Filmpje en uitgebreid reisverslag van familie Settels

  • Ons advies gewenst?
  • Contact >
  • Samen uw rondreis ontwerpen

Filmpje en uitgebreid reisverslag van familie Settels

Chantal, Serge en Taro trokken met een 4×4 kampeerwagen vanuit Johannesburg naar Botswana voor een avontuurlijke reis. Bekijk hier hun filmpje en zie hoe ze deze bijzondere reis hebben ervaren!

Lees ook hun uitgebreide reisverslag:

Botsie here we come.

Daar gaan we dan: eens proberen om een reisverslag te maken van de reis door het onbekende buurland van Zuid-Afrika.
De vlucht was okay, tja, hij duurt lang en dat is wel een stuk fijner van de nachtvlucht want die vliegt letterlijk en figuurlijk toch altijd wel voorbij. We kwamen in het donker aan en werden netjes opgehaald door de eigenaar van de Lodge. En koud dat het was!! De volgende dag (het is nog steeds vriezend koud, help!!), door de Lodge eigenaar afgezet bij de autoverhuur. Eerst boodschappen gedaan voor het eten voor de komende twee weken, dus pasta, rijst, etc. En dan op naar de eerste bestemming. Marakele National park. Lekker voor het donker daar.

Khama Khama Khama Kamilea…

Na een koude nacht in Marakele waar we lekker warm waren weggestopt onder de slaapzakken en dekens terwijl we de wilde hond en jakhals heel dichtbij hoorde huilen zijn we om kwart over zes opgestaan. Nog wat tijd uit ons Marakele verblijf persen dus een hele korte rit het big five gedeelte ingereden. Tot onze grote verrassing, je ziet het een neushoorn vlak bij de camping net naast de weg. En daaaaaar doe je het nu voor!
Met een brede glimlach op ons gezicht naar buiten gereden op weg naar de grens. Na twee uur kom je bij een heus filmlokatie – een smalle brug over een rivier en dan ben je er. Tussen de enorme rij grote vrachtwagens banen we ons een weg om vervolgens het douane circus door te gaan.
Botswana is emotioneel anders als je bedenkt dat er geen apartheid was maar alles lijkt hetzelfde. Veel game reserves en uitgestrektheid.
Om half vier bij Khama rhino- check in en dan nog even rondrijden. Mooie springbokken en zebras gezien. En natuurlijk rhino gezien! En dat terwijl we door dik duinzand cruisen. En de 4×4 was nodig, zand tot de deurpost, van dat hele zachte. Dit kan je echt niet doen zonder 4×4 of met hun safari jeep. We zagen ze zitten, klapperend van de kou. Na een uurtje snel gekeken wat onze campplek was- midden in het park zonder hekken. Toen gaan eten ( met de auto want dat was 5 min rijden) en opwarmen bij een kachel.

Vanmorgen weer vroeg op en op pad. 600 km dus we moesten een eindje. Gelukkig een goede weg met natuurlijk de eigenwijze ezels die doodleuk blijven staan, de kippige koeien die wat voorzichtiger zijn en met twee poten op de weg wachten tot je bijna stilstaat om je dan voorrang te geven en de hyperende geiten die vooral net voor die auto willen over rennen. T’is en blijft Afrika!! En dan die laatste 50 km waar de potholes menigeen bijna ‘t leven kost.

Dé Okavango Delta

Dat we mogen zeggen dat we daar nu zijn is even een emotioneel en indrukwekkend moment! We proberen onze zoon uit te leggen dat maar weinigen op de aarde dit kunnen zeggen en dat het toch meestal de rich and famous zijn. Nog net 5 min voor de boodschappen waarna we op de camping konden gaan staan. Super sfeertje, echt backpack aan een rivier met een leuke bar.

Nieuwe avonturen… schipper mag ik overvaren, ja of nee?

Maun, de Okavango delta. Weer vroeg opstaan. Het blijft een gekke gewaarwording als je om kwart over 6 uit je tent kijkt en er een klein streepje licht aan de horizon verschijnt, maar het nog geen 10 min later klaarlichte dag is. We varen samen met een jonger Zuid-Afrikaans koppel en hun wat oudere nicht eerst met een overdekt platbodem motorbootje, bestuurd door vriendelijk en betrouwbaar kijkende Oyer over de rivier, en zien zadelbekooievaars, kingfisher, lilac breasted roaler ( wat heeft dat beest een kleuren), lilytrotters en een waterleguaan.
Dan komen we bij de overstapplek, het lijkt wel Amsterdam centraal, een drukte van belang met de boten en mokoros die af en aan varen.
Maar als je uitstapt, stap je terug in de tijd. Na deze culturele ervaring gaan we dan op pad in de mokoros, platte kano’s waar iemand achterop staat en met een stok je voortduwt. Na ongeveer een uurtje of 2 varen vrijwel in gehele stilte – wat een rust- door het riet en tussen de planten stoppen we bij een eilandje om wat te lunchen.
En dan, grote verrassing, gaan we wandelen, wat bokken aan de horizon, zebra’s en later in het tweede vaarstuk een olifant aan de kant en zo komen we dan om kwart voor vier weer terug in het indianendorp. We suizen met speedbootvaart terug. De vogels springen verontwaardigd op van dat geweld en een verdwaalde koe zet het op een drafje als de golf zijn neus in spoelt.

