X
Download ons gratis E-book
Om 11.30 met de taxi naar Amsterdam CS vertrokken voor de NS Hispeed naar Frankfurt. Die vertrok prachtig op tijd om 12.30 en met maar een paar stops onderweg kwamen we om ca. 16.15 aan op de luchthaven van Frankfurt. De latere trein had een wat krappe aansluiting, dus we hadden volop de tijd genomen voor de start van onze reis. Gelukkig konden we wel onze koffers inchecken, dus daarna lekker wat gaan drinken, nog wat snacks gegeten en wat gewinkeld. Door de zomerse dagen was het ook behoorlijk warm op de luchthaven dus we deden het rustig aan. Na de douane hadden we wel ineens hele langzame security check, maar gelukkig waren we op tijd aan boord bij Air Namibia, die vrijwel op tijd vertrok. Na een drankje, avondeten en een film aan boord hebben we redelijk goed geslapen met tussenpozen.
Doordat we vroeg (5.15) aankwamen werden we wel vroeg gewekt voor het ontbijt en dat was even wakker worden. Eenmaal geland op Windhoek was het behoorlijk koud (0 graden). Onze koffers gehaald, onze Meet & Greet begroet en gesproken en toen geprobeerd geld op de luchthaven te pinnen. Dit bleek alleen met Visa te kunnen, dus toen eerst de lokale SIM-kaart voor onze telefoon geregeld en onze huurauto opgehaald. Onze Meet & Greet was ongelovelijk attent om ca. 45 km mee naar Windhoek te rijden om een goede ATM om te pinnen aan te wijzen en een supermarkt voor wat eerste benodigdheden. Toen heeft hij ons uitgeleide gedaan op weg naar het zuiden & afscheid genomen.
Eerst een verharde weg naar Rehoboth genomen en toen overgeschakeld naar de gravel-wegen, eigenlijk het meest voorkomend in Namibie. Dat viel nog redelijk mee en we tikten aardig snel de km’s weg, dus kozen we voor een mooie detour via een pass.
Die was inderdaad mooi, maar viel ons qua lengte toch wat tegen.
Gelukkig kwamen we aan het begin van de middag bij onze accommodatie in Solitaire aan: een country lodge op een soort kruispunt in een eindeloze woestijn, naast een tankstation, een winkeltje, een bakkerij en een barretje….hoe idyllisch….het zou ook zo ergens aan de route 66 in de USA kunnen zijn of de film Cars….met een erg leuke sfeer.
Die middag nog lekker gerelaxed, gezwommen en gegeten bij het restaurant en toen op tijd heerlijk en doodmoe gaan slapen ….onze eerste nacht in Namibie!
Vandaag wilden we rustig starten. We zijn zuidwaarts richting Sesriem gereden en na weer even wennen op de gravel wegen daar de Sesriem Canyon bezocht c.q. gelopen.
Na afloop een bezoek gebracht aan de Sossusvlei Lodge voor een korte inspectietour en toen teruggereden naar Solitaire voor een heerlijke relaxte middag in de zon bij het zwembad & wat olympische spelen op de tv bij het barretje. Na 17 uur naar een nabij gelegen punt gelopen met een wijntje en biertje van de bar en genoten van een prachtige zonsondergang. Na het eten weer heerlijk op tijd gaan slapen, ook omdat we de volgende dag om 5 uur op wilden staan om de zonsopkomst in de Sossusvlei te beleven.
Heeel vroeg opgestaan en in het donker zuidwaarts vertrokken. Het werd al snel lichter, ook al was er nog geen zon te bekennen. Om ca. 6.45 liet de zon zich zien en ging het park open en reden we op weg naar het verste punt: de hoge duin bij de Deadvlei.
Op het laatste punt moest je je auto laten staan en gingen we met een 4×4 shuttle door dik zand verder. Er waren behoorlijk wat mensen en de meesten liepen via het pad de duin op (“the big daddy”)…hoger en hoger…en hoger….helemaal tot de verre top! Na ca. 2 uur lopen en de nodige inspanning in de steeds warmer wordende zon was de top bereikt, met prachtige vergezichten over oneindige rode duinen en de grote beloning aan het einde: recht naar beneden die enorme duin aflopen/afrennen/afrollen etc. Daarna via de droge zoutpan met dode bomen (deadvlei; dood meer; vlei = meer) teruggelopen. Daarna hebben we nog per shuttle de Sossusvlei bezocht, waar na hevige regenval dit voorjaar water in stond. Toen wij hier aankwamen was het bewolkt, waardoor het heel anders op ons overkwam qua kleuren en sfeer dan de deadvlei. Eenmaal terug bij de parkeerplaats zijn we via de bekende Dune 45 teruggereden. Na wat lopen, spelen en foto’s maken zijn we toen teruggegaan naar Solitaire voor weer wat laatste relaxte uurtjes van de dag. We voelden ons na deze eerste dagen prima “geland” in Namibie, voor ons gevoel het “ruige zusje” van Zuid-Afrika.
