze laatste Botswaanse Lodge van deze vakantie. Na een super vlotte check-in (we hoefden helemaal niets in te vullen…) gingen we in één streep door naar het zwembad om lekker bij te komen van de rit en te genieten van de door palmbomen omgeven zwembad. In de avond gezellig afgesloten met een Nederlands stel die we in de Delta hadden leren kennen.

Dag 27

Vanmorgen vertrokken van ons laatste Botswaanse verblijf. Na lekker rustig te hebben ontbeten koers gezet naar Namibië. Al vrij snel zagen we weer “recycle kunst” langs de kant van de weg staan. Ze maken dan van blikjes of plastic flessen kunstwerken of gebouwen. Ons nieuwe verblijf ligt net over de grens in het Kalahari gebied. Onderweg hebben we nog wel een paar keer gelachen om de Botswaanse politie met hun laserguns. Helaas is de tactiek de ze gebruiken vrij universeel waardoor wij inmiddels wisten wat we konden verwachten 🙂

Bij de grenspost van de Botswaanse douane moesten we erg lang wachten op een dame die voor ons was. Ze was aan het bellen met haar baas om de douane iets duidelijk te maken. Toen er een Botswaan met een brief binnen kwam werd hij bijna meteen geholpen maar de beambte zag onze verontwaardigde gezichten en verontschuldigde zich omdat hij dacht dat we bij die andere blanke vrouw hoorden… Eerst dus bij dit loket wat ingevuld en met een klein papiertje, met stempel, naar de volgende afdeling om daar weer een ander papier in te vullen. Door een slimme move konden we een groep van 30 Chinesen omzeilen door bij een andere beambte ons als de onwetende toerist voor te doen. En op ging het naar de Namibische douane, en ook hier weer formulieren invullen, naar het volgende loket en uiteindelijk de eindcontrole…

Rond de middag arriveerden we al bij ons verblijf en konden we nog lekker relaxen voordat we een bushman walk gingen maken. Dit bleek een behoorlijke poppenkast te zijn maar de gebruiken die ze vertelden waren wel heel interessant! Daarnaast nog veel gesproken met de 2 begeleiders van een groepsreis. Met de chauffeur uit Windhoek en een gids uit de Caprivistrook konden we leuke ervaringen uitwisselen en kregen we nog tips voor onze laatste bestemming, Windhoek.

Dag 28 en 29

Voor de laatste keer vertrokken we naar het volgende verblijf nabij de hoofdstad Windhoek. Spontaan hadden we besloten om een omweg te maken van 2,5 uur om een foundation te bezoeken die gewonde wilde dieren opvangt. Jammer genoeg konden we geen tour meer doen maar wel even rondkijken bij de buitenkooien met vooral Apen. Na een uur rijden zaten we alweer op de Trans Kalahari Highway richting Windhoek.

Onderweg zagen we een redelijk vlak land met af en toe een boksoort en veel “Zand tornado’s”. In de middag arriveerden we op ons laatste verblijf voor deze vakantie en werden we ontvangen met thee en zelfgemaakte cake. Daarna lekker buiten in de zon gelegen maar wel met de kleren aan omdat het behoorlijk waaide (meteen duidelijk waarom het hier Windhoek heet). De één na laatste dag van de vakantie gingen we naar de hoofdstad om wat cultuur te snuiven.

De stad is een mengelmoes van moderne en oude gebouwen uit het koloniale verleden van Duitsland. Na de auto geparkeerd te hebben tegenover een politiebureau gingen we eerst naar het treinstation dat in 1912 geopend werd. Het station is omgeven met allerlei oude en bijzondere locomotieven. Meest opvallende was een gepantserd voertuig uit de tijd dat Zuid Afrika hier regeerde.

Na een koffiestop die wederom heel goedkoop was (1thee, 1espresso, 1 keer gebak om te delen en 2 grote koeken om mee te nemen voor €5.75…) zijn we doorgelopen naar de Christuskirche, een oude kerk midden op een rotonde. Daar aangekomen zagen we een heel modern gebouw aan de overkant staan met een standbeeld ervoor. Dit wekte meteen onze interesse en toen we ontdekten dat er een panoramabalkon was gingen we op onderzoek uit wat dit voor een gebouw is. Het bleek het Independence memorial museum dat 7 jaar geleden geopend is. Het museum is gratis toegankelijk en vertelde hoe er gestreden werd tegen de Duitse koloniale overheersing en later tegen de Zuid Afrikaanse overheersing. Namibië werd uiteindelijk in 1990 pas een onafhankelijke staat.

Onder het genot van een drankje en een heerlijk zonnetje hebben we genoten van het panoramische uitzicht over de stad. Direct achter het moderne museum lag het uit 1890 daterende “Altes Feste”. Een Duits fort dat gebouwd was voor de zg. Schutzgruppe met als doel de 2 bevolkingsgroepen, de Nama en Herero, uit elkaar te houden. Na de capitulatie van de Duitsers na WW1 werd het een fort bezet door het Zuid Afrikaanse leger. Tegenwoordig doet het dienst als Nationale museum van Namibië. Na een bezoek aan een gallery en winkelgebied ging het op naar een non profit organization genaamd Penduka. Ze verkopen daar kunstvoorwerpen die gemaakt zijn door vrouwen met een laag inkomen of een handicap. Het was een groot terrein aan een stuwmeer waar ze oa lodge’s verhuren, zelf groenten verbouwen, handwerken produceren en een restaurant exploiteren.

Na dit bezoek gingen weer vlot terug naar onze Lodge om nog even te genieten van de laatste zonnestralen van deze dag. In de avond nog lekker gegeten en leuke ervaringen uitgewisseld met een jong stel uit Zwitserland.

Dag 30

En toen was er de meest trieste dag van de vakantie, de laatste dag en ging het dus op naar het vliegveld van Windhoek. Tot 10.00 uur konden we in onze Lodge blijven en daarna nog 12 km rijden naar het vliegveld. Eerst de auto nog even afgetankt (en het bonnetje bewaard, al doende leert men!)en vervolgens ingeleverd bij de verhuurder. Het viel gelukkig allemaal best wel mee, we waren namelijk op het ergste voorbereid. Er was ons verteld dat als de auto er smerig uit zou zien er bijna NAM 900 dollars in rekening zouden brengen. De auto was alleen erg stoffig van alle zandwegen maar dat was gelukkig normaal.

Daarna wat gedronken en gegeten terwijl we rustig in de zon een boek gingen lezen. Na de Check-in nog één keer naar buiten om van de Namibische zon te genieten en toen de de controle en douane. Tot onze grote verbazing mochten we zomaar nog een keer een formulier invullen welke we inmiddels wel konden dromen. De controle was heel intensief, not!, En de douane beambte had er ook heel veel zin in zullen we maar zeggen…

De rest van de tijd bij de gate gezeten wat lezen en shoppen in de taxfree shops. We kijken terug op een geweldig mooie en indrukwekkende vakantie! Wat hebben wij genoten, ons verbaasd en verwonderd!!! We sluiten deze vakantie af met de dooddoener van deze vakantie; “Dit nemen ze ons niet meer af”.

 

José en Erik Kleinluchtenbeld