Bbbbba-ooooo-bap (zo leuk om te zeggen)

Na de Okavango Delta gaat onze reis verder. Wel eerst even echt “uitslapen” dus we komen om half 8 eruit, wat een luxe de dag is hier al half voorbij. Spullen pakken en na een rit door bruisend Maun  door over de grote weg naar Gweta. Iets minder dan 3 uur maar over de pothole weg dus zwabberend en zwieberend. We zien ezels op de snelweg zien. Hoewel- ezels? Die hebben wel veel strepen .. het zijn zebra’s, honderden, overal langs de weg en tussen de struiken. Gewoon naast koeien en geiten! Dit zijn DE migrerende zebra’s naar de Boteti rivier. Om 1 uur zien we de entree van de campsite. Overal gigantische Baobap bomen van 2 tot 4000 jaar oud. Dit omgeven door gebouwen die Gaudi en de Efteling jaloers maken. Wat een oase en in de avond voel je de mystiek die ze de bomen toeschrijven.
Er staan mooi geschilderde kleine rondavels met erachter nog kleinere rondavels (badkamer) die het huisje via een gangetje verbinden en alle vormen zijn rond.

Twinkelt winkel little star, today you just don’t look so far

Met een safari jeep rijden we via Gweta-dorp tussen de zwaaiende kindjes, dan wordt het een beetje savanne-achtig met wuivend helmgras en dan zien we een soort groene kuil wat duidelijk een droog liggend meer is. Dit is twee uur in de wildernis en wat sta je dan verbaasd te kijken als er een ranger aan komt lopen uit t niets. Dit is de stokstaartjes-ranger blijkbaar die weet in welk van de 15 holen ze ongeveer vandaag zitten. Ongeveer want hij en wij zijn los van elkaar nog zeker 20 min aan het zoeken. En ja hoor, ineens, tegen de stralen van de ondergaande zon, staan daar parmantig de boefjes op de uitkijk. Wat een ondeugende droppies, ze rennen, graven, eten, en kletsen wat af zonder zich maar iets van ons aan te trekken. Dan moeten we door en staan we ineens bij een kraal waar de quadbikes voor ons klaar staan. En dan ineens staan we op een soort maanlandschap. Zover je kunt kijken is het wit van het zout. Briljant. Nog een korte stop voor letterlijk die laatste lichtstraal en in het donker met 50 km /uur achter de jeep aan suizen we over dit niemandsland. Tot.. ineens er een lichtje opdoemt. Ons kamp! Vuurtje, stoeltjes, en 50 meter verderop een vierkant tentje.
Om half negen worden de bedden gewezen, op 30 meter van elkaar liggen twee groepjes matrassen voor elk gezin. De matrassen liggen met beddengoed in een tentstof ingepakt en dat rits je weer aan de zijkant dicht. Met kleren en al in de zak onder de dekens, lekker dicht kruipend tegen de warme bushbaby (lees een warme kruik) en dan… niets… niets dan een sterrenhemel en de melkweg. “Mam, dit vind ik ECHT gaaf”, roept onze dappere dodo.

Dan na een koffie en muffin terug naar de lodge met eerst weer quadbike en dan de jeep.

Ollies, ollies, en wat hebben wij toch een speciaal plekje

Onderweg naar het noorden even een zuidelijke afdwaling want Nata bird sanctuary is niet veel om. In het juiste seizoen zijn en flamingo’s en pelikanen maar dat is nu minder kans. Het is het noorden van de grote zoutvlaktes van Afrika- de Sua pan. En dan hebben we, eenmaal de gate door, weer meteen de echte 4×4 ervaring want het is dik duinzand waar we doorglijden. Hopelijk staat er een beetje water..  nou, groot is de verbazing als we ineens op water afrijden dat zo groot is dat je de horizon niet eens ziet! En ja hoor… binnen een paar seconden zien we een groep pelikanen komen aanvliegen die vlak naast ons landen! Dit is wel veel meer dan verwacht. En dan zien we ook aan de horizon een wit roze schemering en blijken dit honderden  flamingo’s te zijn.