Na het ontbijt, tanken en broodjes kopen bij het heerlijke bakkertje op tijd pad gegaan over de lange gravelroad naar Walvisbay. We waren gewaarschuwd voor een slechte weg en daardoor viel het ons wel mee. Wel geconcentreerd rijden en voorzichtig bij de passen, maar verder toch redelijk vlot. Op zoek naar een leuke stopplaats viel nog tegen in the middle of nowhere (op een gegeven moment echte woestijn en geen boom met schaduw meer te zien) dus onderweg wat geimproviseerd met de lunch in de auto.
Om ca. 14.30 kwamen we aan in Walvisbay, waar we direct een stuk langs de lagune zijn gaan rijden met overweldigende aantallen flamingo’s! Toen naar ons hotel gegaan & wat gaan rondlopen bij de pier. Na even chillen het stadje verkend en bij het leuke pizza-restaurant gaan eten en daarna lekker gaan slapen.
Vandaag vroeg op, want om 8 uur werden we in Swakopmund verwacht voor een uitgebreide tour door de woestijn & kennismaking met the little 5 of the desert.
Het was ongeveer een half uur rijden over de verharde weg naar Swakopmund en daar zagen we vooral heel veel zand onderweg. De woestijn begon pas echt te leven toen onze chauffeur Stephen en leider Chris gepassioneerd van alles begon te vertellen. Over het eco-systeem in de woestijn, de “muesli” onderaan de duinen en de voedselketen van kleine en grotere dieren. Vervolgens gingen we rondlopen en rondrijden en vonden van alles: the dancing white lady (karate-spin), de zandduikende hagedis, het zijdelings bewegende & ingravende slangetje, 2x een kameleon en nog 2 andere type slangen, inclusief een hele zeldzame kleine en een redelijk grote giftige (puff)adder. Allemaal helemaal leuk en spannend en ook voor de kinderen was het hartstikke leuk. Vervolgens kregen we een uitleg over de stoffen en mineralen, inclusief een demonstratie van hoe je het ijzer met een grote magneet “opzoog”…van de grond, van kinderhanden etc. De tour werd uiteindelijk afgesloten met een scenic drive door de duinen met hier er daar ook wel wat spectakel (spannende hellingen door het zand, het leek soms wel een achtbaan).
Na deze tour hebben we gelunched, even pootje gebaad in de zee en (zakelijk) 2 guesthouses bezocht (voor een site-inspection) en daarna nog wat in het centrum van Swakopmund rondgetourd. Om vervolgens weer terug te rijden naar Walvisbay, voor onze afspraak met de familie van Eeden (ook geboekt via Rondreisopmaat.nl) die ook met kinderen van onze leeftijd rondreisden. Zij hadden ’s ochtends de kayaktour in de lagune gemaakt en zaten vol met verhalen over zeehonden, dolfijnen, flamingo’s, pelikanen en zelfs 2 walvissen. Na alle verhalen uitgewisseld te hebben hebben vooral de kids samen de techniek van het Sandboarden bij Dune7 eigen gemaakt en veel plezier gehad. Uiteindelijk heel gezellig met elkaar de dag afgesloten bij een leuk visrestaurantje in het haventje bij Walvisbay en heerlijk vis gegeten!
Over de prima zoutweg naar Cape Cross gereden, ca. 110 km ten noorden van Swakopmund en een enorme zeehondenkolonie bezocht. Ze zeggen dat hier wel 100.000-200.000 zeehonden zijn en hoewel ik ze niet geteld heb was het een indrukwekkende hoeveelheid bewegende en schreeuwende (en ruikende) zeehonden.
We hebben er bijna een uur rondgekeken en zijn toen onze weg vervolgd het binnenland in richting Brandberg. In het plaatsje Uis nog even getankt en een vroegere kennis van een collega van Erik gedag gezegd bij Vicky’s Coffeshop: zij was helemaal excited en trots om te laten zien hoe zij ooit met hulp van Erik’s collega haar eigen coffeeshop had opgezet en nu aan het studeren was. Na wat drinken doorgereden naar onze lodge. Achter de lodge was een rode berg met grote stenen en daarop naar boven geklommen voor de zonsondergang. Daarna in de bar lekker wat gedronken & met een ander Nederlands gezin zitten kletsen (en spelen) en na het diner nog even de damesfinale zwemmen op de Olympische Spelen gekeken waarbij Ranomi goud won…dat was even een leuk moment voor het slapen gaan.
Na het ontbijt wandeling langs de rotsgraveringen van Twijfelfontein, die iets minder spectaculair waren dan verwacht, maar we hadden ditkeer helaas ook geen bruisende gids die er leuk over vertelde. Daarna het living museum van de Damara’s bezocht, waar o.a. werd getoond hoe deze mensen traditioneel leefden, dansten e.d. Een stuk verder hebben we ook nog een Petrified Forest bezocht (versteende bomen) voordat we doorreden op de onverharde wegen richting Kamanjab. Hier kwamen we aan het einde van de middag aan bij ons guesthouse, een hele authentieke plek. We mochten nog even zwemmen bij een nabijgelegen guesthouse waar ik op “site-inspection” ging. Na een wijntje bij zonsondergang teruggegaan en een beetje onrustig gegeten tussen de Olympische finale van het dameszwemmen door: Ranomi Kromowidjojo haalde goud en Marleen Veldhuis brons….helemaal goed! Daarna lekker gaan slapen.
Na het ontbijt hebben we een Himba-dorpje 20 km ten oosten van Kamanjab bezocht.
Een gids leidde ons rond op een plek waar de tradities nog zoveel mogelijk behouden werden. In deze ongelovelijke andere cultuur & met prachtige rode oker-vrouwen met bijzondere haren van klei bleef je plaatjes schieten. Na de afsluitendende craftsmarket (toch altijd weer een beetje ontnuchterend) zijn we richting het Etosha National Park gaan rijden. Door de verharde weg ging dat onverwacht snel & checkten we redelijk op tijd in bij het Okaukeujo restcamp in het park. We hadden zgn. Waterhole-bungalows en dat kwam goed uit, want er was een prachtige waterplaats waar elkaar steeds afwisselende dieren kwamen drinken. In de middag zagen we wat klein wild, maar na een niet al te lange middagrit door het westelijke gedeelte bij Okaukuejo zagen we al veel meer dieren verschijnen. En na een duik in het zwembad en het eten op het terras van het relatief grote maar toch best gezellige restaurant, was er nog veel meer te zien.
Allerlei herten, zebra’s, zwijnen, vogels, giraffen, olifanten tot zelfs 5 (zwarte) neushoorns met een jong….het was een groots evenement & goed zichtbaar door de goede verlichting. Er was bankjes en zelfs een soort “tribune” en tot later op de avond bleef het hier redelijk druk. Erik is er ’s nachts zelfs nog 2 keer uitgegaan om even te gaan kijken, maar de “buit” viel toen relatief wat tegen.
Nog voor het ontbijt bij de waterhole gekeken maar toen was het nog relatief rustig.
Na het ontbijt in het restaurant & het regelen van onze lunchpakketten voor onderweg (tip!) was het ineens ongelovelijk druk bij the waterhole: ontelbare aantallen zebra’s, impala’s, wildebeesten en nog veel meer verdrongen zich om te drinken en de beelden waren werkelijk spectaculair en zoals we ook wel op sommige plaatjes hadden gezien. Dit was een plek om niet te willen vertrekken. Toch zijn we op een gegeven moment richting Halali vertrokken, langs de Etosha zoutpan en diverse waterplaatsen. Na een vroege aankomst en incheck zijn de jongens even gaan zwemmen en zijn wij kort even bij the waterhole gaan kijken. Na lekker wat relaxen zijn we toen voor nog een middagrit met het mooie zonlicht vertrokken. De Rhino-drive leverde helaas helemaal niets op maar bij de waterplaats van Goas hadden we geluk: een groepje wat slome (puber)leeuwen bij elkaar in het mooie zonlicht. Het viel niet mee om te vertrekken, maar om op tijd bij Halali te zijn (de gate sloot om 17.30) waren we genoodzaakt om te vertrekken. Bij de waterhole van Halali zagen we nog net een luipaard in de verte weglopen (gespot via de telelens) en kwam een grote olifant drinken. Na nog even zwemmen en relaxen hebben we daarna bij de het restaurant een braai-diner gegeten & zijn daarna met z’n 4-en opnieuw naar de waterhole gegaan.
We zijn niet al te laat gaan slapen op deze opnieuw vroeg-donkere avond. 21.30 is deze reis echt geen uitzondering & het is met ons volle programma ook om goede lange nachten te maken.