Dan gaan we op weg naar het noorden, anderhalf uur maar. Vlak voor de campsite staan ze weer gewoon langs de snelweg, de olifanten. En iets verder de giraffen. Je moet er toch niet aan denken om daar in het donker te rijden, de grote doorgaande snelweg van Noord naar Zuid en dan lopen deze dieren gewoon langs de weg. Dat is toch wel echt Botswana voor ons.
Het kamp is heel mooi, 15 tenthutten om een grote drinkplek en een campground zonder hekken. En ja hoor daar komen de olifanten dwars door de campground aangesjokt en gaan uitgebreid staan drinken. Tijdens het eten ‘s avonds komen ze nog een keer en bij het ontbijt, terwijl we de auto staat te pakken ook weer… meer nog dan ik had durven hopen.

Mucho mooi

De volgende etappe is Chobe en de Victoria falls. De rit is korter dan gedacht en het blijft ons verbijsteren dat we overal langs de snelweg de giraffen, olifanten en zebra’s zien lopen. Bij Kasane moet je je voor de transit road in- en uitschrijven en rijdt je dwars door Chobe NP. Mooie Sable antilopen staren ons net zo verbaasd aan als wij hun. We komen bij de camping die de mooiste en beste van de hele reis is. Wat een pareltje. Aan de rivier ( lijkt op de Okavango Delta) allemaal afgezonderde plekken met zicht op het water.

Het park in en nog geen 5 min later worden we opgeschrikt op een zeer zanderig pad door half aanrennende olifanten met opgeheven staarten en schuddende flapperende oren die ineens linksaf luid trompetterend de bosjes induiken. Een lawaai, een onrust.. we proberen te achterhalen waar ze staan voor we verder rijden want achteruit is geen optie en vooruit in het mulle zand is niet verstandig. En dan ineens komt er wilde hond voorbij rennen. Ook goeiemorgen Chobe! We begrijpen wel waarom je hier echt een 4×4 nodig hebt. Zandpaden waar we twee keer bijna vast komen te zitten en met zijn laagste versnelling en drie keer terugzakken en opnieuw proberen uit komen, hele steile rotswegen en water doorwadingen. Alles komt aan bod. Wat maakt Chobe zo speciaal: de grootte van de kuddes en hoe dichtbij alles is. Vooral als je vanaf 15u bij de delta bent en overal de dieren ziet, waar je maar kijkt en in zulke grote kuddes. Indrukwekkend hoor.

Mr Livingstone, I presume?

De volgende dag gaan we naar de Victoria falls en worden om 7 u opgehaald. Ach ja, de grens kost ons meer tijd, anderhalf uur- eerst  Botsie uit en dan Zimbabwe in. Om 12u zijn we er dan. Bij het uitstappen is het eerste dat je hoort een enorm gerommel. Dan loop je ineens een hoek om en zie je de eerste golven met water met enorme kracht over een rand naar beneden storten. Een keihard stromende rivier, enorme schuimmassa en een oorverdovend lawaai. Totaal zijn de watervallen 1.7km lang en het diepste is 108 m maar niet eens veel groter dan de Niagara. Wel indrukwekkender want je loopt tussen de apen in een dicht regenwoud waar alleen voor de toeristen een pad loopt.

Dag Chobe, hello Nata 

Vanmorgen om 6u er weer uit, het gaat bijna wennen. En weer in het park grote kudde buffels echt naast de auto, heel veel hippos, giraffen, zebras en taralen. We rijden rond 10u het park uit. De rit gaat snel en we naderen Nata. Wij zien de glinsteringen aan de weghorizon en dan is er ineen die oase die GEEN illusie is, net naast de zoutpannenwoestijn ligt deze palmbomen oase. Zoek zelf een plek, in een zandgrond met de kokosnoten boven je. Er hangt bijna een Caribisch sfeertje.

 De laatste perfecte spannende avond

De volgende dag weer vroeg eruit, op, de lange tocht naar de grens. En zowaar, we zien een eerste teken van een echte stad als we Francistown schampen waar we snel wat lunch inslaan. Ik had vooraf nog doodleuk geroepen dat we vast veel toeristen deze laatste avond zouden tegenkomen…nou, die campsite was 1 mooie plek onder een boom aan de Limpopo rivier waar het ultieme avontuur begint. Bijna een kilometer van de receptie, anderhalve kilometer van de (enige) andere kampeerplek vandaan. We hebben uitzicht op Zuid Afrika aan de andere kant van de rivier.
En daar sta je dan helemaal alleen in de bush. De apen komen over de boomtoppen aanspringen om alles goed in de gaten te kunnen houden en de impala’s en bushbokken springen verschrikt uit de struiken weg als we op hun plekje aankomen rijden. De laatste kilometers en de laatste mooie herinneringen, ze konden niet perfecter zijn.
Na warme koffie en na het ontbijt op pad terug naar ZA. Over de grens valt ineens heel erg op hoe ontwikkeld ZA is, je vergeet het bijna in Botswana.