Na het ontbijt hebben we de spullen gepakt, hebben we m.n. een soort vogeltjes-schouwspel bij the waterhole bekeken (duizenden in zwermen!) en hebben de jongens nog een laatste duik genomen. Daarna zijn we vertrokken richting de Etosha lookout over de zoutpan, waar we een paar hele leuke witte foto’s hebben genomen. Oostwaarts rijdend hoopten we de van Eeden’s nog ergens te treffen & hoe toevallig was het dat we elkaar troffen op een van de weinige parkeerplekken waar je even uit de auto mocht. Dat was dus wel heel erg gezellig & met ook nog eens 3 olifanten op observeer-afstand maakte dit de sfeer geheel compleet. Na ons afscheid (zij gingen verder westwaarts in Etosha) zijn wij nog naar een aantal door hen specifiek aangegeven waterholes gereden. Ook zagen wij nog op 2 verschillende plekken mannetjes leeuwen. Na nog een paar laatste dieren, foto’s en oh’s en ah’s hebben we Etosha National Park verlaten en zijn we naar ons Bush Camp gereden. We waren lekker op tijd, dus konden na het welkomstdrankje heerlijk rustig inchecken in onze luxe tent-accommodatie. Vervolgens zijn we met z’n 4-en naar het zwembad gegaan voor een duik, een zonnetje, een tukje en lekker drankje. Aan het einde van de middag lekker in de tent gerelaxed en ’s avonds na een get-together bij het vuur heerlijk gaan eten/dineren in het sfeervolle ingerichte (tent)restaurant. De jongens waren op een gegeven moment moe & omdat het best koud was zijn ook wij toen vroeg onder de wol gedoken in onze sfeervolle gezins-tent, waar zowaar een heerlijke warme kruik op ons lag te wachten….dat was een aangename verrassing!
Na het heerlijke ontbijt (de omelet was echt culinair) heb ik nog mijn mails gedaan (en weer een nieuwe reisaanvraag in gang gezet) en na nog een kop koffie zijn we vertrokken voor een lange reisdag naar Rundu. Gelukkig was het een lange rechte asfaltweg waar je 120 km per uur mocht rijden, waardoor de ca. 450 km te overzien werden. Na stug doorrijden langs steeds meer kleine villages aan weerszijden van de weg kwamen we aan in Rundu, waar we getankt hebben en nog wat inkopen gedaan hebben. Toen zijn we doorgereden naar onze sfeervolle lodge direct aan de Kovango-rivier. We kwamen hier om ca 15.30 aan en we wisten dat als we voor 16 uur aankwamen we nog op een zgn. sunset-raft op de rivier konden gaan. Na het inchecken hebben we dat gedaan en dat was een hele relaxte tocht langs allerlei lokale dorpjes/communities en wassende mensen en vissers, tot de werkelijk schitterende zonsondergang met een lekker drankje. Ook hebben we kort even voet gezet op de bodem van Angola aan de overzijde van de rivier.
Terug bij de accommodatie hebben we in de bar bij het vuur met de eigenaar en wat andere bezoekers zitten kletsen en hebben toen heerlijk in het restaurant gegeten. De kamer was hier vrij open en dus ook best fris, dus ook hier werd het niet erg laat en zijn we letterlijk op tijd onder de wollen dekens gedoken.
Na het ontbijt zijn we met de Duitse vrijwilligster Marianne in de auto naar een pre-schooltje gegaan, waar 44 kinderen van 4-6 jaar werden voor-geschoold in Engels, want daarin krijgen ze vanaf de basisschool les in Namibie. We werden met allemaal welkomst-liedjes ontvangen en bezichtigden de klasjes en het nieuwe wc- en douche-gebouw. Daarna kregen alle kinderen ontbijt (een halve appel, 2 boterhammen en een beker limonade) en daarna was het speeltijd. Uiteindelijk eindigde het in uitgebreid (voet)ballen met ons allemaal….heel erg leuk. Ook de jongens waren vertederd en we vertrokken met handjes & knuffels. Van het stoere meisje Elizabeth kregen we een mannelijke high-5! Na terugkomst in de lodge & koffie & afscheid van de eigenaresse zijn we via de verharde weg richting de Caprivi-strip gereden. Na ca. 200 km door het Bwabwata Game Park en vele waarschuwingen voor olifanten hebben we helemaal niets gezien. We kwamen aan bij de accommodatie en hoorden dat het in Caprivi net als in Botswana 1 uur later was, waardoor we voor de evt. eigen game-drive door het Mohambo National Park wel op moesten schieten. Toen we dat deden zagen we in het park weer volop dieren langs de rivier: zebra’s, hert-achtigen, olifanten, zwijntjes, giraffen, etc. Een stukje na de reuzen-Baobab boom zijn we omgedraaid en hebben we dezelfde weg teruggereden. Na een mooie zonsondergang reden we weer terug naar onze lodge, maar inmiddels was het zo donker geworden (!) dat we op ca. 500 m. van de lodge bij in een klein lokaal dorpje/community verkeerd reden. Eenmaal omgedraaid kwamen onze wielen plotseling vast te zitten in het zand *…* balen! Gelukkig hielp een telefoontje naar de lodge om ons met een sleepkabel en een 4×4 te komen redden uit het zand! Een half uurtje later arriveerden we bij de accommodatie en sloten we de avond af met een gezellig diner aan een lange tafel met de andere gasten. Daarna werden we weer verwend met een heerlijke warme kruik in onze knusse tent aan de Okavango rivier.
Na warm aankleden en een prima ontbijt zijn we in de zon opgewarmd, hebben we nog even bij de hippo’s gekeken en heb ik nog even wat tenten en de houseboat bekeken (site-inspection). Daarna zijn we ingepakt, heb ik nog via WIFI in het restaurant mijn mails gedaan en zijn we vertrokken naar Poppa Falls, aan de andere kant van de brug in Divundu. De watervallen vielen ons eerlijkgezegd nogal tegen dus zijn we na een foto verder gegaan voor het lange stuk naar Kongola. We zagen borden die waarschuwden voor overstekende olifanten dus we waren vol verwachting, maar we hebben er die middag geen 1 gezien. De reis verliep wel lekker vlot op de verharde weg & na tanken en boodschappen doen bij Kongola zijn we de laatste 20 km onverharde weg gereden naar onze lodge. Daar werden we hartelijk ontvangen en zijn we ingecheckt. Op onze kamer stond als verrassing een heerlijke fles wijn van mijn zakenpartner in Zuid-Afrika…leuk!
Na wat zwemmen zijn we neergestreken op het terras/deck met uitzicht op de rivier, voor een heerlijk wijntje & andere drankjes. Lekker met een vuurtje erbij en daarna het diner in een sfeervol restaurant vol kaarslicht….om daarna heerlijk te gaan slapen.
Vroeg uit de veren om om 6.30 op game-drive te gaan. Na koffie en chocolademelk per bootje vertrokken en in high speed door een soort riet-moeras richting de “overkant” vertrokken, waar onze jeep klaarstond. Daar overgestapt en een paar uur gaan rondrijden op zoek naar wild: herten, olifanten, buffels, o.a. de nieuwe bushbok, bavianen, etc. Bij de zgn. horseshoe in de rivier wat gedronken en toen weer teruggereden. Terug per boot om daarna lekker te gaan ontbijten. De rest van de dag lekker relaxed gedaan: lezen, zwemmen, verslag bijwerken, mails e.d. Ik heb nog een site-inspection gedaan over het terrein en de accommodatie bezocht & daarna nog even langsgegaan bij de naastgelegen local village.
In de middag om 16 uur zijn we op boatcruise gegaan & al varend door het riet waren we in gespannen afwachting van olifanten, die we ondanks het vele platgetrapte riet overal om ons heen helaas ditkeer niet te zien kregen. Wel zagen we allerlei vogels, een krokodil, buffalo’s, zebra’s, varanen en hippo’s. Het was een bijzondere tocht door het riet met als afsluiting een mooie zonsondergang.
Terug bij de accommodatie was het een afvalrace aan tafel qua moeheid, dus maar weer op tijd gaan slapen.
Op tijd ontbeten en toen vertrokken richting Katima Milo (…) vlakbij de Zambiaanse grens en na tanken zuidwaarts gereden richting de grens bij Ngomo. Na behoorlijk wat tijd voor “emigreren” uit Namibie en “immigreren” in Botswana met heel veel vrachtwagenchauffeurs, reden we begin van de middag de 51 km transitroad door het Chobe National Park naar Kasane. Hier zagen we wel volop olifanten en even moesten we zelfs stoppen voor ca. 50 overstekende reuzen. Welcome to the land of the giants!
Na aankomst in Kasane dit “dorpje” doorgereden richting onze lodge. Na ingecheckt te zijn in onze “chalet” zijn we even gaan relaxen en zwemmen. Daarna zijn we nog even op pad gegaan voor twee site-inspections bij andere lodges (1 kleine & 1 hele grote) inclusief een drankje als sundowner aan de rivier. Na het pinnen van wat Botswaanse Pula’s hebben we lekker gegeten bij een gezellig restaurantje en toen weer teruggegaan naar onze lodge.
Vroeg opgestaan en om 6 uur op game-drive vertrokken richting Chobe. De eerste 10 km was flink doorrijden met volop koude wind dus met afgesneden adem gingen we op pad.
Eenmaal daar reden we een mooie route parallel aan de rivier en al gauw zagen we een spotted hyena, wat olifanten, een slapende leeuw en verschillende herten. Later zagen we zelfs 2 leeuwinnen van heeel dichtbij bij een gedode giraffe en dat was heel spectaculair (en ook een beetje luguber eigenlijk). Later nog ergens anders een mannetjesleeuw zien liggen, nog meer slapende leeuwinnen gezien en 2 vechtende giraffen. Het was een volle gamedrive en het was jammer toen het weer afgelopen was & we teruggingen. De verdere dag hebben we na het ontbijt wat gerelaxed bij de accommodatie en het zwembad. Voor de middagcruise vertrokken we om 15 uur en die was ronduit spectaculair en nauwelijks te omschrijven zo bijzonder. Met het prachtige rustige water & vredige zonlicht en honderden olifanten, hippo’s, krokodillen, buffalo’s en nog veel meer was dit heel erg indrukwekkend om te zien. Hele kuddes olifanten trokken vlak bij ons bootje voorbij en het was vaak een bijna onwaarschijnlijk schouwspel. Soms maakten we ons even uit de voeten voor een hippo en danweer dreven we stil bij een vogel, varaan of groene boomslang. Helemaal moe maar voldaan keerden we terug van deze boatcruise en we sloten de avond wederom af bij dat gezellige restaurantje in Kasane.
Na het ontbijt gingen we naar het zgn. biodiversity-centre c.q. een snake-farm, waar ze vooral veel verschillende slangen hadden. Met gepaste afstand bekeken we alles en 2 slangen mochten zelfs vastgehouden worden (voor wie durfte…). Daarna & na nog wat laatste boodschappen & tanken zijn we teruggereden naar onze lodge, waarvandaan onze transfer zou vertrekken richting Victoria Falls. De auto konden we daar laten staan en om 13 uur vertrokken we met een (opvallende) vrouwelijke chauffeur naar de grens van Zimbabwe. We “emigreerden” en namen afscheid van haar, om over te stappen in een ander busje om te “immigreren” in Zimbabwe. Het duurde allemaal best wel lang, maar daarna konden we eindelijk op pad: ca. 90 km op een verharde weg door een nationaal park richting Victoria Falls. Om 15.00 uur kwamen we aan & werden afgezet bij het grootste hotel van Zimbabwe. Met 300 kamers en mini-VicFalls kwamen we hier ineens in Amerikaans/toeristische sferen en we moesten echt behoorlijk overschakelen. Alles was ineens in US-dollars geprijsd en ook behoorlijk duur vergeleken met Namibie en Chobe. Na even zwemmen hebben we nog een rondje gelopen in het dorp en nog even van het uitzicht genoten vanaf het terras van het befaamde Victoria Falls Hotel. Terug in ons eigen hotel waren we allemaal te moe voor een uitgebreid diner, dus hebben we “even snel” wat gegeten “bij het steakrestaurant bij het casino bij ons hotel”.
Na het uitgebreide ontbijt in het hotel zijn we via het hotel-wandelpad naar de ingang van het Nationale Park gelopen op ca. 1 km afstand. Daar zijn we via 16 tussenstops van links naar rechts langs de falls gelopen, steeds met een ander perspectief en uitzicht.
Het was prachtig, soms ook nattig van de dampen en we hebben veel foto’s gemaakt. Aan het einde kwamen we bij danger-point zonder hekken en hebben we op afstand nog even naar het bungee-jumpen van de grote brug gekeken. Later hebben we nogmaals de hele route teruggelopen om het nog goed op ons in te laten werken en daarna zijn we teruggegaan naar het hotel. Daar hebben we de rest van de middag doorgebracht in het prima zwembad met zonnebedden, beetje lezen, beetje zwemmen, broodje, drankje.
’s Avonds zijn we uit eten gegaan in The Boma, een typische Afrikaanse belevenis; hier hadden we een leuke avond met lekker eten, Afrikaanse muziek/dansen, een djembe-workshop, traditionele gezichtschilderingen en het lezen van de toekomst door een Sangoma.
Canyon & Bungee-jump brug
Vandaag hebben we rustig aan gedaan en besloten we toch maar niet helemaal naar Zambia over te steken om daar ook de Falls en Livingstone te gaan bezoeken. We hadden geen zin in alle drukte van grensformaliteiten en wilden we een rustdag inbouwen. Na het bezoeken van de canyon, waar we toevallig 2 Nederlandse dames aantroffen die gingen Fox-flyen (stoer!) gingen we via de grenspost bij Zimbabwe met een gate-pass naar de brug, waar we het bungee-jumpen en zip-linen van dichtbij konden aanschouwen, plus de “swing met 70m vrije val”….doodeng! Na een drankje in het Bridge Cafe & het kopen van een beeldje als souvenir zijn we teruggelopen naar ons hotel en hebben we de rest van de middag gerelaxed in het zwembad. ’s Avonds zijn we gaan eten bij Mama Africa met traditionele gerechten en opnieuw Afrikaanse zang en dans.
Op tijd opgestaan om zo vroeg mogelijk te ontbijten en daarna om 7.30 met de transfer terug te gaan naar Botswana. Na een uur hadden we weer de grensrituelen en om ca. 9.30 uur waren we terug bij onze auto bij onze eerdere lodge in Kasane. Na het inladen van de bagage zijn we meteen gaan rijden, want we hadden vanaf daar nog ca. 400 km te gaan naar Gweta. De wegen waren verhard dus reden prima, al waren er tussen Kasane en Nata wel wegwerkzaamheden die wat vertraging opleverden. Na flink doorrijden kwamen we om ca. 15 uur aan in Gweta, een leuke accommodatie met enorme Baobab-bomen en hele leuke authentieke ingerichte huisjes. De rest van de middag hebben we lekker gezwommen, een wijntje gedronken in de zon en & de zon zien ondergaan bij the waterhole. Daarna gaan eten bij de lodge en toen op tijd gaan slapen.
Om 6 uur opgestaan om om 6.30 uur met een jeep te vertrekken richting de Makgadikgadi National Park met het grootste zoutvlakte-gebied van de wereld. Na ca. 1,5 uur in een jeep kwamen we aan op een landvlakte waar een troep van 9 stokstaartjes (meerkats) bij elkaar in holen zaten. Er was een zgn. meerkat-spotter die ons vertelde waar ze waren en met de opkomst van de zon kwamen ze uit hun holen en konden we er steeds dichterbij komen. Vooral voor de kinderen was dit erg leuk en het waren schattige en boeiende diertjes om ze daarna nader te volgen bij hun zoektocht naar eten. Wij zelf hadden op dat moment een ontbijtje naast de jeep & uit de wind (met yoghurt, cerials, eitje en koffie…hoe luxe) en genoten ondertussen van de stokstaartjes.
Daarna zijn we verder gereden naar de zoutpan en het grote oneindige niets van grijs en wit. Ca. 4 km op de pan was een overnachtingsplek van het kamp (met een bijna weggewaaide wc) waar we zijn gestopt en allerlei grappige foto’s hebben gemaakt. Daarna zijn we via een andere weg teruggereden, o.a. langs een cattle-post waar we even de huisjes bezochten en zijn toen in ca. 1,5 uur weer teruggereden naar onze accommodatie. Na aankomst, een duik in het zwembad en een lichte lunch zijn we toen gaan rijden richting Maun, ca. 200 km westwaarts. De reis ging voorspoedig over goede wegen en na nog even boodschappen doen kwamen we om ca. 16.30 aan bij ons Camp. De jongens namen een duik, wij een heerlijk wijntje aan de rivier bij de ondergaande zon & hadden overleg over onze dagtour naar de Okavanga Delta. We hebben in het restaurantje gegeten en zijn niet lang daarna gaan slapen.
Om 8 uur vertrokken we na het ontbijt met een boot voor een uur durende tocht noordwaarts op de rivier waar ons kamp aan ligt. We stapten bij het zgn. Mokoro-station over in 2 “kano’s” met “polers” (jongens die met een lange stok de kano’s voortstuwden) en vertrokken op het lage water door het riet. Wat een ruimte en rust en al snel hadden we onze stabiliteit in de kano’s gevonden. Ze hadden een heel handig kuipstoel-zitje gemaakt, waardoor het comfortabeler was dan verwacht. We voeren door brede rivieren maar ook door hele smalle water-steegjes tot dwars over/door het riet heen. Overal zagen we waterlelies en een keer hoorden we vlakbij hippo’s (doorvaren!). Vogels vlogen af en aan en een paar keer stopten we voor gespotte olifanten….als je voorzichtig balanceerde kon je zelfs rechtopstaan in de kano’s. Na ca. 1,5 uur varen gingen we aan land bij een eiland, waar we met onze poler/gids een wandeling maakten in de steeds heter wordende zon langs olifantendrollen en met uitzicht op de delta. Onderweg zagen we aan de overzijde een kudde wildebeesten, zebra’s, water-antilopes, wilde zwijnen, bavianen en allerlei vogels. Na een wandeling van ca. 1,5 uur keerden we terug bij de mokoro’s en genoten we van de verzorgde lunchboxes in de schaduw onder een boom.
Het was heerlijk om daarna weer in de mokoro’s te stappen voor een heerlijke vervolgtocht door het riet, over het water en door de mooie vredige stilte. Af en toe vloog er een vliegtuigje over ons heen die toeristen naar de luxe lodges in de delta brachten en verder was het vredig rustig, alleen het geluid van de peddels in het water en her en der vliegende vogels, heel bijzonder. Vanuit het Mokoro-station zijn we weer per boot vertrokken in de prachtige namiddagzon her en der stoppend voor bijzondere vogels.
Eenmaal terug bij ons kamp hebben de jongens nog gezwommen en wij een wijntje bij aan de rivier bij zonsondergang gedronken. Uiteindelijk zijn we die avond bij onze buurlodge terechtgekomen voor een heerlijke maaltijd bij het vuur en daarna teruggegaan naar ons eigen Camp om lekker te gaan slapen.
Na de dag rustig gestart te zijn, hebben we na het ontbijt ingepakt en heb ik nog 2 site-inspections gedaan bij het naastgelegen Camp (luxe tenten aan de rivier) en een wat luxere lodge (met chalets/bungalows aan de rivier). Daarna zijn we via het “stadje” Maun gereden om te tanken en nog wat inkopen te doen, om vervolgens op weg te gaan voor de rit naar Ghanzi in de Kalahari, ca. 280 km zuid-westwaarts. Met prima wegen en opnieuw veranderend landschap verliep de reis heel spoedig. Ca. 40 km voor Ghanzi zijn we even gestopt in D’kar, een klein plaatsje waar de oorspronkelijke San-bevolking een kunstproject en art-gallery had. Na wat kleine aankopen gedaan te hebben zijn we naar onze lodge gereden, waar het nog heel rustig was. Na een heerlijke duik in het zwembad hebben we even in de zon gerelaxed. Net voor zonsondergang zijn we toen naar een waterhole gelopen waar we een soort eland zagen, en vervolgens zijn we (met de auto) naar een andere waterhole gereden. Voordat we hier aankwamen raakten we in gesprek met de gate-man, die ons de dieren bij de lodge (in hele grote velden/kooien) liet zien: leeuwen, cheetahs en wilde honden. Hij vertelde ons van alles o.a. over de reden van het hebben ervan, de manier van voeren en liet ons stil zijn om de leeuwen van ver te kunnen horen brullen. Het werd snel donker en dus zijn we teruggegaan naar ons huisje om te gaan eten in het restaurant om daarna rustig de avond af te ronden.
De volgende ochtend zijn we vertrokken naar de grens met Namibie, waar we weer moesten immigreren. Na de nodige formaliteiten kwamen we al snel aan bij onze volgende accommodatie: een grote en kindvriendelijke farm met veel verschillende dieren. Vanuit hier konden we verder de bush ingaan om te zien hoe de traditionele San-bevolking wordt gestimuleerd hun oude gebruiken in stand te houden. We mochten mee op een wandeling met de San-Bushmen, die ons lieten zien hoe zij heel veel planten, wortels e.d. uit de natuur gebruiken voor allerlei doeleinden. Op deze plek hadden we zelfs een overnachting kunnen maken, maar dit hadden we vooraf niet gereserveerd dus zijn we teruggegaan naar de farm voor een ware huiselijke boeren-maaltijd.
Vandaag was onze rondreis weer helemaal rond, want ’s ochtends passeerden we de luchthaven van Windhoek op weg naar onze laatste accommodatie: een bekende Conservation-locatie waar heel veel wordt gedaan t.b.v. het weer vrijlaten van elders verwonde dieren, zoals cheetah’s, luipaarden etc. Na het inchecken in deze luxe accommodatie attendeerde de eigenaresse ons op een bijzondere operatie van een cheetah die middag, waarvoor ze ons uitnodigde. Met een ranger gingen we eerst langs allerlei andere dieren die gevoerd moesten worden; de jongens mochten helpen grote stukken vleeswild over de hekken te gooien naar cheetah’s, luipaarden, leeuwen, caracals en wilde honden en vonden dat natuurlijk heel stoer. Eenmaal aangekomen bij de operatie was er een grote hoeveelheid internationale vrijwilligers die ook allemaal de operatie kwamen meemaken. Een verdoofde cheetah werd binnengebracht en we stonden er letterlijk met onze neus bovenop toen deze geholpen werd. Daarna werd hij in een kooi gelegd om die nacht rustig bij te komen. Iedereen was hierna helemaal onder de indruk, dus die avond was vol met verhalen en films over dieren; 1 van de films op Animal Planet bleek zelfs op deze locatie te zijn opgenomen, dus dat was helemaal bijzonder.
Ter afsluiting van onze reis zijn we op de laatste dag “de stad in gegaan” naar Windhoek.
Na een fotostop bij het bekende kerkje zijn we gaan shoppen langs souvenir-aanbieders op straat en een grote Craft-market. Na vervolgens ergens heerlijk gelunched te hebben hebben we bij een boekhandel nog een mooi boek over Namibie gekocht met heel veel foto’s van alles wat we gezien hebben. Aan het einde van de middag zijn we uiteindelijk naar de luchthaven van Windhoek vertrokken, waar we onze huurauto weer inleverden. En hier kwam er toen een einde aan onze prachtige rondreisopmaat door Namibie en Botswana, die op ons een onvergetelijke indruk heeft achtergelaten. Dat Zuid-Afrika heel mooi en divers en bijzonder is wisten we natuurlijk al, maar dat Zuidelijk Afrika nog zoveel meer moois te bieden heeft is voor ons nu wel duidelijk geworden. Zuid-Afrika blijft wat mij betreft vanwege haar diversiteit op nummer 1 staan als eerste kennismaking met dit prachtige continent, maar voor de gevorderde (Zuid-)Afrika reiziger is rondreizen door Namibie en/of Botswana zeker een aanrader!
